Warszawski Bank Stołeczny
Data założenia | 1920[1] |
---|---|
Data likwidacji | 1925[1] |
Państwo | |
Siedziba | |
Adres | pl. Napoleona 3 (ob. pl. Powstańców Warszawy) |
Prezes | Karol Niezabitowski |
Warszawski Bank Stołeczny – bank działający w latach międzywojennych w Warszawie.
Bank powstał w 1920 z przekształconego Domu Bankowego Ryszard Gałczyński i Romuald Haller (1918−1920), a zlikwidowany został w 1925[1]. Jego współwłaścicielem (60 % udziałów) był m.in. Antoni Jaroszewicz[2].
W latach 1921–1925 utrzymywał oddział pod nazwą Warschauer City – Bank/Warszawski Bank Stołeczny w Gdańsku, z siedzibą przy Langgasse 50/51 (ob. ul. Długa).
Prezesi
- 1920−1922 − Adam Zamoyski
- 1922−1925 − Karol Niezabitowski [1]
Siedziba
W 1921 jego siedziba mieściła się przy pl. Napoleona 3 (ob. pl. Powstańców Warszawy).
Przypisy
- ↑ a b c d Wojciech Morawski: Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku. Wydawnictwo „Muza”, 1998, s. 178. ISBN 83-7079-947-7.
- ↑ https://niepodlegla.dzieje.pl/wydarzenie/rekiny-biznesu-ii-rzeczypospolitej
Bibliografia
- Wojciech Morawski: Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku. Wydawnictwo „Muza”, 1998, s. 178. ISBN 83-7079-947-7.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).