Wartość opałowa
Wartość opałowa – ilość energii wydzielanej na sposób ciepła przy spalaniu jednostki masy lub jednostki objętości paliwa; przyjmuje się, że spalanie jest całkowite i zupełne, a para wodna zawarta w spalinach nie ulega skropleniu, pomimo że spaliny osiągają temperaturę początkową paliwa.
Metody obliczeń
Wartość opałową oblicza się korzystając z różnych zależności empirycznych.
Paliwa stałe
- wzór VDI:
gdzie:
- – wartość opałowa,
- C, H, O, S – udziały masowe poszczególnych pierwiastków w paliwie w procentach (100 – czysty pierwiastek, np. wartość opałowa czystego węgla według tego wzoru to 33910 kJ/kg),
- – „skład roboczy” (odróżnienie od stanu analitycznego),
- – udział masowy wilgoci w paliwie
- C, H, O, S – udziały masowe poszczególnych pierwiastków w paliwie w procentach (100 – czysty pierwiastek, np. wartość opałowa czystego węgla według tego wzoru to 33910 kJ/kg),
- według Gumza-Michela:
- według Boie:
Paliwa gazowe
Wartość opałową dla paliw gazowych podaje się w odniesieniu do umownego metra sześciennego (um3), tj. ilości paliwa zajmującego objętość 1 m³ w warunkach normalnych (101 325 Pa, 0 °C)[1].
gdzie:
- – udział objętościowy składnika gazu.
Paliwa ciekłe
- według Mendelejewa:
- według Knorra:
- według Boie:
Przykłady
Rodzaj paliwa | Wartość opałowa | Wartość opałowa | Wskaźnik emisji |
---|---|---|---|
MJ / kg | MJ / m³ | kg CO2/ GJ | |
Węgiel kamienny (elektrownie zawodowe) | 21,3 | – | 94,13 |
Węgiel brunatny (elektrownie zawodowe) | 8,65 | – | 110,47 |
Węgiel kamienny (elektrownie przemysłowe) | 21,72 | – | 94,8 |
Brykiety z węgla kamiennego i brunatnego | 20,7 | – | 92,71 |
Gaz ziemny wysokometanowy | – | 36,13 | 55,82 |
Gaz ziemny zaazotowany | – | 25,26 | 55,82 |
Drewno opałowe | 15,6 | – | 109,76 |
Odpady komunalne – niebiogeniczne | 10 | – | 140,14 |
Przypisy
- ↑ Tomasz Klinke, Krystyna Krygier, Jerzy Sewerynik: Ogrzewnictwo. Wentylacja. Klimatyzacja. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2012, s. 15. ISBN 978-83-02-07898-9. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ Wartości opałowe (WO) i wskaźniki emisji CO2 (WE) w roku 2006 do raportowania w ramach Wspólnotowego Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji za rok 2009.
Bibliografia
- Henryk Rokicki, Urządzenia kotłowe. Przykłady obliczeniowe, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1996.