Wasilij Czapajew (1974)

Wasilij Czapajew
(Василий Чапаев)
Ilustracja
„Wasilij Czapajew”, 1983
Klasa

krążownik rakietowy

Projekt

1134A (Bierkut-A)

Oznaczenie NATO

Kresta II

Historia
Stocznia

im. A.A. Żdanowa, Leningrad

Położenie stępki

22 grudnia 1973

Wodowanie

28 listopada 1974

 MW ZSRR
Nazwa

Wasilij Czapajew

Wejście do służby

30 listopada 1976

 MW Rosji
Wejście do służby

1991

Wycofanie ze służby

30 czerwca 1993

Los okrętu

złomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 5600 t
pełna: 7535 t

Długość

159 m

Szerokość

16,8 m

Zanurzenie

6,3 m

Napęd
2 turbiny parowe o mocy łącznej 90 000 KM, 4 kotły, 2 śruby
Prędkość

33 w

Zasięg

5000 Mm przy 18 w

Uzbrojenie
• 4 działa uniwersalne 57 mm (2×II)
• 4 działka plot. 30 mm AK-630M (4×I)
• 2×II wyrzutnie pocisków plot. Sztorm-M (48 pocisków)
• 8 wyrzutni rakietotorped Mietiel, następnie Rastrub-B (2×IV)
• 2 miotacze rbg RBU-6000 (2×XII)
• 2 miotacze rbg RBU-1000 (2×VI)
Wyrzutnie torpedowe

10 wt 533 mm (2×V), 10 torped

Wyposażenie
radary: Woschod, Angara-A, artyleryjskie, nawigacyjne; stacja hydrolokacyjna Titan-2
Wyposażenie lotnicze
1 śmigłowiec Ka-25PŁ
Załoga

343 (33 oficerów)

Wasilij Czapajew (ros. Василий Чапаев) – radziecki, następnie rosyjski krążownik rakietowy projektu 1134A (ozn. NATO Kresta II), klasyfikowany oficjalnie jako duży okręt przeciwpodwodny. W czynnej służbie od 1976 do 1993 roku. Wchodził w skład Floty Oceanu Spokojnego.

Budowa i skrócony opis

„Wasilij Czapajew” był dziewiątym zbudowanym okrętem projektu 1134A (Bierkut-A)[1], znanego też od pierwszego okrętu jako typ Kronsztadt[2], a w kodzie NATO oznaczanego Kresta II[3]. Okręt otrzymał nazwę na cześć dowódcy z czasów wojny domowej Wasilija Czapajewa (jako jedyny z serii nie nosząc imienia marszałka lub admirała, poza głównym okrętem nazwanym od twierdzy Kronsztad). Został wciągnięty na listę floty 11 czerwca 1970 roku[2]. Budowany był w im. A.A. Żdanowa w Leningradzie (numer budowy 729)[4]. Stępkę położono 22 grudnia 1973 roku, okręt wodowano 28 listopada 1974 roku, a do służby wszedł 30 listopada 1976 roku[1][2][4].

Okręty projektu 1134A były klasyfikowane jako duże okręty przeciwpodwodne (ros. bolszoj protiwołodocznyj korabl, BPK)[5], niemniej na zachodzie powszechnie uznawane są za krążowniki[3]. Ich zasadniczym przeznaczeniem było zwalczanie okrętów podwodnych, w tym celu główne uzbrojenie stanowiło osiem wyrzutni rakietotorped Mietiel, z ośmioma pociskami, wymienione następnie w trakcie modernizacji w połowie lat 80. na nowsze wyrzutnie Rastrub-B[6]. Dodatkowo posiadały dziesięć wyrzutni torped kalibru 533 mm, z których można było wystrzeliwać torpedy przeciw okrętom podwodnym. Uzbrojenie przeciwpodwodne uzupełniały dwa dwunastoprowadnicowe miotacze rakietowych bomb głębinowych RBU-6000 (144 bomby kalibru 213 mm) i dwa sześcioprowadnicowe RBU-1000 (48 bomb kalibru 305 mm)[5]. Możliwości w zakresie zwalczania okrętów rozszerzał jeden pokładowy śmigłowiec Ka-25PŁ[5]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa podwójnie sprzężone działa uniwersalne kalibru 57 mm AK-725, umieszczone nietypowo w dwóch wieżach na burtach, oraz dwa zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej w postaci dwóch par sześciolufowych naprowadzanych radarowo działek 30 mm AK-630M (łącznie cztery działka)[5]. Uzbrojenie rakietowe stanowiły dwie dwuprowadnicowe wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych średniego zasięgu Sztorm-M, na dziobie i na rufie, z zapasem 48 pocisków[5].

Okręty wyposażone były w odpowiednie środki obserwacji technicznej, w tym stacje radiolokacyjne dozoru ogólnego Woschod (MR-600) na maszcie dziobowym i Angara-A (MR-310A) na maszcie rufowym, radary artyleryjskie oraz kompleks hydrolokacyjny Titan-2 (MG-332) z anteną w gruszce dziobowej[7].

Okręty projektu 1134A miały wyporność standardową 5600 ton i pełną 7535 ton[8]. Długość kadłuba wynosiła 159 m, a szerokość 16,8 m[8]. Napęd stanowiły dwa zespoły turbin parowych TW-12 o łącznej mocy 90 000 KM, napędzające każdy po jednej śrubie[8]. Parę zapewniały cztery kotły. Napęd zapewniał osiągnięcie prędkości maksymalnej 33 węzły, a ekonomicznej 18 węzłów[8]. Załoga liczyła 343 osoby, w tym 33 oficerów[8].

Służba

„Wasilij Czapajew” od 2 lutego 1977 roku wchodził w skład Floty Oceanu Spokojnego ZSRR[2].

W dniach 16-21 grudnia 1977 złożył wizytę w Bombaju w Indiach, a 8-12 maja 1982 w Victorii na Seszelach[2].

W połowie lat 80. przeszedł remont w stoczni Dalzawod we Władywostoku połączony z modernizacją, podczas którego okręt dostosowano do rakietotorped Rastrub-B i zamontowano system nawigacji kosmicznej Szluz (ADK-3M)[4].

W maju 1992 roku z powodu złego stanu technicznego okręt został wycofany do rezerwy, a 30 czerwca 1993 roku wycofany ze służby[4]. W kwietniu 1995 roku został sprzedany na złom do Indii[9].

Przypisy

  1. a b Pawłow 1994 ↓, s. 78.
  2. a b c d e Bierieżnoj 1995 ↓, s. 14-15.
  3. a b Robert Gardiner (red): Conway's All the world's fighting ships, 1947–1995. Maryland, 1996, ISBN 1-55750-132-7, s. 381 (ang.)
  4. a b c d Apalkow 2005 ↓, s. 42.
  5. a b c d e Apalkow 2005 ↓, s. 39-40.
  6. Apalkow 2005 ↓, s. 39-42.
  7. Apalkow 2005 ↓, s. 38-40.
  8. a b c d e Apalkow 2005 ↓, s. 36.
  9. Pawłow 1994 ↓, s. 138.

Bibliografia

  • Jurij Apalkow: Korabli WMF SSSR. Tom III. Protiwołodocznyje korabli. Czast 1. Bolszyje protiwołodocznyje i storożewyje korabli. Sankt Petersburg: Galeja Print, 2005. ISBN 5-8172-0094-5. (ros.).
  • Siergiej Bierieżnoj: Sowietskij WMF 1945-1995. Kriejsiera, bolszyje protiwołodocznyje korabli, esmincy. 1995, seria: Morskaja Kollekcyja. Nr 1/1995. (ros.).
  • Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli SSSR i Rossii 1945 – 1995 g. Wyd. III. Jakuck: 1994. (ros.).
  • Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997. (ros.).

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of Russia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Naval ensign of Russia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Naval Ensign of the Soviet Union (1950–1991).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
VasiliyChapaev1983a.jpg
An aerial starboard bow view of the Soviet Kresta II-class guided missile cruiser MARSHAL VOROSHILOV (*typo. VASILIY CHAPAEV) taken from a P-3 Orion patrol aircraft approximately 750 miles west of Midway Island. The cruiser is operating with nine other Soviet ships and is moving in a northeasterly direction. This is the largest Soviet task force to enter Central Pacific waters.