Wasilij Głagolew

Wasilij Głagolew
Василий Васильевич Глаголев
Ilustracja
(c) Mil.ru, CC BY 4.0
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1896
Kaługa

Data i miejsce śmierci

21 września 1947
Moskwa, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1916–1918
1918–1948

Siły zbrojne

Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Red star.svg Armia Czerwona

Jednostki

5 Kargopolski Pułk Dragonów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
Wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Medal „Za obronę Sewastopola” (ZSRR) Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Wiednia” (ZSRR) Medal „Za wyzwolenie Pragi” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari

Wasilij Wasiljewicz Głagolew (ros. Василий Васильевич Глаголев, ur. 22 lutego?/ 5 marca 1896 w Kałudze, zm. 21 września 1947 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys

Skończył miejską szkołę realną, od marca 1916 służył w rosyjskiej armii, uczestniczył w I wojnie światowej w 1 Brygadzie Artyleryjskiej 10 Armii na Froncie Zachodnim, w lutym 1918 wraz z brygadą opuścił front i wrócił do domu, pracował w ochronie mostu kolejowego w Aleksinie. W sierpniu 1918 wstąpił ochotniczo do Armii Czerwonej, brał udział w wojnie domowej jako żołnierz Kałuskiej Dywizji Piechoty, od maja 1919 walczył na Froncie Uralskim przeciw oddziałom Kozaków orenburskich, jednak wkrótce został odesłany z frontu z powodu choroby. Od października 1919 do marca 1920 był pomocnikiem szefa komendy wywiadowców 140 Batalionu Wojsk Wewnętrznej Ochrony Republiki, później ponownie zachorował i został odesłany na leczenie, od czerwca 1920 walczył w pułku kawalerii 12 Dywizji Kawalerii na Północnym Kaukazie, 1921 ukończył kursy dowódcze w Baku, po zakończeniu wojny domowej służył w 12 Dywizji Kawalerii Samodzielnej Armii Kaukaskiej. Od grudnia 1924 dowodził szwadronem 2 Samodzielnej Brygady Kawalerii Samodzielnej Armii Kaukaskiej, od 1925 należał do WKP(b), 1926 i 1931 skończył kawaleryjskie kursy doskonalenia kadry dowódczej w Nowoczerkasku, od czerwca 1931 do stycznia 1934 był kierownikiem taktyki kursu kawalerii Armii Czerwonej w Nowoczerkasku. Od stycznia 1934 do lipca 1937 był dowódcą i komisarzem 76 pułku kawalerii 12 Dywizji Kawalerii Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego, od lipca 1937 do sierpnia 1939 szefem sztabu 12 Dywizji Kawalerii, następnie dowódcą kolejno 157 i 42 Dywizji Kawalerii Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego, 1941 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Akademii Wojskowej im. Frunzego.

Od stycznia 1942 uczestniczył w walkach na Froncie Krymskim, w lutym 1942 został dowódcą 73 Dywizji Piechoty 24 Armii Frontu Południowego, w październiku-listopadzie 1942 dowodził 176 Dywizją Piechoty Frontu Północno-Kaukaskiego, od listopada 1942 do lutego 1943 dowodził 10 Gwardyjskim Korpusem Piechoty 9 Armii i 56 Armii Frontu Kaukaskiego, w lutym-marcu 1943 pełnił obowiązki dowódcy 9 Armii, uczestniczył w walkach na Kaukazie, m.in. w bitwie o Mozdok i Ordżonikidze (Władykaukaz). Od marca 1943 do maja 1944 dowodził 46 Armią na Froncie Północno-Kaukaskim, Południowo-Zachodnim, Stepowym i 3 Ukraińskim, brał udział w bitwie o Dniepr, wyzwolił Dnieprodzierżyńsk, uczestniczył w wyzwoleniu Dniepropetrowska i Prawobrzeżnej Ukrainy, brał udział w operacji nikopolsko-krzyworoskiej, bierieznjegowato-snigiriowskiej i odeskiej. Od maja do grudnia 1944 dowodził 31 Armią na 3 Froncie Białoruskim, uczestniczył w operacji białoruskiej, m.in. w wyzwoleniu Orszy, Borysowa, Mińska, Druskiennik i Grodna, w październiku 1944 wziął udział w operacji gumbinnen-gołdapskiej, od stycznia 1945 do końca wojny dowodził 9 Gwardyjską Armią 3/2 Frontu Ukraińskiego, biorąc udział w operacji wiedeńskiej i praskiej. Po wojnie nadal dowodził 9 Gwardyjską Armią, w kwietniu 1946 został dowódcą Wojsk Powietrznodesantowych, w 1946 został deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 2 kadencji. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym. Jego imieniem nazwano ulice w Moskwie, Mińsku i Kałudze.

Awanse

  • Generał major (27 stycznia 1943)
  • Generał porucznik (27 października 1943)
  • Generał pułkownik (15 lipca 1944)

Odznaczenia

I medale.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Red star.svg
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Золотая Звезда Героя Советского Союза.svg
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
SU Order of the Red Banner ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Order suvorov1 rib.png
Order of Suvorov ribbon, class one
Order kutuzov1 rib.png
Ribbon bar for the Order of Kutuzov 1st Class (public domain by User:Zscout370)
SU Medal For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941-1945 ribbon.svg
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
20 years saf rib.png
Ribbon bar of the Jubilee Medal "XX Years of the Workers' and Peasants' Red Army"
CCCP army Rank general-polkovnik infobox.svg
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Rank insignia of the Soviet Union/Russian Federation (1955-1991), here Army "Colonel general" (OF8) – shoulder strap dress uniform.
CaptureOfViennaRibbon.png
Soviet Capture Of Vienna Ribbon.
Vasily Glagolev.jpg
(c) Mil.ru, CC BY 4.0
Hero of the Soviet Union Vasily Vasilyevich Glagolev (1898 — 1947)