Wasilij Kazakow

Wasilij Kazakow

Василий Иванович Казаков

(c) Mil.ru, CC BY 4.0
marszałek artylerii
Pełne imię i nazwisko	Wasilij Iwanowicz Kazakow
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1898 Filippowo, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	25 maja 1968 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1916–1917 (armia carska) 1918–1968 (RKKA i AR)
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona
Stanowiska	d-ca artylerii Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, z-ca i d-ca artylerii Armii Radzieckiej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, rewolucja lutowa, wojna domowa w Rosji, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa: bitwa pod Smoleńskiem, bitwa pod Moskwą, bitwa stalingradzka, bitwa na łuku kurskim, bitwa o Dniepr, operacja Bagration, operacja wiślańsko-odrzańska, operacja pomorska, operacja berlińska
Odznaczenia

Wasilij Iwanowicz Kazakow, ros. Василий Иванович Казаков (ur. 5 lipca^?/ 17 lipca 1898 w Filippowie, zm. 25 maja 1968 w Moskwie) – radziecki wojskowy, marszałek artylerii, zastępca dowódcy i dowódca artylerii Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech (1945–1950), zastępca dowódcy (1950–1952 i 1953–1958) oraz dowódca artylerii Armii Radzieckiej (1952–1953), Bohater Związku Radzieckiego (1945), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2. kadencji (1946–1950).

Życiorys

Urodził się 17 lipca 1898 w wielodzietnej rodzinie chłopskiej, we wsi Filippowo w rejonie buturlińskim guberni niżnonowogrodzkiej, ówcześnie na terenie Imperium Rosyjskiego. W 1911 ukończył szkołę parafialną i w wieku 13. lat rozpoczął pracę w Spółce Akcyjnej „Siemens i Halske” (1911-1913), a następnie pracował w fabryce „Otto Kirchner” (1912-1913) i w zakładach „Geislera” (1913-1916). W 1916 został wcielony do armii carskiej.

Podczas I wojny światowej uczestniczył w walkach Frontu Północnego w okolicach Rygi. W 1917 brał czynny udział w rewolucji lutowej. Od 1918 służył ochotniczo w 6 Dywizji Strzeleckiej Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej jako dowódca baterii artylerii oraz w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie był dowódcą batalionu artylerii, pułku, szefem artylerii dywizji i korpusu. W 1934 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła W. Frunzego.

Po napaści Niemiec na ZSRR dowodził artylerią 16 Armii, Frontów: Briańskiego, Stalingradzkiego, Dońskiego, Centralnego, Białoruskiego oraz 1 Frontu Białoruskiego. Podczas wielkiej wojny ojczyźnianej brał udział w bitwach pod: Smoleńskiem, Moskwą, Stalingradem oraz w walkach na Łuku Kurskim i o Dniepr, a także w operacjach: Bagration, wiślańsko-odrzańskiej (w w tym w walkach o Poznań), wschodniopomorskiej i berlińskiej.

W literaturze radzieckiej przypisuje mu się upowszechnienie i stosowanie w praktyce takich pojęć sztuki wykorzystania współczesnej artylerii jak „natarcie artyleryjskie”, „podwójny wał ogniowy”, „zmasowane uderzenie artyleryjskie”.

Po II wojnie światowej był zastępcą dowódcy, dowódcą artylerii Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech (1945–1950), a następnie pierwszym zastępcą dowódcy (1950–1952), dowódcą (1952–1953) i zastępcą dowódcy (1953–1958) artylerii Armii Radzieckiej. 11 marca 1955 został mianowany do stopnia marszałka artylerii. W latach 1958–1965 służył na stanowisku szefa Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych, a w latach 1965–1968 był inspektorem generalnym Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR.

W latach 1918–1923 członek RPK(b) i ponownie od 1932 WKP(b)/KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2. kadencji (1946–1950).

Zmarł 25 maja 1968 w Moskwie i został pochowany na stołecznym Cmentarzu Nowodziewiczym.

Awanse

• kombrig (комбриг) – 1939
• generał major artylerii (генерал-майор артиллерии) – 4 czerwca 1940;
• generał porucznik artylerii (генерал-лейтенант артиллерии) – 17 listopada 1942
• generał pułkownik artylerii (генерал-полковник артиллерии) – 18 września 1943
• marszałek artylerii (маршал артиллерии) – 11 marca 1955

Odznaczenia

• Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego № 5871 (6 kwietnia 1945)
• Order Lenina – czterokrotnie (8 października 1942, 6 kwietnia 1945, 21 lutego 1945, 30 lipca 1958)
• Order Czerwonego Sztandaru – pięciokrotnie (12 kwietnia 1942, 27 sierpnia 1943, 3 listopada 1944, 24 czerwca 1948, 22 lutego 1968)
• Order Suworowa I stopnia – trzykrotnie (29 lipca 1944, 18 listopada 1944, 29 maja 1945)
• Order Kutuzowa I stopnia (08 lutego 1943)
• Order Suworowa II stopnia (2 października 1943)
• Order Czerwonej Gwiazdy (16 sierpnia 1936)
• Medal „Za obronę Moskwy” (1944)
• Medal „Za obronę Stalingradu” (1942)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1945)
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1965)
• Medal za Zdobycie Berlina (1944)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (1945)
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (1938)
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” (1948)
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (1957)
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (1968)
• Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy” (1947)
• Medal Przyjaźni chińsko-radzieckiej (1955, Chiny)
• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari (24 kwietnia 1946, Polska)
• Order Krzyża Grunwaldu II klasy (24 kwietnia 1946, Polska)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (1945, Polska)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1945, Polska)

Bibliografia

• Казаков Василий Иванович – Герои страны (ros.) [dostęp 1 stycznia 2012]
• Казаков Василий Иванович – Проект ХРОНОС (ros.) [dostęp 1 stycznia 2012]
• Маршал артиллерии Казаков Василий Иванович (ros.) [dostęp 1 stycznia 2012]
• Казаков Василий Иванович – Международный Объединенный Биографический Центр (ros.) [dostęp 1 stycznia 2012]