Wasilij Safonow

Wasilij Safonow
Васи́лий Ильи́ч Сафо́нов
ilustracja
Imię i nazwiskoWasilij Iljicz Safonow
Data i miejsce urodzenia6 lutego 1852
obwód terecki, Kaukaz
Pochodzenierosyjskie
Data i miejsce śmierci27 lutego 1918
Kisłowodzk
Instrumentyfortepian
Gatunkimuzyka poważna
Zawódpianista, dyrygent, pedagog
PowiązaniaFilharmonia Nowojorska
Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie)

Wasilij Iljicz Safonow (ros. Васи́лий Ильи́ч Сафо́нов; ur. 25 stycznia?/ 6 lutego 1852 w obwodzie tereckim na Kaukazie, zm. 27 lutego 1918 w Kisłowodzku)[1][2]rosyjski pianista, dyrygent i pedagog.

Życiorys

Syn kozackiego generała, urodzony w kozackiej stanicy koło Iciurska w obwodzie tereckim na Kaukazie; w 1862 wraz z rodziną przeniósł się do Petersburga. Pobierał prywatne lekcje gry fortepianowej u Alexandra Villoinga i Teodora Leszetyckiego[1][3]. W latach 1878–1880 studiował w Konserwatorium Petersburskim w klasie fortepianu Louisa Brassina oraz teorię muzyki u Nikołaja Zaremby[4][5].

Po ukończeniu studiów pozostał na tej uczelni, by w latach 1880–1885 prowadzić tam klasę fortepianu. Następnie, z rekomendacji Piotra Czajkowskiego, był w latach 1885–1905 profesorem fortepianu i kameralistyki w Konserwatorium Moskiewskim, a od 1889 również jego dyrektorem, zastępując na tym stanowisku Siergieja Taniejewa[1][2][3]. Wśród jego uczniów byli m.in. Josef Lhévinne, Nikołaj Medtner, Leonid Nikołajew i Aleksandr Skriabin[2][4].

Opublikował pracę teoretyczną na temat techniki pianistycznej Nowaja formuła (Moskwa, 1916), przetłumaczoną na język angielski i wydaną pod tytułem A New Formula for the Piano Teacher and Piano Student (Londyn, 1916)[4][6].

Odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy i Orderem Świętego Włodzimierza III klasy.

Działalność artystyczna

Równolegle do działalności pedagogicznej intensywnie rozwijał swoją karierę pianistyczną, występując w Rosji, Austrii i Niemczech jako solista i kameralista, m.in. z wiolonczelistami Karłem Dawydowem (do 1890) i Aleksandrem Wierzbiłłowiczem oraz skrzypkiem Leopoldem Auerem[1][3].

Największy rozgłos zawdzięczał sukcesom dyrygenckim. Mimo że był w tym zakresie autodydaktą, uznawano go za największy rosyjski talent dyrygencki po Antonie Rubinsteinie[1]. W latach 1889–1905 i ponownie w latach 1909–1911 był głównym dyrygentem moskiewskiego oddziału Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego; zorganizował także kilka sezonów popularnych koncertów w Moskwie[2]. W 1904 występował w Nowym Jorku jako dyrygent gościnny Philharmonic Society Orchestra. W latach 1906–1909 działał tam jako dyrygent National Consevatory of Music of America i dyrektor muzyczny Filharmonii Nowojorskiej[1][2][4]. W 1906 poprowadził szereg koncertów z London Symphony Orchestra, a w 1909 wystąpił z nią na festiwalu w Newcastle[1].

Po powrocie do Rosji w 1909 wznowił działalność dyrygencką i pianistyczną[2]. W 1911 i 1914 występował w Filharmonii Narodowej w Warszawie dyrygując wykonaniem utworów Beethovena, Schumana, Wagnera, Rimskiego-Korsakowa i Czajkowskiego[1].

Repertuar jego koncertów obejmował także współczesnych mu kompozytorów rosyjskich, jak Czajkowski, Głazunow, Rachmaninow i Skriabin; często prowadził pierwsze zagraniczne wykonania utworów tych kompozytorów[1][2]. Propagował zwłaszcza twórczość swojego ucznia – Aleksandra Skriabina, dając w Odessie prawykonanie jego Koncertu fortepianowego (1897), pierwsze wykonanie moskiewskie Rêverie (1897) oraz I i II Symfonii (1902, 1903), a także organizował i prowadził koncert kompozytorski Skriabina w Moskwie (1902) oraz wykonania jego dzieł za granicą, m.in. w Nowym Jorku w 1906[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j Neuer 2007 ↓, s. 9.
  2. a b c d e f g Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Jennifer Spencer: Safonov, Vasily Il′ich (ang.). W: Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2020-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-12)]. via Oxford University Press.
  3. a b c Сафонов Василий Ильич (ros.). W: Музыкальная энциклопедия [on-line]. [dostęp 2020-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-12)].
  4. a b c d Chodkowski 1995 ↓, s. 783.
  5. Vasily Safonov (1852-1918) (ang. • fr. • hiszp.). W: Mahler Foundation [on-line]. [dostęp 2020-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-12)].
  6. Neuer 2007 ↓, s. 10.

Bibliografia

  • Adam Neuer: Safonow Wasilij. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 9: S–Sł część biograficzna. Kraków: PWM, 2007, s. 9-10. ISBN 978-83-224-0865-0. (pol.)
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Closed Access logo alternative.svg
Autor: Jakob Voß, influenced by original art designed at PLoS, modified by Wikipedia users Nina and Beao, Licencja: CC0
Closed Access logo, derived from PLoS Open Access logo. Alternative version.
RUS Order św. Włodzimierza (baretka).svg
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Василий Сафронов.jpg
Дирижёр Василий Сафронов
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.