Wasilij Ulrich
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przewodniczący Kolegium Wojskowego Sądu Najwyższego ZSRR | |
| Okres | od 2 lutego 1926 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | Aleksandr Czepcow |
| Odznaczenia | |
    | |
Wasilij Wasiljewicz Ulrich, ros. Василий Васильевич Ульрих (ur. 1 lipca?/ 13 lipca 1889 w Rydze, zm. 7 maja 1951 w Moskwie) – sowiecki prawnik wojskowy (od 1935 wojenny audytor wojskowy армвоенюрист I rangi, od 1943 generał pułkownik sprawiedliwości); przewodniczący Kolegium Wojskowego Sądu Najwyższego ZSRR (1926–1948).
Życiorys
Wywodził się z Niemców bałtyckich. Po ukończeniu szkoły realnej, od 1909 studiował na wydziale ekonomicznym Instytutu Politechnicznego w Rydze, podczas studiów wstąpił do kółka socjaldemokratycznego, był propagandzistą rewolucyjnym. Po ukończeniu studiów 1914 pracował jako urzędnik zarządu kolei Ryga-Orzeł w Petersburgu. Jesienią 1915 powołany do służby w batalionie zapasowym, w lipcu 1916 ukończył szkołę podchorążych, potem pracował jako pomocnik wykonawcy robót w 12 Armii, później został podporucznikiem. W końcu 1916 urzędnik zarządu Kolei Mikołajewskiej w Piotrogrodzie.
Po rewolucji październikowej, od listopada 1917 członek komitetu wykonawczego delegatów żołnierskich 12 Armii, w kwietniu 1918 zdemobilizowany, został kierownikiem oddziału w ludowym komisariacie spraw wewnętrznych w Moskwie. Od 1919 szef Wydziału Finansowego Czeki, potem komisarz sztabu Wojsk Wewnętrznych Ochrony Republiki. Mimo braku wykształcenia prawniczego w lutym 1920 został przewodniczącym Głównego Trybunału Wojskowego Wojsk Ochrony Wewnętrznej. 22 VII – 26 XII 1921 szef 16 wydziału specjalnego Oddziału Specjalnego Czeki, do którego zadań należała walka z „kontrrewolucją w Armii Czerwonej” i „szpiegostwem wewnętrznym”, czyli z byłymi oficerami i specjalistami wojskowymi.
Od czerwca 1921 przewodniczący Izby Wojskowej Najwyższego Trybunału Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego (WCIK), od 1923 przewodniczący Izby Wojskowej Sądu Najwyższego Rosyjskiej FSRR, a 1926–1948 przewodniczący Kolegium Wojskowego Sądu Najwyższego ZSRR. W latach 1926–1948 prowadził procesy polityczne w ZSRR skierowane przeciwko osobom oskarżanym m.in. o zdradę państwa, szpiegostwo i działania na szkodę Armii Czerwonej (np. w 1937 sprawę marszałka Michaiła Tuchaczewskiego, w 1945 przywódców Polskiego Państwa Podziemnego). Od 1933 przewodniczył składom orzekającym we wszystkich głośnych pokazowych procesach politycznych.
W 1943 awansowany do stopnia generała pułkownika. Od 1948 kierownik kursów doskonalenia przy Akademii Wojskowo-Prawnej(ros.) w Moskwie.
Pochowany na moskiewskim Cmentarzu Nowodziewiczym.
Odznaczenia
- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Medal „Za obronę Moskwy”
Bibliografia, linki
- Encyklopedia Wojskowa tom II, Warszawa, 2007, wyd. Bellona, PWN
- Nikita Pietrow, Psy Stalina, Warszawa 2012.
- Ульрих Василий Васильевич na portalu hrono.ru
- Он хвастался расстрелами. Штрихи к портрету сталинского судьи Василия Ульриха. old.novayagazeta.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-01)].
Zobacz też
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Soviet ribbon bar for the medal for the Defense of Moscow.
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Boris Savinkov one of the leader of SR Combat Organization in the court. He was tried by The Military Collegium of the Supreme Tribunal of the Soviet Union. The judge on the process was Vasiliy Ulrikh. Behind him near the door is Vyacheslav Menzhinsky Deputy Chairman of the OGPU, who played the leading role in counterintelligence operation Trust. Context: OGPU created the fake anti-Bolshevik resistance organization and lured Boris Savinkov and Sidney Reilly (Ace of Spies) to USSR, where they were captured. Savinkov was tried and sentenced to death but the Presidium of VTsIK converted the sentence to 10 years imprisonment. He died in prison: committed suicide or was killed by OGPU in May 1925. Reilly was executed in a forest near Moscow in November 1925. He had been sentenced to death by Revolutionary Tribunal in 1918.