Wasyl Łewkowycz
 Wasyl Łewkowicz w 2008 r. | |
| pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
Wasyl Mychajłowycz Łewkowycz ps. Woronyj, Czerneć, ukr. Василь Михайлович Левкович (ur. 6 lutego 1920 w Starym Lublińcu, zm. 13 grudnia 2012 we Lwowie[1]) - ukraiński działacz nacjonalistyczny, pułkownik Ukraińskiej Powstańczej Armii.
Od 1938 należał do Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, w 1941 wszedł w skład grupy pochodnej OUN, dowodzonej przez Omelana Hrabca Batka. W ramach grupy od lipca do września był instruktorem okręgowej milicji w rejonie Równego. Po niemieckich aresztowaniach we wrześniu 1941 przeszedł do podziemia, działał w okręgowych strukturach OUN-B.
Od marca 1943 w UPA, był ranny w walkach z partyzantką radziecką. Od kwietnia 1944 był dowódcą II WO Buh.
17 grudnia 1946 został otoczony w bunkrze przez NKWD. W czasie walki zginęło 2 żołnierzy UPA ochraniających bunkier, on w tym czasie zdążył spalić wszystkie dokumenty. Został schwytany w czasie ucieczki z bunkra.
22 lipca 1947 został skazany na 25 lat łagru, pracował w kopalniach Kołymy, odmawiając złożenia samokrytyki w zamian za wcześniejsze zwolnienie. Zwolniony 7 grudnia 1971, odmówił przyjęcia obywatelstwa radzieckiego, pracował do emerytury jako górnik w kopalni węgla "Wełykomostiwśka" w Czerwonogrodzie.
20 stycznia 1997 został rehabilitowany przez Generalną Prokuraturę Ukrainy.
Linki zewnętrzne
- Odznaczenie Złotym Krzyżem Bojowej Zasługi (ukr.)
- Encyklopedia OUN i UPA. oun-upa.org.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-14)].
Przypisy
Media użyte na tej stronie