Watchman Nee

Watchman Nee
Ni Shuzu
Kaznodzieja
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia4 listopada 1903
Shantou, Chiny
Data i miejsce śmierci30 maja 1972
Anhui, Chiny
Wyznaniepentekostalizm
KościółKościoły lokalne

Watchman Nee (chiń. 倪柝聲; pinyin Ní Tuòshēng; ur. 4 listopada 1903, zm. 30 maja 1972) – chiński kaznodzieja chrześcijański, założyciel ruchu kościołów lokalnych.

Życiorys

Urodził się w Shantou jako Ni Shuzu (倪述祖), w rodzinie metodystycznej. Jako dziecko został ochrzczony[1]. Był trzecim spośród dziewięciorga dzieci, jego ojciec zajmował się handlem tkaninami[2]. Nee ukończył prowadzony przez misję anglikańską Trinity College w Fuzhou.

W 1920 roku wraz z matką uczestniczył w spotkaniu z kaznodziejką przebudzeniową Dorą Yu. Pod wpływem jej nauczania doznał głębokiego nawrócenia, zmieniając imię na Watchman Nee, przyjmując ponowny chrzest przez całkowite zanurzenie oraz opuszczając Kościół metodystyczny[1]. Następnie zorganizował w Fuzhou małą wspólnotę chrześcijańską, której członkowie spotykali się na wspólnym studiowaniu Biblii i łamaniu chleba. W 1928 roku osiadł w Szanghaju, gdzie założył wydawnictwo publikujące książki o tematyce religijnej[3]. Odrzucając instytucjonalny Kościół zainicjował powstanie ruchu kościołów lokalnych, głosząc iż chrześcijanie powinni gromadzić się wyłącznie w niewielkich wspólnotach miejscowych, natomiast tworzenie denominacji prowadzi do niszczenia wiary[1]. W 1933 roku odwiedził Europę i Amerykę Północną, zaś w 1938 roku ponownie Europę, nawiązując kontakt z wieloma zachodnimi ewangelistami, m.in. Theodore Austin-Sparksem.

W 1949 roku wyjechał do Hongkongu, jednak rok później zdecydował się wrócić do opanowanych przez komunistów Chin. Zajmował umiarkowane stanowisko, wyrażając gotowość współpracy z organizowanym przez władze państwowe oficjalnym kościołem protestanckim. W 1952 roku został jednak aresztowany i cztery lata później skazany na 15 lat więzienia pod zarzutem łapownictwa, unikania płacenia podatków i kradzieży własności państwowej. Z powodu trwającej rewolucji kulturalnej po upływie kary nie został zwolniony, lecz zesłany do pracy na wsi. Zmarł, nie odzyskawszy wolności.

Przypisy

  1. ↑ a b c J. Gordon Melton: Encyclopedia of Protestantism. New York: Facts on File, 2005, s. 391-392.
  2. ↑ David L. Larsen: The Company of the Preachers. T. 2. Grand Rapids: Kregel, 1998, s. 786.
  3. ↑ Caroline Cox: Cox’s Book of Modern Saints and Martyrs. London: Continnum, 2006, s. 46.

Bibliografia

  • Mieczysław Kwiecień: Watchman Nee. Biografia. Cieszyn: Arka, 1999.
  • Dongsheng John Wu: Understanding Watchman Nee: Spirituality, Knowledge, and Formation. Eugene: Wipf & Stock, 2012.

Media użyte na tej stronie