Weiser Dawidek

Nieistniejący wiadukt w Gdańsku Strzyży - zw. Mostem Weisera, w okolicach którego rozgrywa się akcja powieści

Weiser Dawidek – debiutancka powieść Pawła Huellego, która ukazała się w listopadzie 1987 roku.

Opinie krytyki

Powieść zebrała wiele pozytywnych ocen krytyki – Jan Błoński chwalił ją za wieloznaczność i szeroki zakres tematyczny (Duch opowieści i wąs Stalina, „Tygodnik Powszechny”), Agnieszka Czachowska uznała ją za jedną z lepszych współczesnych powieści politycznych (Studnia tajemnic, „Twórczość”), Jerzy Jarzębski dostrzegał w postaci tytułowego bohatera kontaminację wszystkich typowych polskich cech i tęsknot (Czytanie Weisera Dawidka, „bruLion”). Pojawiały się także opinie krytyczne – Bogdan Twardochleb ganił nieudaną konstrukcję utworu, wynikającą według niego z prób objęcia zbyt dużego zakresu tematycznego (Gdyby napisać inaczej..., „Nowe Książki”), natomiast Leszek Bugajski pisał, że powieść jest co prawda dobrze napisana, ale wtórna (Literatura uśpiona, „Życie Literackie”)^[1].

Nagrody

Utwór zdobył Nagrodę Młodych przyznawaną przez miesięcznik Literatura w 1987 roku, natomiast w 1988 Paweł Huelle otrzymał za niego Nagrodę Fundacji im. Kościelskich^[2].

Adaptacje

• W 2000 roku powieść została zekranizowana przez Wojciecha Marczewskiego pt. Weiser,
• Siergiej Korniuszczenko dokonał adaptacji powieści dla Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie w 2004 roku^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Weiser Dawidek w bibliotece Polona