Wenera 6

Wenera 6

Inne nazwy	2V (V-69) No. 331
Zaangażowani	ZSRR
Indeks COSPAR	1969-002A
Rakieta nośna	Mołnia 8K78M[1]
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachska SRR
Cel misji	Wenus
Orbita (docelowa, początkowa)
Okrążane ciało niebieskie	Słońce
Perycentrum	0,71 au[2]
Apocentrum	0,98 au[2]
Okres obiegu	285 d[2]
Nachylenie	2[2]°
Czas trwania
Początek misji	10 stycznia 1969 (05:51:52[2] UTC)
Data lądowania	17 maja 1969
Wymiary
Masa całkowita	1128[2] kg

Wenera 6 (ros. Венера) – trzecia udana radziecka sonda kosmiczna przeznaczona do badania Wenus, o budowie analogicznej do Wenery 5.

Przebieg i rezultaty misji

Wenera 6 została wystrzelona 10 stycznia 1969 z kosmodromu Bajkonur w Kazachskiej SRR, pięć dni po Wenerze 5. Do Wenus dotarła 17 maja tego samego roku (dzień po Wenerze 5). Sonda posiadała lądownik o masie 405 kg, który dokonał bezpośrednich pomiarów w atmosferze planety. Aparatura badawcza lądownika została włączona na wysokości około 50 km nad średnim poziomem gruntu. Pomiar temperatury i ciśnienia odbył się praktycznie na takim samym poziomie atmosfery jak w przypadku Wenery 5. W przypadku Wenery 6 ostatnia zarejestrowana wartość (27 atm) odpowiadała wysokości tylko 10-12 km. Świadczyło to o dużych różnicach wzniesień terenu, dochodzących do kilkunastu km. Uzyskano również podobne wartości składu atmosfery. Lądownik uległ zniszczeniu na wysokości 10-12 km^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Edward J. Pokorny, Rodzina Słońca, Nasza Księgarnia, Warszawa 1975