Werbkowice
Artykuł | 50°45′06″N 23°46′57″E |
---|---|
- błąd | 39 m |
WD | 50°45'0.0"N, 23°46'0.1"E, 50°45'13.43"N, 23°45'50.80"E |
- błąd | 14 m |
Odległość | 1193 m |
wieś | |
(c) Przemysław Czopor, CC BY 3.0 Pałac z I poł. XIX w. (2014) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2016) | 2867[1] |
Strefa numeracyjna | 84 |
Kod pocztowy | 22-550[2] |
Tablice rejestracyjne | LHR |
SIMC | 0905280 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
50°45′06″N 23°46′57″E/50,751667 23,782500 | |
Strona internetowa |
Werbkowice (ukr. Вербковіце) – wieś w Polsce położona w południowo–wschodniej części województwa lubelskiego, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Werbkowice[3]. Siedziba urzędu gminy Werbkowice. Znajduje się na zachód od Hrubieszowa, na obszarze Kotliny Hrubieszowskiej, głównie na lewym brzegu rzeki Huczwy. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 74 . W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Nazwa
Nazwa „Werbkowice” związana jest z ówczesną florą miejscowości i wywodzi się od słowa wierzba. Jej odpowiednikiem języku ruskim jest słowo verba, verbka[1][4]. Aktualnie w takim brzmieniu słowo jest obecne w języku ukraińskim w formie верба, wierba. Ponadto na Śląsku dość znany był ród Wrbskych, co w brzmieniu dzisiejszym należałoby pisać jako Wierzbiccy lub Wierzbowscy.
Historia
Badania archeologiczne wskazują, że pierwsze ślady osadnictwa sięgają tu nawet 5500 lat p.n.e. W wyniku badań w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski na terenie miejscowości odkryto 33 stanowiska (punkty osadnicze)[1]. Najstarszy zabytek, niewielki fragment glinianego naczynia, pochodzi z wczesnego neolitu. Znacznie większy materiał pochodzi z 3800-3100 r. p.n.e. Są to fragmenty charakterystycznych dla kultury wołyńsko-lubelskiej ceramicznych malowanych naczyń[4]. Znaleziono również brązową grecką monetę pochodzącą z około 330 r. p.n.e. z Syrakuz[4]. Sama miejscowość powstała w VII-VIII wieku[1].
Pierwsza wzmianka pisana o Werbkowicach pochodzi z 1394, kiedy to wieś została wspomniana jako jedna z miejscowości nowo powstałej parafii w Grabowcu. XV-wieczne Werbkowice były wsią średniej wielkości. Rejestr poborowy z roku 1472 notował w Werbkowicach 4 łany użytków rolnych, młyn o dwóch kołach, zapewne wodny oraz karczmę[1]. Pierwszymi właścicielami wsi była szlachta mazowiecka przybyła na te tereny wskutek rozdawania ziem[4]. Najwcześniejszym właścicielem, w 1401 roku, był Micz, a następnie w 1431 roku - Aleksander[4]. W 1578 roku wieś należała do [Agnieszki] Mireckiej i [Piotra] Stabrowskiego. Wówczas Werbkowice liczyły 3 łany użytków, 5 zagrodników, 4 komorników oraz 1 rzemieślnika[1].
Informacja jakoby w I poł. XVII wieku właścicielami wsi byli Zamoyscy odnosi się do Wirkowic[1]. W 1664 roku Werbkowice należały do Andrzeja Wiśniowskiego herbu Prus I[1]. W 1690 w Werbkowicach została erygowana, przez Aleksandra Łaszcza i jego żonę – Katarzynę z Firlejów – cerkiew unicka i szkoła początkowa[1]. W latach 1753–1767 roku dobra należały do Karola Sapiehy. W latach 1773–1788 wieś była w posiadaniu Teodora Szydłowskiego. W 1793 roku sprzedał on Werbkowice za 120 tys. złotych polskich Adamowi Kazimierzowi Szydłowskiemu herbu Lubicz[1]. Po Adamie majątek mocno zaniedbany odziedziczył w 1842 roku syn Antoni. W połowie XIX wieku Werbkowice zasłynęły z hodowli owiec. Owczarnia ówczesnego właściciela wsi była jedną z pierwszych i największych w Królestwie Polskim[1]. W roku 1848 liczyła 1945, a w 1860 – 2267 owiec[1]. Od 1872 w Werbkowiach wydobywano torf, którego pokłady sięgały miejscami ponad 3 m[5].
W drugiej połowie XIX wieku powstały: szkoła, gorzelnia, dwa młyny, cegielnia oraz olejarnia. W 1864 Antoni Szydłowski wzniósł nową unicką cerkiew we wsi. W 1875, po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, stała się ona siedzibą parafii prawosławnej[6]. W 1916 przez Werbkowice przeprowadzono kolej wąsko- i normalnotorową, a 12 lat później wybudowano dworzec kolejowy i stację pomp. Obecnie przebiega tamtędy, prowadzący do granicy z Ukrainą, tor Linii Hutniczej Szerokotorowej (LHS). 7 listopada 1919, odłączając się od parafii w Grabowcu, powstała osobna parafia rzymskokatolicka w Werbkowicach. Po I wojnie światowej miały tu miejsce liczne parcelacje majątków ziemskich. W 1919 unicką cerkiew przejął Kościół rzymskokatolicki[6]. W 1926 roku 15,58 ha kupił Skarb Państwa z przeznaczeniem na rozbudowę torów kolejowych[1].
Ostatnimi właścicielkami Werbkowic były Teresa Rulikowska i jej córka Wincentyna[1]. W 1939 w Werbkowicach żyło 1845 osób. W czasie okupacji w 1943 roku majątek na krótko przejęło Generalne Gubernatorstwo, a w roku 1946 dobra o powierzchni 1085,34 ha przejęto na rzecz Skarbu Państwa[1]. 6 kwietnia 1946 roku oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii, przy współpracy ze Zrzeszeniem Wolność i Niezawisłość, napadły na miejscowość, rozbrajając placówki ludowego Wojska Polskiego[7]. Po II wojnie światowej w byłym majątku i pałacu Antoniego Szydłowskiego został utworzony jeden z Zakładów Doświadczalnych należących do Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa[8], powstałego w 1950 i mającego swoją siedzibę w Puławach.
Ze względu na żyzne gleby, sprzyjające uprawie buraka cukrowego, w 1963 w Werbkowicach uruchomiono najnowocześniejszą wówczas i jedną z największych w kraju cukrownię (dzisiaj jeden z oddziałów Krajowej Spółki Cukrowej S.A.). Fabryka stała się kolejnym, bardzo silnym impulsem do rozwoju miejscowości – dawała zatrudnienie, czym przyciągała ludzi, dla których budowano nowe osiedla.
17–22 kwietnia 1978 odbyła się we wsi VII Międzynarodowa Sesja Studentów Archeologii, co było związane z prowadzonymi pracami archeologicznymi w tym rejonie kraju[9]. W latach 1987–1989 wybudowano w Werbkowicach młyn gospodarczy. W 2006 roku młyn sprzedano w ręce prywatne, a jego właścicielami zostali Władysław Brzozowski oraz Wojciech Goławski[1].
Demografia
W 1827 Werbkowice liczyły 60 domostw i 346 mieszkańców. Obecnie Werbkowice są dużą miejscowością. W 2001 roku liczyły one 350 domów i 3100 mieszkańców, a pod koniec 2006 roku 3053 mieszkańców[1]. W 2016 wieś liczyła 2867 mieszkańców[1] i była największą miejscowością gminy Werbkowice.
- Populacja mieszkańców Werbkowic w latach 1998–2011[10].
- Piramida wieku mieszkańców Werbkowic w 2002 roku[10].
Zabytki
Zabytki nieruchome zapisane w NID[11]:
- Cerkiew prawosławna, obecnie kościół rzymskokatolicki parafia pw. NMP i św. Michała (drewniany, 1870) dzwonnica drewniana, cmentarz kościelny – A/302 z 24.10.1984
- Pałac (1 poł. XIX) – 205/56 z 9.05.1957 oraz zespół pałacowy: oficyna, rządcówka, stajnia, ogrodzenie z bramą wjazdową, park – A/174 z 14.07.1977
- Układ komunikacyjny kolejki wąskotorowej Werbkowice-Hrubieszów (1915) – A/502 z 27.11.1992
Gminny program ochrony zabytków wymienia dodatkowo zabytki[12]:
- Szkoła (ul. Kopernika 28), murowana, 1890 r.
- Szkoła murowana, lata 1926–1928
- Dworzec kolejowy, murowany, 1928 r.
- Magazyn węgla przy dworcu, 1. połowa XX w.
- Stacja pomp przy dworcu, 1928 r.
- Wieża ciśnień, 1945 r.
- Figura MB Niepokalanego Poczęcia, kamienna, 1770 r.
- Figura św. Jana Nepomucena, kamienna, XIX w.
- Figura św. Jana Nepomucena, kamienna, 1908 r.
- Cmentarz grzebalny, czynny – XIX w.
- Cmentarz prawosławny, nieczynny – XIX w.
- Stanowiska archeologiczne
Sport
W Werbkowicach funkcjonuje Międzyzakładowy Ludowy Klub Sportowy Kryształ Werbkowice – amatorski klub piłkarski, założony w 1973 roku. Obecnie drużyna seniorów gra w hummel IV lidze, grupie lubelskiej. Piłkarze Kryształu Werbkowice rozgrywają mecze na stadionie Gminnego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Werbkowicach o pojemności 2500 miejsc.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Werbkowice. werbkowice.pl, 2016-12-01. [dostęp 2022-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1457 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ a b c d e Zofia Dyda: Przewodnik po Gminie Werbkowice. Zamość: 2001. ISBN 83-910236-0-5.
- ↑ Werbkowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 217 .
- ↑ a b Zabytki powiatu hrubieszowskiego. Hrubieszów: Muzeum im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie, 2011, s. 147. ISBN 978-83-931607-0-9.
- ↑ Krzysztof Jóźwiak AK i UPA razem na czerwonych – Rzecz o Historii, 15 września 2017.
- ↑ Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa (IUNG) w Puławach.
- ↑ Antoni Walentyn, VII Międzynarodowa Sesja Studentów Archeologii, w: Mówią Wieki, nr 9/1978, s. 18, ISSN 0580-0943.
- ↑ a b Werbkowice w liczbach. Werbkowice - Dane demograficzne, Polska w liczbach [dostęp 2022-03-19] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NID Zabytki nieruchome, aktual. 30 września 2011.
- ↑ Gmina Werbkowice, Zestawienie zabytków.
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lublin Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 52.35 N
- S: 50.20 N
- W: 21.52 E
- E: 24.25 E
(c) kuba13 / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0
Stacyjka Hrubieszowskiej Kolei Dojazdowej wąskotorowej. Teraz stoi przy bardzo szerokim torze LHS. Obecnie linię Hrubieszów-Werbkowice zamierza się reaktywować z przeznaczeniem dla ruchu turystycznego oraz utworzyć na jej terenie Muzeum Kolei Wąskotorowej.
(c) Jakub Kruczek, licencja: CC BY 3.0
Herb gminy Webkowice • Coat of arms of gmina Webkowice
Autor: Roch Mściwój, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cmentarz prawosławny w Werbkowicach
Autor: Wojciech Koczułap, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Cerkiew greckokatolicka p.w. św. Michała Archanioła w Werbkowicach
(c) Przemysław Czopor, CC BY 3.0
Werbkowice - Urząd Gminy i Urząd Stanu Cywilnego
(c) Jakub Kruczek, licencja: CC BY 3.0
Autor: Polskawliczbach, Licencja: CC BY-SA 2.5 pl
Piramida wieku mieszkańców Werbkowic, 2002