Werres
| Data urodzenia | ok. 115 p.n.e. |
|---|---|
| Data śmierci | 43 p.n.e. |
| Zawód, zajęcie | kwestor, pretor, namiestnik prowincji |
Werres (łac. Caius Verres) (ok. 115–43 p.n.e.) – rzymski namiestnik prowincji Sycylia w latach 73–71 p.n.e., znany ze złych rządów i procesu o popełnione nadużycia finansowe, który ujawnił rozmiary korupcji w prowincjach rzymskich w późnej republice.
Życiorys
Encyclopædia Britannica podaje, że Werres urodził się ok. roku 115 p.n.e., natomiast Encyklopedia PWN, że data jego urodzenia nie jest znana[1]. Był synem senatora rzymskiego[2][a].
Został kwestorem konsula Gnejusza Karbo[2], w Galii Przedalpejskiej[3]. Podczas wojny domowej w 83 roku p.n.e. zdefraudował fundusze wojskowe i wsparł Sullę (138–78 p.n.e.)[2]. W 80 roku p.n.e. był legatem w sztabie Gnejusza Korneliusza Dolabelli w Cylicji[2]. Wspólnie plądrowali prowincję Dolabelli i obszary Azji[4], aż Dolabella został skazany w 78 roku p.n.e. w Rzymie dzięki zeznaniom Werresa[2].
W 74 roku p.n.e. Werres dzięki hojnym łapówkom zapewnił sobie stanowisko pretora (praetor urbanus), które wykorzystywał dla własnych korzyści[2].
W latach 73–71 p.n.e. Werres pełnił funkcję namiestnika prowincji Sycylia[1]. Wymuszał łapówki, stosował rekwizycje zboża, grabił dzieła sztuki i dokonywał arbitralnych wyroków[2]. Po powrocie do Rzymu w roku 70 p.n.e., na prośbę Sycylijczyków, wytoczono mu proces, w którym oskarżycielem był Cyceron (106–43 p.n.e.)[2]. Obrony Werresa podjął się Hortensjusz (114–50 p.n.e.)[2]. Wystarczyła jedna krótka mowa Cycerona i zeznania świadków, by Hortensjusz przekonał Werresa, by ten udał się dobrowolnie na wygnanie – w zamian Cyceron przystał na niskie odszkodowanie dla Sycylijczyków[2]. Werres uszedł do Marsylii[2]. Jego proces ujawnił rozmiary korupcji w prowincjach rzymskich w późnej republice[2].
Werres został stracony w 43 roku p.n.e. podczas proskrypcji[3] – Marek Antoniusz (83–30 p.n.e.) miał pożądać dzieł sztuki, które Werres zrabował, gdy był namiestnikiem Sycylii[2].
Uwagi
- ↑ Werres mógł być synem jednego z nowych senatorów Sulli (138–78 p.n.e.), zob. Hornblower, Spawforth i Eidinow 2012 ↓, s. 1542.
Przypisy
Bibliografia
- Gaius Verres, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2021-08-03] (ang.).
- Hornblower, Simon, Spawforth, Antony, Eidinow, Esther: The Oxford Classical Dictionary. Oxford: OUP, 2012. ISBN 978-0-19-954556-8. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
- Werres, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-08-03].
- Vèrre, Gaio. W: Enciclopedia Treccani. Istituto dell’Enciclopedia Italiana. (wł.).