Wes Montgomery

Wes Montgomery
John Leslie Montgomery
Ilustracja
Wes Mongomery w 1967 roku
Imię i nazwisko

John Leslie Montgomery

Pseudonim

Wes

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1923
Indianapolis

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1968
Indianapolis

Instrumenty

gitara

Gatunki

jazz (hard bop)

Zawód

muzyk

Aktywność

1947-1968

Wydawnictwo

Riverside, Verve, CTI, A&M

Powiązania

The Mongomery Brothers, Melvin Rhyne, Wynton Kelly, Jimmy Cobb, Paul Chambers, Grady Tate, Ron Carter, Kenny Burrell, Hank Jones, Jimmy Smith

Instrument
Gibson L5 CES Gibson ES-175 Gibson L7
Strona internetowa

Wes Montgomery, właśc. John Leslie Montgomery (ur. 6 marca 1923 w Indianapolis, zm. 15 czerwca 1968 tamże)[1][2][3] – amerykański gitarzysta jazzowy. Znany z techniki gry na gitarze elektrycznej w której do wydobywania dźwięków nie używał kostki gitarowej, tylko mięsistej części kciuka prawej ręki. W ten sposób uzyskał nieznany wcześniej cieplejszy ton instrumentu. Łączył rytmy swingowe i oktawowe solówki, w które umiejętnie wplatał akordy lub pojedyncze dźwięki[4]. Stał się inspiracją dla większości wykonawców gitarowego jazzu[4].

Kariera

Na gitarze zaczął grać w wieku 19 lat i nauczył się wszystkich solówek gitarowych Charliego Christiana[4]. Słuchał też Django Reinhartda. Podczas pierwszych występów w lokalnych klubach grał ze swoimi braćmi: basistą Monkiem Montgomerym i wibrafonistą Buddym Montgomerym[4]. Następnie, w roku 1948 wstąpił w szeregi zespołu Lionela Hamptona. Po opuszczeniu go dwa lata później wrócił do grania z braćmi i założył zespół Mastersounds, później przemianowany na Montgomery Brothers[4]. Często odwiedzanym przez nich miejscem był klub Missile Room, w którym grą Montgomerego zachwycił się saksofonista, współpracujący z Milesem Davisem Cannonball Adderley, który załatwił mu kontrakt z wytwórnią Riverside Records[4] prowadzoną przez Orrina Keepnewsa. Dla Riverside gitarzysta nagrał wiele albumów, które dzisiaj są uważane za przełomowe w historii gitary jazzowej. Współpracował z legendarnymi pianistami Wyntonem Kellym i Tommym Flanaganem oraz bębniarzem Jimmym Cobbem. W późniejszym okresie działalności artystycznej tworzył muzykę z udziałem orkiestr pod przewodnictwem znakomitych aranżerów: Dona Sebeskyego, Clausa Ogermana i Olivera Nelsona. Płyty te odniosły duży sukces komercyjny w Stanach Zjednoczonych. Zmarł w swoim domu w Indianapolis, rankiem 15 czerwca 1968 roku z powodu nagłego ataku serca[4]. Miał wówczas 45 lat i był u szczytu swojej kariery[4].

Dyskografia

  • Fingerpickin' (1958)
  • Far Wes (1958)
  • The Wes Montgomery Trio (1959)
  • The Incredible Jazz Guitar of Wes Montgomery (1960)
  • Cannonball Adderley and the Poll-Winners (1960)
  • Movin' Along (1960)
  • The Montgomery Brothers (1960)
  • The Montgomery Brothers in Canada (1961)
  • So Much Guitar! (1961)
  • Groove Yard (1961)
  • Bags Meets Wes! (wspólnie z Miltem Jacksonem) (1961)
  • Full House (1962)
  • Fusion!: Wes Montgomery with Strings (1963)
  • Boss Guitar (1963)
  • Guitar On The Go (1963)
  • The Alternative Wes Montgomery (1963)
  • Portrait of Wes (1963)
  • Movin' Wes (1964)
  • Bumpin' (1965)
  • Smokin' at the Half Note (1965)
  • Goin' Out of My Head (1965)
  • Tequila (1966)
  • California Dreaming (1966)
  • Jimmy & Wes: The Dynamic Duo (wspólnie z Jimmym Smithem) (1966)
  • Further Adventures of Jimmy and Wes (wspólnie z Jimmym Smithem) (1966)
  • A Day in the Life (1967)
  • Down Here on the Ground (1968)
  • Road Song (1968)
  • Willow Weep for Me (1968)

Przypisy

  1. Wes Montgomery, Dan Bowden, Wes Montgomery. The early years, Pacific, MO: Mel Bay Publications, 1995, ISBN 978-0-7866-2954-1, OCLC 172811045 [dostęp 2020-08-05].
  2. allmusic – Wes Montgomery
  3. 1994-2010 Encyclopædia Britannica: Wes Montgomery Biography (ang.). biography.com. [dostęp 2011-03-01].
  4. a b c d e f g h Dave Gelly, Ikony jazzu, 2013.

Media użyte na tej stronie

Wes Montgomery (1967 Gibson portrait).jpg
Photo portrait of American jazz guitarist, posed with a Gibson L-5, from a 1967 print advertisement for Gibson guitars.