Wesley Koolhof
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 17 kwietnia 1989 |
Wzrost | 180 cm |
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 2008 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Trener | Rob Morgan, Mariusz Fyrstenberg |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 462 (5 sierpnia 2013) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 14 |
Najwyżej w rankingu | 1 (7 listopada 2022) |
Australian Open | QF (2022) |
Roland Garros | SF (2020) |
Wimbledon | QF (2019) |
US Open | F (2020, 2022) |
Wesley Koolhof (ur. 17 kwietnia 1989 w Zevenaar) – holenderski tenisista, zwycięzca French Open 2022 w grze mieszanej, finalista US Open 2020 i 2022 w grze podwójnej. Od 7 listopada 2022 lider rankingu ATP deblistów.
Kariera tenisowa
Kariera juniorska
Jako junior występował w turniejach rangi ITF Futures, nie odnosząc większych sukcesów. Od 2008 roku występował m.in. w ATP Challenger Tour, ośmiokrotnie grając w finałach rozgrywek deblowych, z bilansem sześciu zwycięstw.
Kariera zawodowa
W rozgrywkach ATP Tour Holender wygrał czternaście turniejów z trzydziestu trzech rozegranych finałów w grze podwójnej.
W 2020 roku awansował do finału zawodów gry podwójnej podczas US Open. Razem z partnerującym mu Nikolą Mekticiem w meczu mistrzowskim przegrali z deblem Mate Pavić–Bruno Soares wynikiem 5:7, 3:6. Dwa lata później w parze z Nealem Skupskim ponownie osiągnął finał US Open, jednak tym razem lepsi okazali się Rajeev Ram i Joe Salisbury.
W czerwcu 2022 roku odniósł zwycięstwo w mikście podczas French Open, partnerując Enie Shibaharze, z którą w finale pokonał parę Ulrikke Eikeri–Joran Vliegen 7:6(5), 6:2.
Najwyżej w rankingu gry pojedynczej znajdował się na 462. pozycji (5 sierpnia 2013). 7 listopada 2022 roku został liderem rankingu światowego w grze podwójnej[1].
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (14–19)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 7 lutego 2016 | Sofia | Twarda (hala) | Matwé Middelkoop | Philipp Oswald Adil Shamasdin | 5:7, 7:6(9), 10–6 |
Zwycięzca | 2. | 24 lipca 2016 | Kitzbühel | Ceglana | Matwé Middelkoop | Dennis Novak Dominic Thiem | 2:6, 6:3, 11–9 |
Zwycięzca | 3. | 14 stycznia 2017 | Sydney | Twarda | Matwé Middelkoop | Jamie Murray Bruno Soares | 6:3, 7:5 |
Finalista | 1. | 19 lutego 2017 | Rotterdam | Twarda (hala) | Matwé Middelkoop | Ivan Dodig Marcel Granollers | 6:7(5), 3:6 |
Finalista | 2. | 30 lipca 2017 | Atlanta | Twarda | Artem Sitak | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 24 września 2017 | Metz | Twarda (hala) | Artem Sitak | Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin | 5:7, 3:6 |
Finalista | 4. | 18 lutego 2018 | Nowy Jork | Twarda (hala) | Artem Sitak | Maks Mirny Philipp Oswald | 4:6, 6:4, 6–10 |
Finalista | 5. | 4 marca 2018 | São Paulo | Ceglana | Artem Sitak | Federico Delbonis Máximo González | 4:6, 2:6 |
Finalista | 6. | 6 maja 2018 | Estoril | Ceglana | Artem Sitak | Kyle Edmund Cameron Norrie | 4:6, 2:6 |
Finalista | 7. | 21 października 2018 | Sztokholm | Twarda (hala) | Marcus Daniell | Luke Bambridge Jonny O’Mara | 5:7, 6:7(8) |
Zwycięzca | 4. | 5 stycznia 2019 | Brisbane | Twarda | Marcus Daniell | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:4, 7:6(6) |
Finalista | 8. | 30 marca 2019 | Miami | Twarda | Stefanos Tsitsipas | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 6:7(8) |
Finalista | 9. | 21 kwietnia 2019 | Monte Carlo | Ceglana | Robin Haase | Nikola Mektić Franko Škugor | 7:6(3), 6:7(3), 9–11 |
Finalista | 10. | 28 kwietnia 2019 | Budapeszt | Ceglana | Marcus Daniell | Ken Skupski Neal Skupski | 3:6, 4:6 |
Finalista | 11. | 15 czerwca 2019 | Rosmalen | Trawiasta | Marcus Daniell | Dominic Inglot Austin Krajicek | 4:6, 6:4, 4–10 |
Finalista | 12. | 28 lipca 2019 | Hamburg | Ceglana | Robin Haase | Oliver Marach Jürgen Melzer | 2:6, 6:7(3) |
Finalista | 13. | 11 sierpnia 2019 | Montreal | Twarda | Robin Haase | Marcel Granollers Horacio Zeballos | 5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 5. | 10 stycznia 2020 | Doha | Twarda | Rohan Bopanna | Luke Bambridge Santiago González | 3:6, 6:2, 10–6 |
Finalista | 14. | 23 lutego 2020 | Marsylia | Twarda (hala) | Nikola Mektić | Nicolas Mahut Vasek Pospisil | 3:6, 4:6 |
Finalista | 15. | 10 września 2020 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Nikola Mektić | Mate Pavić Bruno Soares | 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 22 listopada 2020 | Londyn | Twarda (hala) | Nikola Mektić | Jürgen Melzer Édouard Roger-Vasselin | 6:2, 3:6, 10–5 |
Zwycięzca | 7. | 2 maja 2021 | Monachium | Ceglana | Kevin Krawietz | Sander Gillé Joran Vliegen | 4:6, 6:4, 10–5 |
Finalista | 16. | 24 października 2021 | Antwerpia | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Nicolas Mahut Fabrice Martin | 0:6, 1:6 |
Zwycięzca | 8. | 9 stycznia 2022 | Melbourne | Twarda | Neal Skupski | Ołeksandr Nedowiesow Aisam-ul-Haq Qureshi | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 9. | 15 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda | Neal Skupski | Ariel Behar Gonzalo Escobar | 7:6(5), 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 18 lutego 2022 | Doha | Twarda | Neal Skupski | Rohan Bopanna Denis Shapovalov | 7:6(4), 6:1 |
Finalista | 17. | 2 kwietnia 2022 | Miami | Twarda | Neal Skupski | Hubert Hurkacz John Isner | 6:7(5), 4:6 |
Finalista | 18. | 24 kwietnia 2022 | Barcelona | Ceglana | Neal Skupski | Kevin Krawietz Andreas Mies | 7:6(3), 6:7(5), 6–10 |
Zwycięzca | 11. | 8 maja 2022 | Madryt | Ceglana | Neal Skupski | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:7(4), 6:4, 10–5 |
Zwycięzca | 12. | 12 czerwca 2022 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Neal Skupski | Matthew Ebden Max Purcell | 4:6, 7:5, 10–6 |
Zwycięzca | 13. | 14 sierpnia 2022 | Montreal | Twarda | Neal Skupski | Daniel Evans John Peers | 6:2, 4:6, 10–6 |
Finalista | 19. | 9 września 2022 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Neal Skupski | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:7(4), 5:7 |
Zwycięzca | 14. | 6 listopada 2022 | Paryż | Twarda (hala) | Neal Skupski | Ivan Dodig Austin Krajicek | 7:6(5), 6:4 |
Gra mieszana (1–0)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 2 czerwca 2022 | French Open, Paryż | Ceglana | Ena Shibahara | Ulrikke Eikeri Joran Vliegen | 7:6(5), 6:2 |
Przypisy
- ↑ Koolhof/Skupski Triumph In Paris, Clinch Year-End No. 1. Association of Tennis Professionals, 2022-11-06. [dostęp 2022-11-06]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2016-02-07] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2016-02-07] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2016-02-07] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.