Wesley Snipes

Wesley Snipes
Ilustracja
Wesley Snipes w 2008 roku
Imię i nazwisko

Wesley Trent Snipes

Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1962
Orlando

Zawód

aktor, producent filmowy, choreograf

Współmałżonek

April DuBois
(1985-1990; rozwód)
Nikki Park
(od 2003)

Lata aktywności

od 1987

Wesley Trent Snipes[1][2] (ur. 31 lipca 1962 w Orlando) – amerykański aktor i producent filmowy.

W 1998 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7020 Hollywood Boulevard[3][4].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Orlando na Florydzie jako syn Rudolpha Snipesa, wojskowego Amerykańskich Sił Powietrznych, i Marion[5], dorastał na ulicach nowojorskiego Południowego Bronxu. Ukończył artystyczną szkołę średnią High School for the Performing Arts[6] w Nowym Jorku. Swoją edukację kontynuował w szkole średniej w Orlando. W latach 1978-1982 uczęszczał na Uniwersytet Stanowy Nowego Jorku (SUNY) w Purchase w stanie Nowy Jork na kierunek sztuki teatralnej, jednak dyplom uzyskał w 1985[7]. Występował w objazdowych teatrach i regionalnych produkcjach. W 1985 podjął pracę jako instalator telefoniczny koło Nowego Jorku.

Kariera

Zadebiutował na scenie Broadwayu w dwóch spektaklach – Chłopaki zimy (The Boys of Winter, 1985) jako L. B. i Egzekucja sprawiedliwości (Execution of Justice, 1986) w potrójnej roli Richarda Pabicha, siostry Boom Boom i Sullivana[8], a także wystąpił w sztuce Wole Soyinki Śmierć i królewski koniuszy (Death and the King’s Horesman). Przyłączył się także do podróżnej trupy aktorskiej Struttin'Street Stuff, występując w pobliskich parkach i szkołach.

Swoją karierę na dużym ekranie rozpoczął od udziału w komedii sportowej Dzikie koty (Wildcats, 1986) z Goldie Hawn jako zawodnik futbolu amerykańskiego Trumaine, dramacie sportowym Ulice złota (Streets of Gold, 1986) w roli utalentowanego boksera z Klausem Marią Brandauerem i Adrianem Pasdarem i serialu NBC Policjanci z Miami (Miami Vice, 1986). W 1987 wystąpił jako Mini Max w 17-minutowym teledysku Michaela Jacksona „Bad” w reżyserii Martina Scorsese jako przywódca gangu Mini Max[9]. Jego kreacja sierżanta Bookmana w serialu HBO Opowieści wojenne z Wietnamu (Vietnam War Story, 1988) przyniosła mu nagrodę CableACE.

Po występie w komedii sportowej Pierwsza liga (Major League, 1989) u boku Toma Berengera, Charliego Sheena i Rene Russo oraz sensacyjnym dramacie kryminalnym Abla Ferrary Król Nowego Jorku (King of New York, 1990) z Christopherem Walkenem, Davidem Caruso i Laurence’em Fishburne'em, został zaangażowany do dwóch filmów Spike’a Lee – Czarny blues (1990)[10] jako saksofonista jazzowy u boku Denzela Washingtona i Malaria (Jungle Fever, 1991).

Wystąpił potem w kasowych filmach: Biali nie potrafią skakać (White Men Can't Jump, 1992) z Woodym Harrelsonem jako uliczny koszykarz, Pasażer 57 (Passenger 57, 1992), Taniec na wodzie (Waterdance, 1992), Wschodzące słońce (Rising Sun, 1993) z Seanem Connerym, Człowiek demolka (Demolition Man, 1993) z Sylvestrem Stallone’em i Sandrą Bullock, Strefa zrzutu (Drop Zone, 1994), Ślicznotki (To Wong Foo, Thanks for Everything, Julie Newmar, 1995) jako jedna z trzech drag queen, Pociąg z forsą (Money Train, 1995) z Woodym Harrelsonem i Jennifer Lopez, Fan (The Fan, 1996) jako gwiazdor baseballu z Robertem De Niro i Ellen Barkin oraz Wydział pościgowy (U. S. Marshals, 1998) u boku Tommy’ego Lee Jonesa i Roberta Downeya Jr.

Jest dwukrotnym laureatem nagrody Image; za rolę króla handlu narkotykami w dramacie kryminalnym Mario Van Peeblesa New Jack City (1991) i postać George’a Du Vaula w tele dramacie HBO Amerykański sen (America's Dream, 1996). Za kreację reżysera z Los Angeles w dramacie Romans na jedną noc (One Night Stand, 1997) został uhonorowany Pucharem Volpiego dla najlepszego aktora na 54. MFF w Wenecji[11].

Swoje umiejętności sztuk walki karate, kung-fu i capoeira zaprezentował na ekranie w roli dhampira Blade'a w filmie akcji Blade: Wieczny łowca (Blade, 1998), za którą odebrał nagrodę Blockbuster Entertainment, a także w sequelach – Blade: Wieczny łowca II (Blade 2, 2002) i Blade: Mroczna trójca (Blade: Trinity, 2004).

Życie prywatne

Od 1985 do 1990 był żonaty z April DuBois, z którą ma syna Jelaniego Asara (ur. 1988). Spotykał się z Halle Berry (1990), Jadą Pinkett Smith (1991), Jennifer Lopez (od listopada 1994 do marca 1995) i azjatycką modelką Donną Wong (1996-1998)[12]. 17 marca 2003 poślubił koreańską artystkę malarkę Nakyung „Nikki” Park (ur. 1974). Mają czworo dzieci; synów: Akhenaten Kihwa-T (ur. 2001), Alaafia Jehu-T (ur. 2004) Alimayu Moa-T (ur. 2007) i córkę Iset Jua-T (ur. 2001).

W 1993 został zatrzymany za nielegalne posiadanie broni, a rok potem uciekając przed policją z prędkością ponad 200 km na godzinę spowodował wypadek i był aresztowany za przekroczenie prędkości na autostradzie. W 2008 sąd w stanie Floryda skazał aktora na 3 lata więzienia za przestępstwa podatkowe[13][14]. Udowodniono mu umyślne uchylanie się od płacenia podatków federalnych w latach 1999–2001[13]. Karę pozbawienia wolności rozpoczął 9 grudnia 2010 w więzieniu federalnym McKean Federal Correctional Institution[15][16][17]. Z zakładu karnego został zwolniony 2 kwietnia 2013[18].

Filmografia

RokTytułRolaUwagi
1986Dzikie kotyTrumaine
1987Ulice złotaRoland Jenkins
Vietnam War StoryMłody żołnierz
1988Vietnam War Story IIMłody żołnierzBezpośrednio na video
1989Pierwsza liga„Willie Mays” Hayes
1990Czarny bluesShadow Handerson
Król Nowego JorkuThomas Flanigan
1991New Jack CityNino BrownNominacja do MTV Movie Award: Najlepszy czarny charakter
MalariaFlipper „Flip” Purify
1992Taniec na wodzieRaymond Hill
Biali nie potrafią skakaćSidney „Syd” Deane
Pasażer 57John Cutter
1993Punkt zapalnyJimmy Mercer
Wschodzące słońceLt. Webster „Web” Smith
Człowiek demolkaSimon Phoenix
1994Sugar HillRoemello Skugs
Strefa zrzutuPete Nessip
1995ŚlicznotkiNoxeema Jackson
Pociąg z forsąJohn
1996FanBobby „Bob” Rayburn
1997Morderstwo w Białym Domudetektyw Harlan Regis
Romans na jedną nocMaximilian „Max” CarlylePuchar Volpi na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1997 r.
1998Wydział pościgowyMark J. Sheridan/Warren/Roberts
Blade: Wieczny łowcaBlade/Eric Brooks/The DaywalkerTakże jako choreograf sztuk walki i producent
Sport przyszłościObike FixxTV
Wracając do korzeniWill SinclairTakże jako producent wykonawczy
2000Zasady walkiNeil Shaw
Stracone nadziejeFranklin SwiftTakże jako producent
2002W zasięgu strzałuJoe
Blade: Wieczny łowca IIBlade/Eric Brooks/The DaywalkerTakże jako choreograf i koordynator sztuk walki oraz producent
ZygZakDavid „Dave” Fletcher
ChampionMonroe „Undisputed” HutchensTakże jako producent
2004AntidotumDean CageBezpośrednio na DVD
Blade: Mroczna trójcaBlade/Eric Brooks/The DaywalkerTakże jako producent
20057 sekundJack TulliverBezpośrednio na DVD
Strzelec wyborowyMalarzBezpośrednio na DVD
Teoria chaosuJason York/Scott Curtis/Lorenz
2006Pieskie szczęścieLuckyBezpośrednio na DVD
DetonatorSonni GriffithBezpośrednio na DVD
2007ZamachowiecJames DialBezpośrednio na DVD
2008Zasady walki II - ZdradaNeil ShawBezpośrednio na DVD
2009Gliniarze z BrooklynuCasanova „Caz” PhillipsBlack Reel Award for Best Supporting Actor
2010Zabójcza graagent Marcus
2012GallowwalkersAman
2014Niezniszczalni 3Doc
2015Chi-RaqCyclops
2017Zbrojna odpowiedźIsaac
Zanosi się na burzęŁowca
2019Nazywam się DolemiteD'Urville Martin
2020Bezlitosne miastoLawrence
2021Książę w Nowym Jorku 2Generał Izzi

Telewizja

RokTytułRolaUwagi
1986Policjanci z MiamiSilkOdcinek „Streetwise"
1987Vietnam War StoryYoung SoldierOdcinek „An Old Ghost Walks the Earth"
1989A Man Called HawkNicholas MurdockOdcinek „Choice of Chance"
The Days and Nights of Molly DoddHoodOdcinek „Here's Why You Should Always Make Your Bed in the Morning"
1990H.E.L.P.Lou Barton
1997Happily Ever After: Fairy Tales for Every ChildThe Pied PiperOdcinek „The Pied Piper"
2002The Bernie Mac ShowDukeRope-a-Dope

Inne

RokTytułRolaUwagi
1986Execution of JusticeSiostra Boom BoomBroadway
1987 BadMini Max18 minutowy teledysk/krótki film
Critical ConditionKierowca ambulansuDrobna rola
1995Czekając na miłośćJames WheelerNiewymieniony w czołówce
1998Masters of the Martial Arts presented by Wesley SnipesOn samDokument
Jackie Chan: My StoryOn samDokument
1999Kumpel do biciaKibic przy ringuDrobna rola

Przypisy

  1. ↑ Wesley Snipes Actor, Producer (ang.). TVGuide.com. [dostęp 2012-11-11].
  2. ↑ Wesley Snipes (ang.). Listal. [dostęp 2012-11-11].
  3. ↑ Wesley Snipes (ang.). Walk of Fame. [dostęp 2022-08-25].
  4. ↑ Yvonne Villarreal: Hollywood Star Walk: Wesley Snipes (ang.). „Los Angeles Times”, 2010-03-02. [dostęp 2022-08-25].
  5. ↑ Wesley Snipes Biography (1962-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2012-11-11].
  6. ↑ Wesley Snipes (wł.). MYmovies. [dostęp 2012-11-11].
  7. ↑ Wesley Snipes - Actor (rum.). CineMagia.ro. [dostęp 2012-11-11].
  8. ↑ Wesley Snipes (ang.). Internet Broadway Database. [dostęp 2022-02-07].
  9. ↑ Rebecca Flint Marx: Wesley Snipes Biography (ang.). AllMovie. [dostęp 2022-02-07].
  10. ↑ Biografia Wesley Snipesa (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2012-11-11].
  11. ↑ Wesley Snipes Awards (ang.). AllMovie. [dostęp 2022-02-07].
  12. ↑ Wesley Snipes Dating History (ang.). FamousFix. [dostęp 2012-11-11].
  13. ↑ a b Tax Evasion Wesley Snipes (ang.). Barnes Law LLP. [dostęp 2010-12-09].
  14. ↑ Travis Reed (2008-04-25): Wesley Snipes Gets 3 Years for Not Filing Tax Returns (ang.). [dostęp 2012-11-11].
  15. ↑ Bianca Carneiro: Wesley Snipes released from prison after serving three years for tax evasion (ang.). Daily Mail. [dostęp 2012-11-11].
  16. ↑ Wesley Snipes -- Released from Prison (ang.). TMZ.com. [dostęp 2016-11-14].
  17. ↑ Ann Oldenburg: Wesley Snipes finishes prison time for tax evasion (ang.). USA Today. [dostęp 2012-11-11].
  18. ↑ Camron Wiltshire (2013-08-20): Actor Wesley Snipes Free After Three Years in a Prison for “Tax Evasion” (ang.). Disinformation. [dostęp 2012-11-11].

Linki zewnętrzne

Puchar Volpiego dla najlepszego aktora
1932-1959
1960-1989
1990-2009
2010-

Media użyte na tej stronie