Wessex
| 519–927 | |||
| |||
 | |||
| Język urzędowy | staroangielski, kornijski | ||
|---|---|---|---|
| Stolica | |||
| Ustrój polityczny | |||
| Pierwszy król | |||
| Ostatni król | |||
| założone | 519 | ||
| Unifikacja Anglii przez Athelstana | 927 | ||
| Religia dominująca | pogaństwo (przed VII w.) chrześcijaństwo | ||
Wessex – jedno z siedmiu państw anglosaskiej heptarchii.
Położone na południowym krańcu Brytanii, graniczyło od wschodu z Susseksem, od północy z Mercją, od południowego zachodu z Kornwalią. Na południu Wessex otaczało morze.
Nazwa
Nazwa królestwa pochodzi od West Seaxe – Sasi zachodni[1].
Historia
W IX wieku Wessex objął przewodnictwo w heptarchii, zawdzięczając to w dużej mierze inwazji wikingów na państwa anglosaskie. Za panowania króla Alfreda Wielkiego (871–899) Wessex jako jedyny nie został podbity przez najeźdźców duńskich.
Do 1066 Wessex był głównym państwem anglosaskim i Królestwo Wesseksu utożsamiane było z Królestwem Anglii. Dopiero w 1066, po podboju dokonanym przez Wilhelma Zdobywcę, potęga Wessexu została zniszczona, a Królestwo Anglii stało się oficjalną nazwą państwa.
Zobacz też
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Autor:
The Golden Wyvern, associated with the House of Wessex.
This map shows kingdoms in the island of Great Britain at about the year 800. The colors indicate ethnic groups:
- WESSEX: Anglo-Saxons (red)
- GWYNEDD: Celts (grey)
- FORTRIU: Picts (green).