Westland Walrus

Westland Walrus

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Westland Aircraft
Typ	samolot rozpoznawczy i pokładowy
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	3
Historia
Data oblotu	1921
Lata produkcji	1921 – 1923
Wycofanie ze służby	1925
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy Napier Lion II
Moc	480 KM (358 kW)
Wymiary
Rozpiętość	14,07 m
Długość	9,07 m
Wysokość	3,53 m
Powierzchnia nośna	46,1 m²
Masa
Własna	1445 kg
Startowa	2272 kg
Osiągi
Prędkość maks.	200 km/h
Prędkość wznoszenia	290 m/min
Pułap	5 800 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm, 1 karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm.
Użytkownicy
Wielka Brytania

Westland Walrus – brytyjski samolot rozpoznawczy i pokładowy dla lotnictwa marynarki wojennej z okresu międzywojennego.

Historia

Po zakończeniu I wojny światowej w lotnictwie brytyjskim powstała koncepcja budowy samolotów rozpoznawczych dla lotnictwa marynarki wojennej. Aby zminimalizować koszty takich samolotów postanowiono zmodyfikować produkowane już samoloty dla takich potrzeb. Wybrano do tego samolot bombowy Airco DH.9A, a jego modyfikację zlecono wytwórni Armstrong Whitworth Aircraft. Powstał tam jedynie prototyp wyposażony w silnik Liberty 12 o mocy 400 KM, który otrzymał nazwę Tadpole. Prototyp był jednak nieudany i wytwórnia ostatecznie zrezygnowała z dalszych pracy nad nim.

Po rezygnacji wytwórni Armstrong Whitworth Aircraft, pracę nad samolotem podjęła się wytwórnia Westland Aircraft, która w 1921 roku opracowała na podstawie Airco DH.9A samolot, który otrzymał oznaczenie Westland Walrus, w którym zastosowano nowszy i mocniejszy silnik Napier Lion II o mocy 480 KM. Pierwszy lot prototypu odbył się w lutym lub marcu 1921 roku.

Samolot ten został uznany za udany i rozpoczęto jego seryjną budowę, łącznie w latach 1921 – 1923 zbudowano 36 samolotów tego typu.

Użycie w lotnictwie

Samoloty Westland Walrus już w 1921 roku trafiły do dywizjonów rozpoznawczych Royal Navy. Jako pierwszy otrzymała go 3 Dywizjon Obserwacyjny w Gosport. Później kolejno otrzymały go następne dywizjony: 420 i 421 stacjonujący na lotniskowcu HMS „Furious”, 422 stacjonujący na HMS „Eagle” i 423 stacjonujący na HMS „Argus”.

Samoloty te były użytkowane do 1925 roku, kiedy to został zastąpione przez nowe specjalnie już zbudowane pokładowe samoloty rozpoznawcze Avro Bison.

Opis techniczny

Samolot Westland Walrus był dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Kabina załogi odkryta, osobna dla każdego członka załogi. Napęd stanowił 12-cylindrowy silnik Napier Lion II, chłodzony cieczą. Samolot uzbrojony był w dwa karabiny maszynowy: jeden stały Vickers – umieszczony na kadłubie i obsługiwany przez pilota, a drugi ruchomy Lewis umieszczony na obrotnicy Scarffa – obsługiwany przez obserwatora. Samolot miał stałe podwozie, jak również był wyposażony w dwa pływaki umieszczone pod obu stronach kadłuba, co umożliwiało mu lądowanie na wodzie.

Bibliografia

• Derek N. James: Westland Aircraft since 1915. Londyn: Putman, 1991, s. 18, 94-98, 446. ISBN 0-85117-847X. (ang.)
• Owen Thetford: Aircraft of the Royal Airce Force since 1918. Londyn: Putnam, 1979, s. 610. ISBN 0-37030-1862. (ang.)
• Owen Thetford: British Naval Aircraft Since 1912. Londyn: Naval Institute Press, 1991, s. 353-354. ISBN 1-55750-076-2. (ang.)