Wezuwian

Wezuwian

Krzyształki wezuwianu
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	idokraz
Skład chemiczny	krzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu (Ca10(Mg,Fe) 2Al4[(OH) 4/(SiO4)5/(Si2O7)2])
Twardość w skali Mohsa	6,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	niewyraźna
Układ krystalograficzny	tetragonalny
Gęstość minerału	3,27 – 3,45 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	ciemnozielona, oliwkowa, żółtobrązowa, niekiedy niebieska, czerwona, różowa, bywa też bezbarwny
Rysa	biała
Połysk	szklisty, tłusty

Powiększone zdjęcie kryształku wezuwianu

Wezuwian (nazywany także: idokrazem) – minerał z gromady krzemianów, należy do minerałów szeroko rozpowszechnionych, występuje w bardzo wielu regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od Wezuwiusza, minerał odkryto bowiem w produktach erupcyjnych tego włoskiego wulkanu (A.G. Werner, 1795 r.).

Właściwości

Często tworzy dobrze wykształcone kryształy słupkowe i tabliczkowe. Ściany słupów wykazują niekiedy prążkowanie. Występuje w formie skupień ziarnistych, promienistych, igiełkowych. Jest kruchy i przezroczysty.

Niektóre barwne odmiany mają swoje odrębne nazwy (mineralogiczne, gemmologiczne):

• wiluit – ciemnozielony, czarnozielony
• egeran – brązowy, często tworzy promieniste skupienia
• cypryn – jasnoniebieski
• ksantyt – żółty, żółtozielony, żółtobrązowy
• kalifornit – jasnozielony, tworzący zbite skupienia

Występowanie

Występuje głównie w skałach metamorficznych, najczęściej w marmurach i skarnach, a także w obrębie masywów serpentynowych. Znaczne rzadziej w syenitach nefelinowych.

Miejsca występowania na świecie: USA – Kalifornia, Oregon, Arkansas, MontanaPensylwania; Meksyk, Brazylia, Kenia, Pakistan, Rosja, Norwegia, Czechy, Austria, Niemcy.

W Polsce stwierdzony w okolicach Strzegomia i Strzelina, na Pogórzu Kaczawskim, w Górach Izerskich.

Zastosowanie

• ma znaczenie kolekcjonerskie,
• niektóre odmiany (kalifornit) bywają stosowane w jubilerstwie (kamień półszlachetny) do wyrobu biżuterii (kaboszony, paciorki). Kryształy jubilerskie pochodzą z Brazylii, Kanady, Meksyku.

Bibliografia

• G.G. Gormaz, J.J. Casanovas: Atlas mineralogii, „Wiedza i życie”1992 r.
• O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” - 1996 r.
• W. Heflik, L. Natkaniec-Nowak: Minerały Polski, Wyd. „Antykwa” - 1998 r.
• J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów, Videograf II Sp. z o. o - 2003 r.
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma- Press” 2003 r.

Linki zewnętrzne

• Artykuł o minerale na stronie Webmineral (ang.)