Wezwanie Tunezji

Wezwanie Tunezji
Ilustracja
Państwo Tunezja
LiderHafedh Caïd Essebsi
Data założenia16 czerwca 2012
Adres siedzibyTunis
Ideologia politycznasekularyzm, socjaldemokracja, liberalizm
Barwy     Czerwony 
     Biały 
Obecni posłowie
3/217
Strona internetowa

Wezwanie Tunezji, Głos Tunezji (arab. حركة نداء تونس, Harakat Nida Tunis; fr. Appel de la Tunisie lub Nidaa Tounes) – tunezyjska centrolewicowa partia polityczna o profilu sekularystycznym.

Historia

Została założona 16 czerwca 2012 przez grupę działaczy związanych w przeszłości z Zgromadzeniem Demokratyczno-Konstytucyjnym i otoczeniem prezydenta Zajn al-Abidina ibn Alego. Na jej czele stanął były premier i szef parlamentu Al-Badżi Ka’id as-Sibsi. Partia należała do bloków politycznych Unia na rzecz Tunezji oraz Front Ocalenia Narodowego[1], jednak wystąpiła z nich by samodzielnie wziąć udział w wyborach parlamentarnych 26 października 2014, które wygrała uzyskując 37,56% głosów i 86 miejsc w 217-osobowym parlamencie[2].

W drugiej turze wyborów prezydenckich w Tunezji, które odbyły się 23 listopada i 21 grudnia 2014 Al-Badżi Ka’id as-Sibsi zdobył 55,68% głosów i pokonał urzędującego prezydenta Al-Munsifa al-Marzukiego, który otrzymał 44,32% głosów[3]. 31 grudnia 2014 as-Sibsi został oficjalnie zaprzysiężony na stanowisku głowy państwa[4]. Z partii wywodzi się dwóch kolejnych premierów Tunezji – Al-Habib as-Sid (2015–2016) i Jusuf asz-Szahid (2016–2020)[5].

Ideologia

Ugrupowanie ma świecki charakter, określa się jako ugrupowanie socjaldemokratyczne i centrolewicowe[6]. Występują w niej ponadto znaczące nurty reprezentujące gospodarczy liberalizm[7].

Przypisy

  1. ↑ Tunisia: Political Parties and Civil Society Components Announce Formation of National Salvation Front allAfrica.com
  2. ↑ M. Marks, The Tunisian election result isn’t simply a victory for secularism over Islamism
  3. ↑ Veteran Essebsi wins Tunisia's first free presidential vote
  4. ↑ Weteran polityczny zaprzysiężony na prezydenta Tunezji
  5. ↑ Ben Cahoon: Tunisia. Premiers (ang.). worldstatesmen.org. [dostęp 2016-05-25].
  6. ↑ Tavana, Daniel; Russell, Alex (2014). "Previewing Tunisia's Parliamentary & Presidential Elections" (PDF). Project on Middle East Democracy. s. 9.
  7. ↑ Schäfer, Isabel (2014). "After the first free parliamentary elections in Tunisia: New horizons or back to square one?". Qantara.de.

Media użyte na tej stronie