Wiślica

Wiślica
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek i bazylika w Wiślicy
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

buski

Gmina

Wiślica

Prawa miejskie

1326–1870 i od 2018

Burmistrz

Jarosław Jaworski

Powierzchnia

4,76[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


477[1]
100[1] os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 41

Kod pocztowy

28-160

Tablice rejestracyjne

TBU

Położenie na mapie gminy Wiślica
Mapa konturowa gminy Wiślica, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Wiślica”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wiślica”
Położenie na mapie powiatu buskiego
Mapa konturowa powiatu buskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Wiślica”
Ziemia50°20′55″N 20°40′27″E/50,348611 20,674167
TERC (TERYT)

2601084[2]

SIMC

0277470

Urząd miejski
Okopowa 8
28-160 Wiślica
Strona internetowa
Wnętrze bazyliki – prezbiterium bazyliki wiślickiej
Dzwonnica
Park miejski Wiślicy
Wizerunek Jana Długosza na XV w. polichromii ściennej w Domu Długosza w Wiślicy

Wiślicamiasto w Polsce, położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, siedziba gminy Wiślica.

Prawa miejskie uzyskała w 1326, utraciła je w 1870 r. Status miasta odzyskała z dniem 1 stycznia 2018[3], stając się ludnościowo najmniejszym miastem Polski z 503 mieszkańcami, wypierając dotychczasowe Wyśmierzyce (920 mieszkańców w 2016 roku) o 45%. Dla porównania Kozy, największa pod względem ludności wieś Polski, liczy 12 529 mieszkańców (31 grudnia 2013)[4]. 1 stycznia 2019, pobliski Opatowiec odzyskując prawa miejskie[5][6] stał się najmniejszym miastem Polski z 338 mieszkańcami, wypierając Wiślicę po zaledwie jednym roku posiadania tego tytułu[7].

W drugiej połowie XVI wieku Wiślica była miastem królewskim w powiecie wiślickim województwa sandomierskiego[8].

Położenie

Wiślica położona jest na Ponidziu, na lewym brzegu Nidy, w Nadnidziańskim Parku Krajobrazowym.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 776 z Buska-Zdroju do Kazimierzy Wielkiej.

Wiślica jest punktem początkowym szlak turystyczny niebieski niebieskiego szlaku turystycznego prowadzącego do Pińczowa oraz szlak turystyczny zielony zielonego szlaku turystycznego prowadzącego do Grochowisk. Przez miasto przebiega szlak Małopolska Droga św. Jakuba oraz Via Jagiellonica.

W Wiślicy przez długi czas kończyła swój bieg Świętokrzyska Kolej Dojazdowa. Obecnie od około 20 lat z uwagi na dewastację i kradzież znacznych fragmentów torowisk nie prowadzi się już pociągów na tym odcinku.

Historia

Według legendy nazwa osady pochodzi od imienia jej założyciela, księcia Wiślan Wiślimira, który wraz ze swoim otoczeniem miał przyjąć chrzest w 880 roku. Wspomina o tym tak zwana legenda panońska, czyli Żywot św. Metodego. Dokument mówi o przymusowym chrzcie pogańskiego księcia Wiślan. Dla części badaczy wzmianka ta była dowodem, że w IX wieku istniało silne państwo Wiślan ze stolicą w Wiślicy[9]. Współcześnie jednak nie ma już wątpliwości co do stołecznej roli Krakowa w ich państwie[10].

Około 990 gród został włączony w obręb państwa Piastów. Wiślica stała się w tym czasie obok Krakowa i Sandomierza jednym z najważniejszych ośrodków administracyjnych w Małopolsce. Na początku XI wieku Bolesław Chrobry wzniósł nieopodal osady targowej gród obronny, którego zadaniem było strzec przeprawy przez Nidę. Przez Wiślicę przebiegał szlak handlowy prowadzący z Pragi i Krakowa na Ruś Kijowską.

W połowie X wieku na wyspie zwanej Regia powstał drugi warowny gród. Wiślica w XI wieku składała się więc z dwóch grodów, z których jeden stale obsadzony przez drużynę książęcą, miał typowo militarny charakter. Pomiędzy nimi rozwijała się osada handlowa z kościołem grodowym. W XI wieku zbudowano kościół św. Mikołaja[11][12]. Pod koniec XI wieku osada została spalona, nie zatrzymało to jednak jej rozwoju. W 1135 Wiślica została splądrowana przez Rusinów i Połowców. Po śmierci Bolesława Krzywoustego i rozbiciu dzielnicowym Wiślica znalazła się w dzielnicy sandomierskiej.

Za panowania księcia Henryka Sandomierskiego Wiślica stała się ponownie jednym z najważniejszych małopolskich miast. Po weryfikacji wcześniejszych badań stwierdzono, że wszystkie budowle kamienne na Regii powstały nie wcześniej niż w drugiej połowie XII wieku. Książę ufundował w Wiślicy zgromadzenie kanoników oraz pierwszą wiślicką kolegiatę. Budowa kolegiaty została ukończona za rządów jego brata Kazimierza Sprawiedliwego.

Książę Kazimierz wyznaczył Wiślicę na główną siedzibę swojego dworu. Na Regii powstał pałac składający się m.in. z dwóch palatiów połączonych z kaplicami o kształcie rotundy. W tym samym czasie odbudowano gród położony na wschód od osady. Za panowania księcia Kazimierza Wiślica stała się ośrodkiem kultury i sztuki; w tym czasie powstała tu płyta wiślicka.

W 1241 miasto zostało doszczętnie zniszczone podczas najazdu Mongołów. W połowie XIII wieku o Wiślicę toczyli długoletni spór książęta piastowscy. W 1291 miasto znalazło się we władaniu Władysława Łokietka. W 1292 książę został wygnany, a Wiślica znalazła się w granicach królestwa Wacława II. W 1304 Łokietek na czele węgierskich posiłków odzyskał Wiślicę.

Po zdobyciu przez Łokietka korony polskiej Wiślica stała się jednym z najważniejszych ośrodków królestwa. Przed 1326 uzyskała prawa miejskie. Odbywały się tu zjazdy rycerstwa małopolskiego oraz ogólnopolskiego. W 1347 król Kazimierz Wielki zatwierdził tu statuty wiślickie. W latach 60. XIV wieku Kazimierz Wielki wzniósł niewielki zamek i otoczył miasto obronnym murem z trzema bramami: Buską, Krakowską i Zamkową. Ufundował także trzecią i zachowaną do dzisiaj kolegiatę wiślicką.

6 grudnia 1382, po śmierci Ludwika Węgierskiego, w Wiślicy odbył się zjazd szlachty małopolskiej, podczas którego doszło do spotkania z poselstwem węgierskim.

12 marca 1409 w Krakowie król Jagiełło nadał Wiślicy prawo magdeburskie[13].

W XV wieku w Wiślicy oraz pobliskim Nowym Mieście Korczynie odbywały się zjazdy szlachty. Jan Długosz prowadził tu w tym czasie edukację synów króla Kazimierza Jagiellończyka.

Miasto od czasów Kazimierza Wielkiego aż do rozbiorów było siedzibą sądu ziemskiego[14].

W XVI wieku miasto było ważnym ośrodkiem rzemieślniczym. Działało tu wówczas dwanaście cechów. W 1528 w Wiślicy powstały wodociągi, na których budowę zezwolił król Zygmunt I Stary. W 1540 roku Wiślica uzyskała przywilej de non tolerandis Judaeis[15].

Miejscowość związana z działalnością braci polskich. Józef Szymański w pracy „Szlakiem Braci Polskich” wspomina o działającym tu w XVI wieku zborze braci polskich[16].

W 1587 w Wiślicy miał miejsce sejm elekcyjny podczas którego nastąpiła podwójna elekcja: arcyksięcia Maksymiliana Habsburga oraz Zygmunta Wazy. Miasto zostało w tym czasie zajęte przez wojska Krzysztofa Zborowskiego, zwolennika arcyksięcia Maksymiliana. Ostatecznie na króla wybrany został Zygmunt Waza, któremu poparcia udzielił kanclerz wielki koronny Jan Zamoyski. W 1606 w czasie rokoszu Zebrzydowskiego w Wiślicy odbył się zjazd zwolenników króla.

Miejscowość podupadła w XVII wieku, w czasie potopu szwedzkiego. W 1657 została zniszczona przez wojska Jerzego Rakoczego. W 1766 rozebrano zamek, w 1820 kościoły św. Marcina i Ducha Świętego, a pod koniec XIX wieku dawne mury miejskie. W 1869, po powstaniu styczniowym, Wiślica utraciła prawa miejskie.

W czasie I wojny światowej osada znalazła się na linii frontu. Austriacka artyleria ją zbombardowała, poważnie uszkadzając, między innymi, kolegiatę. Została ona odbudowana w latach 20. XX wieku.

W 1958 w trakcie badań archeologicznych odkryto pozostałości dawnych, romańskich kościołów w podziemiach kolegiaty.

17 lipca 1966, podczas uroczystości 1000-lecia chrztu Polski, prymas Polski, kard. Stefan Wyszyński i abp Karol Wojtyła dokonali uroczystej koronacji figury Matki Bożej Łokietkowej, zwanej Uśmiechniętą, znajdującej się w ołtarzu głównym wiślickiej świątyni[17].

1 września 1974 miały miejsce uroczystości 50-lecia odnowienia wiślickiej kapituły kolegiackiej. Przewodniczył im metropolita krakowski abp Karol Wojtyła w asyście biskupów kieleckich i 60 księży[18].

W latach 1975–1998 Wiślica administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

1 października 2004 papież Jan Paweł II nadał wiślickiej świątyni godność bazyliki mniejszej[18].

7 września 2013 odbyło się wprowadzenie relikwii krwi Jana Pawła II do wiślickiej bazyliki mniejszej. Sobotniej Mszy świętej przewodniczył metropolita krakowski abp kard. Stanisław Dziwisz, który przy tej okazji wygłosił okolicznościową homilię[18].

W 2016 odbyły się konsultacje społeczne w sprawie nadania miejscowości statusu miasta, w których wzięły udział 302 osoby na 424 uprawnionych (frekwencja wyniosła 71%). Pomysł ten poparły 293 osoby (97% głosujących), przeciw głosowało 7 osób (2%), zaś 2 osoby (1%) wstrzymały się od głosu[19].

W maju 2019 pierwszy w historii tytuł honorowego obywatela miasta Wiślica otrzymał Piotr Gliński[20].

Zabytki

  • bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy z 1350, ufundowana przez Kazimierza Wielkiego, ponoć jako pokuta za zabójstwo kanonika Marcina Baryczki (tzw. kościół ekspiacyjny). Wnętrze zdobią gotyckie sklepienia: krzyżowo-żebrowe i ostrołukowe, oparte na trzech filarach na środku bazyliki. Jest to najstarszy i największy kościół dwunawowy w Polsce. Kościół został częściowo zniszczony w czasie I wojny światowej przez Austriaków. Odbudowany został w latach 1919–1926 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. W prezbiterium widoczne są fragmenty fresków rusko-bizantyjskich z lat 1397–1400 fundacji Władysława Jagiełły. W głównym ołtarzu umieszczono figurę Matki Boskiej (tzw. Madonna Łokietkowa) z około 1300.
  • podziemia bazyliki, w których znajdują się pozostałości dwóch wcześniejszych romańskich kościołów, datowanych kolejno na XII i XIII wiek, oraz unikatowa płyta orantów, datowana na 1175 i stanowiąca wspaniały przykład sztuki romańskiej.
  • dom Długoszawikariat z 1460. Ta budowla z cegły, ufundowana przez słynnego kronikarza Jana Długosza, służyła jako mieszkanie dla wikariuszy kolegiaty wiślickiej. We wnętrzach odkryto fragmenty polichromii z XV wieku. Obecnie mieści się w nim plebania i wiślickie muzeum.
  • kościół św. Mikołaja – pozostałości romańskiego kościoła datowanego na XI wiek, wraz z kaplicą grobową
  • misa chrzcielna – niecka gliniano-gipsowa hipotetycznie służąca do chrztów zbiorowych
  • dzwonnica znajdująca się na lewo od wejścia, przy zachodniej fasadzie bazyliki. Budowlę wzniesiono w latach 1460–1470, została ona ufundowana przez Jana Długosza. W 1858 uległa pożarowi. Odrestaurowano ją w 1872 dodając neogotycki hełm. Dzwonnica została uszkodzona w czasie austriackich bombardowań w 1915. W 1919 naprawiono ją, likwidując jednak hełm XIX-wieczny. Budowla ma plan kwadratu i posiada cztery kondygnacje. Na częściowo zrekonstruowanym fryzie umieszczone są herby Korony i Litwy, a także szlacheckie: Dębno, Wieniawa, Grzymała, Ogończyk, Pilawa, Nałęcz, Rawicz oraz Poraj.
  • Grodzisko „na łąkach” z końca X wieku ze śladami murów z XII wieku[21]
  • Grodzisko in Regia z końca X wieku (w obrębie miasta), gdzie odkryto dwa palatia i dwie romańskie rotundy z XII wieku[22]
  • kamienica Bractwa Różańcowego, z sienią przejazdową. Zapisana bractwu w 1677 przez księdza kanonika Jana Rudnickiego. Znajdowała się na rogu Rynku i ulicy Jasnej. Zburzona na początku kwietnia 2009[23]
  • figura męki Pańskiej z drugiej połowy XVII wieku, przy placu Solnym
  • św. Jan Nepomucen w pozie modlitewnej, przy ulicy Tysiąclecia Państwa Polskiego

Rejestr zabytków nieruchomych

Do rejestru zabytków nieruchomych wpisane są obiekty[24]:

  • miasto XI–XVI w., nr rej.: A.84 z 22.10.1947,
  • zespół kościoła kolegiackiego, nr rej.: A.85/1-3 z 3.12.1956 i z 21.02.1966:
  • fundamenty kościoła romańskiego św. Mikołaja, ul. Batalionów Chłopskich, z XI–XII w., nr rej.: A.86 z 1.08.1958 i z 21.02.1966,
  • kamienica „Różańcowa”, Rynek 34 / ul. Jasna 1, z XVII w., przebudowana w XVIII/XIX w., nr rej.: A.87 z 22.09.1948 i z 11.02.1967.

Transport

Wiślica nie posiada pasażerskich połączeń kolejowych. Komunikację pasażerską zapewnia przedsiębiorstwo PKS Busko Zdrój oraz przewoźnicy prywatni. Miasto posiada bezpośrednie połączenia autobusowe z Kielcami, Krakowem, Katowicami, Buskiem, Kazimierzą Wielką, Miechowem, Żywcem, a w weekendy również z Lublinem.

Kultura

W związku z dużym nagromadzeniem materii zabytkowej, 20 maja 1966 roku z inicjatywy Zespołu Badań nad Polskim Średniowieczem powołano Muzeum Regionalne, które funkcjonuje obecnie jako Muzeum Archeologiczne w Wiślicy Oddział Muzeum Narodowego w Kielcach. Instytucja ma na celu opiekę nad całością wiślickiego zespołu zabytkowego obejmującego swoim zakresem ogół miejscowości. Podstawową misją Muzeum jest upowszechnianie historii miejscowości, która w doskonały sposób, poprzez namacalne świadectwa przeszłości, odzwierciedla przemiany zachodzące na terenie Polski począwszy od IX w. aż po współczesność.

Wspólnoty wyznaniowe

Kościół rzymskokatolicki:

  • parafia Narodzenia NMP

Świadkowie Jehowy

Sport

W miejscowości działa założony w 1948 klub sportowy LKS „Gród” Wiślica, który prowadzi sekcję piłki nożnej[25].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku, Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08].
  2. Rejestr TERYT, Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2022-10-18].
  3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2017 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast, nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, zmiany nazwy gminy oraz siedzib władz niektórych gmin (Dz.U. z 2017 r. poz. 1427).
  4. Urząd Statystyczny w Katowicach: Gmina wiejska Kozy. [w:] Statystyczne Vademecum Samorządowca 2014 [on-line]. s. 1. [dostęp 2018-01-01].
  5. Dz.U. z 2018 r. poz. 0 – Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2018 r. w sprawie nadania statusu miasta niektórym miejscowościom w województwie świętokrzyskim oraz ustalenia ich granic.
  6. 10 nowych miast w Polsce od 2019 roku.
  7. Opatowiec najmniejszym miastem w Polsce?
  8. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku.; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 82.
  9. Bazylika Mniejsza pw. Narodzenia NMP w Wiślicy. Kielce: 2005, s. 7. ISBN 83-7442-259-9.
  10. Postmodernizm a pogański książę silny wielce. W: Michał Jurecki: Ponidzie. W świętokrzyskim stepie. Kraków: 2004, s. 94. ISBN 83-89676-16-8.
  11. E. Dąbrowska, Studia nad osadnictwem wczesnośredniowiecznym ziemi wiślickiej, Wrocław 1965, s. 44 nn.
  12. K. Żurowska, Kościół św. Mikołaja w Wiślicy na tle romańskich jednonawowych budowli sakralnych, [w:] Wiślica. Nowe badania i interpretacje, s. 57–60.
  13. Akta grodzkie i ziemskie, Lwów 1873. t. IV, s. 72.
  14. M. Pawlikowski, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012.
  15. Ignacy Schiper, Dzieje handlu żydowskiego na ziemiach polskich, Warszawa 1937, s. 27.
  16. Józef Szymański, Szlakiem Braci Polskich.Przewodnik turystyczny po Kielecczyźnie., Kielce 1962, s. 124.
  17. Relikwie bł. Jana Pawła II w Wiślicy. RadioMaryja.pl, 7 września 2013.
  18. a b c Kardynał Dziwisz: „Jan Paweł II kanonizowany w pierwszą niedzielę po Wielkanocy”. gazeta.pl, 8 września 2013. [dostęp 2016-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-01)].
  19. Wyniki konsultacji dotyczących nadania statusu miasta miejscowości Wiślica. 19 grudnia 2016.
  20. Wicepremier i minister kultury Piotr Gliński pierwszym honorowym obywatelem Wiślicy. polskieradio24.pl, 9 maja 2019. [dostęp 2019-05-09].
  21. Tomasz Sajecki, Koszarowa warownia w Wiślicy. Studium archeologiczne do rozplanowania przestrzennego wczesnośredniowiecznego stanowiska, „RADZYŃSKI ROCZNIK HUMANISTYCZNY” [dostęp 2020-08-05] (ang.).
  22. Nina Glińska, Wiślica we wczesnym średniowieczu w świetle dotychczasowych badań archeologicznych. Stan badań i problematyka badawcza [dostęp 2020-08-05] (ang.).
  23. pawie: Zburzył nielegalnie, buduje też nielegalnie? Po interwencji „Echa Dnia” stanie przed sądem. Echo Dnia, 20 sierpnia 2009. [dostęp 2009-09-30].
  24. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022, s. 5 [dostęp 2015-10-13].
  25. Klub Sportowy LKS „Gród” Wiślica. wislica.pl. [dostęp 2015-10-13].

Bibliografia

  • Jerzy Szczurek: Z wielkich dni Śląska Cieszyńskiego. O milicjach ludowych w latach 1918–1920. Cieszyn: Nakładem Grupy Związku Powstańców Śląskich w Cieszynie, 1933.
  • Michał Jurecki, Grzegorz Matyja, Ponidzie. W świętokrzyskim stepie, Kraków: Bezdroża, 2004, ISBN 83-89676-16-8, OCLC 830623047.
  • Maria i Przemysław Plichowie, Ponidzie. Szlaki turystyczne, Warszawa 1985
  • Szymon Wrzesiński – Sandomierski Desperado, [w:] Focus Historia, nr 3, 2007, s. 4–9 (tekst o księciu Henryku Sandomierskim pochowanym w Wiślicy)
  • Nina Glińska, Wiślica we wczesnym średniowieczu w świetle dotychczasowych badań archeologicznych. Stan badań i problematyka badawcza, Narodowy Instytut Dziedzictwa, Oddział Terenowy, Kielce
  • Wachholz Leon – Wydział Lekarski Uniwersytetu Krakowskiego i jego grono nauczycielskie 1364–1918. Kraków 1935. Nakładem Rady Wydziału Lekarskiego Uniw. Jag. (Jan Stanisław Dzidowski, s. 26)
  • Estreicher K. – Bibliografia Polska, część III, tom IV. Wydanie Akademii Umiejętności, Kroków 1897 (Jan Stanisław Dzidowski, s. 447)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Świętokrzyskie Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Świętokrzyskie Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 51.4 N
  • S: 50.1N
  • W: 19.6 E
  • E: 22 E
Busko County location map02.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Busko County with urbanized area highlighted. Geographic limits of the map:
  • N: 50.65 N
  • S: 50.26 N
  • W: 20.59 E
  • E: 21.16 E
POL Szlak niebieski.svg
Niebieski szlak turystyczny.
POL Szlak zielony.svg
Zielony szlak turystyczny.
Wikimedia Community Logo.svg
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.
Wiślica, dzwonnica (HB1).jpg
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wiślica, Dzwonnica, lata 1460-1470
JKRUK 20080509 WISLICA DOM DLUGOSZA POLICHROMIA JAN DLUGOSZ DSC06315.JPG
Autor:


To zdjęcie wykonał użytkownik Wikipedii i Wikimedia Commons Jarosław Kruk (Jrkruk).
Jeśli chcesz wykorzystać to zdjęcie, proszę o jego podpisanie w następujący sposób:
autor: Jarosław Roland Kruk / Wikipedia, licencja: CC-BY-SA-3.0
W przypadku zamieszczenia zdjęcia na stronie internetowej, poproszę o przesłanie informacji mailowej z adresem tej strony. W przypadku zamieszczenia zdjęcia w publikacji drukowanej, poproszę o przesłanie egzemplarza na mój adres, który podam mailowo.
Kontakt ze mną: jaroslaw.kruk@o2.pl
Zapraszam do obejrzenia mojej galerii zdjęć.

More information about pictures pl en +/−

Translations of this template pl en +/−

, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wislica, Dom Dlugosza, Piwnice - polichromia z postacią Jana Długosza (geolokalizacja:http://wikimapia.org/#lat=50.3486577&lon=20.673641&z=17&l=28&m=h&v=2)
Wislica Central Park.jpg
Autor: Ming Zhang, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wislica Central Park, located in the center of Wislica. The photo was taken on 25 Dec 2017
Wiślica, bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny (HB8).jpg
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wiślica, Bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy
Wiślica, bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny (HB3).jpg
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wiślica, Bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy
POL gmina Wiślica COA.svg
Herb gminy Wiślica
POL powiat Busko COA.svg
Powiat Busko coat of arms
Wiślica, dom Długosza (HB2).jpg
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wiślica, Dom Długosza, obecnie plebania