Wiśnia wonna

Wiśnia wonna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

wiśnia

Gatunek

wiśnia wonna

Nazwa systematyczna
Cerasus mahaleb (L.) Mill.
Gard. Dict., ed. 8. n. 4. 1768
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg

Wiśnia wonna, antypka (Cerasus mahaleb) – gatunek z rodziny różowatych z rodzaju wiśnia. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim gatunku Prunus mahaleb L. Sp. pl. 1:474. 1753[4]. Rośnie dziko w Europie, środkowej, południowej i zachodniej części Azji, na Kaukazie, w Turkiestanie, Tadżykistan, Kirgistanie i w Maroku[4].

Morfologia

Pokrój
Krzew lub drzewo z szeroką koroną, wysokości 3–10 m.
Liście
Drobne, połyskujące, kształtu okrągławego lub jajowatego, ostro zakończone.
Kwiaty
Koloru białego zebrane w baldachach po 3–12 sztuk.
Owoc
Pestkowiec o średnicy 8–10 mm, po dojrzeniu czarny. Miąższ otaczający nasiono cienki i bardzo kwaśny.

Zastosowanie

Gatunek uprawiany jako ozdobny. Posiada małe wymagania glebowe i jest odporny na mróz. W Polsce forma hodowana jako krzew ozdobny lub jako podkładka dla wiśni i czereśni. Szczepione na antypce dają formy karłowate. Z pędów antypki wyrabia się cybuchy do fajek, uchwyty do lasek, ozdobne pudełka. W krajach południowo-wschodniej Europy i w Turcji gatunek ten uprawiany jest jako roślina przyprawowa – nasiona po wysuszeniu i zmiażdżeniu stosowane są do wyostrzenia smaku wyrobów cukierniczych. Nasiona mają bardzo silny aromat przypominający zarówno gorzkie migdały, jak i wiśnie. Owoce są mało przydatne w celach kulinarnych, ponieważ w smaku są zbyt cierpkie i gorzkie; niekiedy bywają przerabiane na likier. Ponieważ wiśnia wonna zawiera kumarynę znajduje czasem zastosowanie przy produkcji perfum[5].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
  3. Cerasus mahaleb, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
  5. Jurke Grau, Reinhard Jung, Bertram Munker, Zioła i owoce leśne, Warszawa 1996: Świat Książki, s. 36, ISBN 83-7129-274-0.

Bibliografia

  • Rośliny użytkowe, Wiedza Powszechna, W-wa, 1966
  • Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.}

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Prunus mahaleb2.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0