Wiaczesław Janowski

Wiaczesław Janowski
Вячеслав Яновский
Data i miejsce urodzenia24 sierpnia 1957
Witebsk
ObywatelstwoBiałoruś
Wzrost172 cm
Kategoria wagowapółśrednia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk32
Zwycięstwa30
Przez nokauty16
Porażki1
Remisy1
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złotoSeul 1988boks
(waga lekkopółśrednia)
Puchar Świata
złotoBelgrad 1987waga lekkopółśrednia
Mistrzostwa Europy
srebroTuryn 1987waga lekkopółśrednia
brązBudapeszt 1985waga lekkopółśrednia
Zawody Przyjaźń-84
srebroHawana 1984waga lekkopółśrednia
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Wiaczesław Jewgienijewicz Janowski (ros. Вячеслав Евгеньевич Яновский, ur. 24 sierpnia 1957 w Witebsku[1]) – białoruski bokser, mistrz olimpijski z 1988 i medalista mistrzostw Europy jako reprezentant Związku Radzieckiego.

Kariera w boksie amatorskim

Walczył w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg). Zdobył w niej srebrny medal na turnieju Przyjaźń-84, zorganizowanym w Hawanie dla bokserów z państw bojkotujących igrzyska olimpijskie w 1984 w Los Angeles. W finale pokonał go Kubańczyk Candelario Duvergel[2].

Zdobył brązowy medal na mistrzostwach Europy w 1985 w Budapeszcie po przegranej w półfinale z Siegfriedem Mehnertem z Niemieckiej Republiki Demokratycznej[3]. Na kolejnych mistrzostwach Europy w 1987 w Turynie wywalczył srebrny medal po porażce w finale z Bułgarem Borisławem Abadżiewem[4]. Zwyciężył w Pucharze Świata w 1987 w Belgradzie po wygranej w finale z Mirko Puzoviciem z Jugosławii[5].

Zdobył złoty medal w wadze lekkopółśredniej na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu po wygraniu sześciu walk, w tym półfinałowej z Reinerem Giesem z Republiki Federalnej Niemiec i finałowej z Grahame Cheneyem z Australii[1].

Był mistrzem ZSRR w kategorii lekkopółśredniej w 1987[6] i 1988[7], wicemistrzem w 1984[8] oraz brązowym medalistą w 1981[9] i 1983[10].

W 1988 otrzymał order „Znak Honoru”, a także tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR[11].

Kariera w boksie zawodowym

Przeszedł na zawodowstwo w 1990. Walczył w wadze półśredniej. W kwietniu 1995 w Niżniewartowsku usiłował zdobyć tytuł mistrza interkontynentalnego federacji IBF, ale przegrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie z Edwinem Murillo. Była to jego jedyna porażka w karierze zawodowej. Stoczył 32 walki, z których wygrał 30, przegrał 1 i zremisował 1. Zakończył karierę w 1997[12].

W latach 1998–200 był przewodniczącym białoruskiej federacji bokserskiej, a w latach 2006–2008 głównym trenerem bokserskiej reprezentacji Rosji[11].

Przypisy

  1. ↑ a b Vyacheslav Yanovsky, olympedia.org [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  2. ↑ Friendhips Tournament – Havana, Cuba – August 18–24 1984, Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-25] (ang.).
  3. ↑ 26.European Championships – Sportcsarnok, Budapest, Hungary – May 25 – June 2, 1985, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  4. ↑ 27.European Championships – Sports Palace, Turin, Italy – May 28 – June 7, 1987, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  5. ↑ 5.World Cup – Pionir Hall, Belgrade, Yugoslavia – October 26–31, 1987, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  6. ↑ 53.Soviet Union National Championships – Kaunas – February 5–15 1987, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  7. ↑ 54.Soviet Union National Championships – Tashkent – January 22–31, 1988, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  8. ↑ 50.Soviet Union National Championships – Tashkent – February 25 – March 4 1984, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  9. ↑ 47.Soviet Union National Championships – Tashkent – August 30 – September 9 1981, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  10. ↑ 49.Soviet Union National Championships – Moscow – July 21 – August 3 1983, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  11. ↑ a b ЯНОВСКИЙ Вячеслав Евгеньевич, infosport.ru [dostęp 2021-08-29] (ros.).
  12. ↑ Viachaslau Ianouski, boxrec.com [dostęp 2021-08-29] (ang.).
Mistrzowie olimpijscy w boksie – waga lekkopółśrednia

1952–2000: 60–63,5 kg, 2004–2012: 60–64 kg

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
SU Order of the Badge of Honour ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour‎. The Soviet Union (USSR).
Honored master of sports of the USSR.png
Honored master of sports of the USSR
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic flag.svg
Olympic Movement flag

Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.

Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of the Dominican Republic.svg
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.