Wiaczesław Płatonow

Wiaczesław Płatonow

Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1939 Puszkin
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 2005 Petersburg, Rosja
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. 1954–1957 SKIF Leningrad 1957–1965 SKA Leningrad 1965–1971 Spartak Leningrad
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1967–1971 Spartak Leningrad (grający trener) 1971–1975 ZSRR U-21 1975–1977 Kadissiya 1977–1989 Awtomobilist Leningrad 1977–1985 ZSRR 1989–1990 Raision Loimu 1990–1992 ZSRR 1992–1995 Raision Loimu 1992–1995 Finlandia 1995–2005 Awtomobilist Sankt Petersburg 1996–1997 Rosja
Odznaczenia

Wiaczesław Aleksiejewicz Płatonow (ur. 21 stycznia 1939 w Puszkinie, zm. 26 grudnia 2005 w Petersburgu) – rosyjski siatkarz, trener. Zasłużony Trener ZSRR (1978) i Rosji (1972). Członek KPZR-u^[1].

Kariera zawodnicza

Wiaczesław Płatonow karierę zawodniczą rozpoczął w 1954 roku w SKIF Leningrad, skąd w 1957 roku przeszedł do SKA Leningrad. W 1965 roku został zawodnikiem Spartaka Leningrad, gdzie w 1971 roku zakończył zawodniczą karierę. W 1959 roku z drużyną Leningradu został mistrzem ZSRR, a w 1961 roku ukończył studia na Wydziale Wychowania Fizycznego i Sportu Leningradzkiego Instytutu Pedagogicznego.

Kariera trenerska

Wiaczesław Płatonow jeszcze w czasie kariery zawodniczej rozpoczął karierę trenerską w Spartaku Leningrad, w którym pracował do 1971 roku. Następnie został trenerem reprezentacji ZSRR juniorów, z którym trzykrotnie zdobył mistrzostwo Europy juniorów (1971, 1973, 1975). W latach 1975–1977 trenował kuwejcki klub Kadissiya.

W latach 1977–1985 oraz 1990–1992 był selekcjonerem reprezentacji ZSRR, z którą odnosił największe sukcesy w historii radzieckiej siatkówki. W 1980 roku jego drużyna na igrzyska Moskwa 1980 zdobyła złoto olimpijskie. Dwukrotnie z reprezentacją sięgnął po tytuł mistrza świata (1978, 1982, brąz - 1990), sześciokrotnie mistrzostwo Europy (1977, 1979, 1981, 1983, 1985, 1991, w czterech pierwszych edycjach pokonując w finale reprezentację Polski) oraz trzykrotnie sięgnął po Puchar Świata (1977, 1981, 1991).

W latach 1977–1989 trenował również Awtomobilist Leningrad, który pod jego wodzą 10-krotnie zdobywał medale mistrzostw ZSRR (srebro – 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, brąz – 1985, 1987, 1988, 1989) – dwukrotnie sięgnął po Puchar ZSRR (1983, 1989), dwukrotnie po Puchar Europy (1982, 1983), dwukrotnie po Puchar CEV (1988, 1989).

W latach 1989–1990 oraz 1992–1995 trenował fiński Raision Loimu, z którym w 1990 roku zdobył mistrzostwo Finlandii. W latach 1992–1995 był selekcjonerem reprezentacji Finlandii, z którą zajął 5. miejsce w Lidze Światowej 1993.

W latach 1996–1997 był trenerem reprezentacji Rosji, która pod jego wodzą dwukrotnie zdobyła brązowy medal w Lidze Światowej (1996, 1997), a także startowała na igrzyskach olimpijskich 1996 w Atlancie (4. miejsce) oraz na mistrzostwach Europy 1997 (5. miejsce).

Od 1995 roku do śmierci był trenerem Awtomobilist Sankt Petersburg, który w tym czasie nie nawiązał już do sukcesów drużyny z lat 80. (zajmował miejsca w środku tabeli w Rosyjskiej Superlidze).

Wiaczesław Płatonow kilkakrotnie był wybierany siatkarskim Trenerem Roku. W 2001 roku wraz z Yasutaką Matsudairą został wybrany najlepszym siatkarskim trenerem XXI wieku. W 2002 roku obok Tomasza Wójtowicza i Lang Ping, został uroczyście wprowadzony do Volleyball Hall of Fame, czyli Panteonu Sław Siatkówki w kolebce tej dyscypliny, w amerykańskiej miejscowości Holyoke w stanie Massachusetts.

Wiaczesław Płatonow zmarł po długiej chorobie w nocy z 25 na 26 grudnia 2005 roku. Został pochowany 29 grudnia 2005 roku na cmentarzu św. Mikołaja w Ławrze Aleksandra Newskiego w Petersburgu.

Największe sukcesy

Zawodnicze

• Mistrzostwa ZSRR:
  • 1959 (z Leningradem)

Trenerskie

• Igrzyska Olimpijskie:
  • 1980 (z ZSRR)
• Liga Światowa:
  • 1996, 1997 (z Rosją)
• Mistrzostwa Świata:
  • 1978, 1982 (z ZSRR)
  • 1990 (z ZSRR)
• Mistrzostwa Europy:
  • 1977, 1979, 1981, 1983, 1985, 1991 (z ZSRR)
• Młodzieżowe Mistrzostwa Europy:
  • 1971, 1973, 1975 (z ZSRR U-21)
• Puchar Świata:
  • 1977, 1981, 1991 (z ZSRR)
• Mistrzostwa ZSRR:
  • 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982 (z Awtomobilistem Leningrad)
  • 1985, 1987, 1988, 1989 (z Awtomobilistem Leningrad)
• Puchar ZSRR:
  • 1983, 1989 (z Awtomobilistem Leningrad)
• Mistrzostwa Finlandii:
  • 1990 (z Raision Loimu)
  • 1993, 1994 (z Raision Loimu)
• Puchar Europy Mistrzów Krajowych:
  • 1982, 1983 (z Awtomobilistem Leningrad)
  • 1981 (z Awtomobilistem Leningrad)
• Puchar CEV:
  • 1988, 1989 (z Awtomobilistem Leningrad)

Odznaczenia

• Order Przyjaźni Narodów (1980)
• Order Znak Honoru (1985)
• Order Honoru (Rosja) (1999)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na Spartak70.ru (ros.)
• Profil na Championat.com (ros.)