Wiatrak holenderski

1 – kamienna podbudowa, 2 – galeria, 3 – rura do transportu mąki, 4 – żarna, 5 – koło zębate walcowe, 6 – koło drążkowe, 7 – wał główny, 8 – podnoszenie worków, 9 – stół podnośny (dźwignik z płytą stołową?), 10 – dolne koło kołnierzowe, 11 – wieniec obrotowy, 12 – „pająk” do sterowania żaluzjami, 13 – pręty z żaluzjami, 14 – wał skrzydłowy, 15 – górne koło kołnierzowe, 16 – nastawczy silnik wiatrowy A – hala dostawy, B – poziom galerii, C – poziom mąki, D – poziom kamieni, E – poziom podnoszenia, F – poziom kołpaka (?), G – kołpak

Wiatraki holenderskie

Ośmioboczny wiatrak w Rogierówku z 1905

(c) Spoko3000 z polskiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0

"Holender" w Gogołowie

(c) Pa3Widzi z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0

Wiatrak holenderski na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie

Holender z 1895 r., Radzyń-Wybudowanie

Wiatrak holenderski (wiatrak holender, wiatrak wieżyczkowy) – typ wiatraka charakteryzujący się nieruchomym, masywnym korpusem (zwykle murowanym, na planie koła lub wieloboku), na którym umocowana jest obracana na łożysku głowica (czapa), przez którą przechodzi wał z głównym kołem napędowym i ze śmigłami. Pozwalało to łatwiej dostosować śmigła wiatraka do kierunku wiatru^[1].

Powstanie pierwszych, pojedynczych wiatraków wieżyczkowych z ruchomą częścią dachową jest datowane na koniec XIV w. Ten typ wiatraka powstał ostatecznie w północnej Holandii. Skonstruował go w XVII w. Jan Andriansz. Leeghwater(niderl.). W 1750 „holendry” udoskonalone zostały przez Andrew Meikle’a. Na czapie umieścił wiatraczek po przeciwległej stronie w stosunku do dużych skrzydeł. Wiatraczek za pomocą przekładni palecznych (zębatych wykonanych z drewna) regulował samoczynnie ustawienie czapy wraz z dużymi śmigłami w stosunku do wiatru. Czapa poruszała się na żeliwnych rolkach posuwających się po żeliwnym pierścieniu umocowanym na nieruchomej części wiatraka.

Szybko zaczęto je stosować w większości krajów europejskich. W XVIII w. rozpowszechniły się w Polsce, ale zyskały popularność tylko na zachodnich terytoriach Polski i nigdy nie wyparły tradycyjnych koźlaków.

Zobacz też

Galeria

Wiatrak "den Haas" (1727) w Veere
Wiatrak w Nieuwvliet
Wiatrak w Nieuwvliet z widocznym urządzeniem do przestawiania głowicy ze skrzydłami wiatraka
Wiatrak w Scharendijk "T Hert" (1748) (czynny z możliwością zwiedzania wnętrza)
Wiatrak w Scharendijk "T Hert" (1748) - część mechanizmu