Wibrator (muzyka)

Wibrator w instrumentoznawstwie muzycznym jest częścią instrumentu wytwarzającą drgania dźwiękowe. Wibrator może stanowić główną część instrumentu, jednak równie często może być to jeden z najdrobniejszych elementów w instrumencie. Wibrator odpowiada za wysokość dźwięku, oraz ma wpływ na jego barwę[1].

Przykłady wibratorów:

  • struna we wszelkiego rodzaju instrumentach strunowych
  • języczek w ustniku instrumentów dętych drewnianych
  • języczek w piszczałce akordeonu
  • membrana w niektórych instrumentach perkusyjnych
  • korpus instrumentu w pozostałych instrumentach perkusyjnych
  • membrana głośnika we wszelkich instrumentach elektronicznych

Szczególnym przypadkiem instrumentów muzycznych są instrumenty pozbawione wibratora. Urządzeniem wytwarzającym dźwięk może być wtedy człowiek (np. usta człowieka w instrumentach dętych blaszanych) lub też dźwięk może rodzić się samoistnie we wdmuchiwanym słupie powietrza (np. flet, piszczałka, organy).

W przypadku wzmocnionego i przekształconego rezonatorem głosu ludzkiego, wibratorem są struny głosowe, w przypadku szeptu sam słup powietrza.

Nieco inny charakter ma wibrator w wibrafonie, w którym słup powietrza (po włączeniu wibratora) może być wprowadzany w cykliczne zmiany natężenia i wysokości dźwięku (tremolo). Mechanizm tworzy silniczek poruszający łopatkami znajdującymi się w metalowych rurach, pod każdą sztabką, stanowiących rezonator.

Przypisy

  1. ↑ Chodkowski 1995 ↓, s. 954.

Bibliografia

  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)