Wiciokrzew przewiercień

Wiciokrzew przewiercień
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządastropodobne
Rządszczeciowce
Rodzinaprzewiertniowate
Rodzajwiciokrzew
Gatunekwiciokrzew przewiercień
Nazwa systematyczna
Lonicera caprifolium L.
Sp. pl. 1:173. 1753
Kwiaty

Wiciokrzew przewiercień (Lonicera caprifolium), zwyczajowo nazywany czasami kapryfolium – gatunek rośliny należący do rodziny przewiertniowatych. Pochodzi z Europy, ale rozprzestrzeniony został również w innych rejonach świata[3]. Sprowadzony został do Polski w XVIII–XIX w. jako roślina ozdobna. Czasami dziczeje. Występuje miejscowo w dolinach Wisły i Odry[4]. Status gatunku we florze Polski: kenofit[4].

Morfologia

Pokrój
Pnącze o wijących się pędach, osiągające długość do 9 m. Gałązki (nawet młode) są nagie, czym różni się od podobnego gatunku wiciokrzewu pomorskiego.
Liście
Ulistnienie naprzeciwległe, liście szerokoeliptyczne, krótkoogonkowe, o długości 4–10 cm. Najwyższe liście są zrośnięte nasadami, tworzą jakby talerzyk obejmujący łodygę (ważna cecha odróżniająca od wiciokrzewu pomorskiego). Na stronie spodniej są niebieskawozielonawe i nagie.
Kwiaty
Wyrastają po 1–2 (na wspólnej szypułce) w kątach najwyższych liści. Mają długość 4–5 cm, są kremowe, czasami podbarwione na różowo i przyjemnie pachną. Korona z długą rurką, pojedynczy słupek z długą szyjką i pałeczkowatym znamieniem, 5 wolnych pręcików.
Owoce
Pomarańczowe nibyjagody o wydłużonym, elipsoidalnym kształcie.

Biologia i ekologia

Zdziczałe okazy spotykane głównie w zaroślach nadrzecznych i śródpolnych. Kwitnie w maju i czerwcu, przedprątne kwiaty zapylane są przez motyle. Owoce dojrzewają w miesiącach lipiec–październik. Roślina trująca.

Zastosowanie

Ze względu na swoje piękne i pachnące kwiaty uprawiany jako roślina ozdobna. Może okrywać altany, pergole i inne podpory. Nie ma specjalnych wymagań glebowych, może rosnąć na każdej niemal glebie. Wymaga jednak stałej wilgotności, gdyż ma płytki system korzeniowy. Wskazane jest z tego względu ściółkowanie. Bywa atakowany przez mszyce, zwłaszcza gdy rośnie na stanowiskach suchych lub słonecznych. Nie wymaga cięcia, a jedynie usuwania obumarłych pędów. Można go rozmnażać albo z sadzonek, albo przez odkłady (przygięcie pędu do ziemi i przysypanie go).

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-27] (ang.).
  3. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
  4. ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Media użyte na tej stronie