Wiczliński

Wiczliński rekonstrukcja nr 1
Wiczliński rekonstrukcja nr 2
Wiczliński rekonstrukcja nr 3

Wiczlińskikaszubski herb szlachecki o niepewnym wizerunku, znany jedynie z dwóch opisów.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Sama tarcza. W polu dwa charty, nad którymi półksiężyc z twarzą, z gwiazdą nad każdym rogiem (bądź z pięcioma gwiazdami w pas).

Opis nie precyzuje w jakiej pozycji mają być charty. Przemysław Pragert zrekonstruował herb w trzech możliwych wariantach: dwa charty wspięte, naprzeciw siebie ("walczące"), dwa charty biegnące obok siebie, dwa charty biegnące, w słup.

Najwcześniejsze wzmianki

Herb opisany słownie przez Żernickiego (Die polnischen Stamwappen wariant z dwiema gwiazdami, Der polnische Adel, wariant z pięcioma gwiazdami).

Rodzina Wiczlińskich

Drobnoszlachecka rodzina nieznana polskojęzycznym heraldykom, biorąca nazwisko od wsi Wiczlino. W roku 1570, działy w Wiczlinie mieli: Wawrzyniec Karczyn, Jadwiga, wdowa po Janie Karczyn, Jan, Jerzy Zielonkowie, Jakub Kozłowski, Wawrzyniec Jarmut i Maciej Lutki. Oprócz Kozłowskiego, wszyscy dziedzice to późniejsi Wiczlińscy, ich potomkowie przyjęli nazwisko odmiejscowe, pierwotne zachowując w formie przydomków. Dowodem tego są następujące wzmianki: Wawrzyniec Karznia Wiczliński (Karsznia) w 1621, Thomas Karsnia Wiczliński w 1683, Michael Jarlat Wyczliński (Jarmut) w 1749, Michael Jarłat Wyczliński, Marianna von Jarlat-Wyczlinska. Rodzina używała też przydomków Bach (1622, Jan Bach Wyczliński), Czarnota (1722, Wiczliński von Czarnota) i Kaszuba (1683, Paweł Kaszuba Wyczliński). Istnieją też wzmianki o Wiczlińskich bez przydomków. Tomasz Wyczliński w czasach pierwszego najazdu szwedzkiego oskarżany był o przejście na stronę najeźdźcy. Inne wzmianki pochodzą z lat 1648 (possessores Wiczlińscy), 1662 (Wojciech Wiczliński w Częstkowie, Jakub Wiczliński w Łebnie), 1682 (Michał, Jan, Maciej, Jerzy, Jakub Wyczlińscy). Oprócz działów w wymienionych wsiach, rodzina posiadała jeszcze części w Sobączu, Płachtach i Malachinie. W Sobączu odnotowano Wiczlińskich w 1772 (Józef, Tomasz, Jan, Mateusz). Przedstawiciele tej ubogiej rodziny nie pełnili funkcji publicznych. Spisy urzędników znają tylko jednego, Jakuba Wiczlińskiego, ławnika sądu ziemskiego w latach 1662-67. Ponadto jakiś Wiczliński posłował na sejm elekcyjny w 1704.

Herbowni

Wiczliński (Wiczlinski, Wieźliński, Wiszliński, Wyczlinski, Wyczliński) także z przydomkiem Zielonka. Herby Wiczlińskich innych przydomków nie są znane.

Herbarze niemieckie dają Czarnotom-Wiczlińskim herb Lis, ale informacja ta jest wątpliwa, ponieważ istniała rodzina Czarnockich herbu Lis, z którymi być może pomylono kaszubskich Czarnotów.

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia

  • Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.2. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2007, s. 195-197, 304-305. ISBN 978-83-924425-9-2.

Media użyte na tej stronie