Widzowie na arenie w Arles
 | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania | 1888 |
| Medium | |
| Wymiary | 73,0 × 92,0 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Widzowie na arenie w Arles (hol. Toeschouwers in de Arena, ang: Spectators in the Arena at Arles)[1] – obraz olejny Vincenta van Gogha (Nr kat.: F 548, JH 1653) namalowany w grudniu 1888 podczas pobytu w miejscowości Arles.
Historia i opis
Rzymski amfiteatr w Arles należy do największych atrakcji turystycznych tego miasta. Został zbudowany ok. 1 roku p.n.e. lub 125 lat po skolonizowaniu przez Rzymian Arles i delty Rodanu. Na swych 3 kondygnacjach może pomieścić 20 000 widzów. Obecnie jest wykorzystywany do walk byków, koncertów, przedstawień operowych i teatralnych. Pojawił się również w filmie akcji Ronin (1998, w reżyserii Johna Frankenheimera), w którym posłużył jako tło do wzajemnych pościgów szpiegów[2].
Okna pokoju, w którym mieszkał van Gogh, wychodziły na ów amfiteatr, a artysta w ciągu kilku tygodni musiał, przynajmniej dwukrotnie, podziwiać walki byków, z których pierwsza była rzeczywistym pojedynkiem matadora z bykiem, a druga – zwyczajową formą znęcania się nad bykami, polegającą na ich nękaniu przez młodych mężczyzn, usiłujących zerwać kokardki przymocowane do ich rogów[3].
Wczoraj widziałem znów walkę byków, gdzie pięciu mężczyzn obrabiało byka banderillami i kokardami. – pisał Vincent van Gogh w liście do brata z 9 kwietnia 1888, dodając: Arena jest bardzo piękna, gdy świeci słońce i jest tłum.[4].
Van Gogh nie wydawał się być szczególnie zainteresowany samym widowiskiem; pociągało go raczej zbiorowisko ludzkie, opisane w jednym z listów do Bernarda jako "wspaniały, kolorowy tłum, zgromadzony na dwóch lub trzech galeriach"[5]. Malując obraz artysta umieścił samą arenę w tle, a skupił się na widzach, z których część wydaje się nie zwracać uwagi na to, co się na tej arenie dzieje. Obraz niezwykłością stylu przypomina inne jego dzieło, Sale taneczną w Arles[6]. Widzów na arenie van Gogh namalował prawdopodobnie po sporządzeniu portretów rodziny listonosza Józefa Roulina, której członków można rozpoznać wśród widzów – pani Roulin, ubrana na czerwono, siedzi w środku z dzieckiem, a jej mąż stoi za nią[7].
Obraz nosi widoczne wpływy syntetyzmu czy cloisonizmu Paula Gauguina, przejawiające się w spłaszczonej przestrzeni i rezygnacji z indywidualnego przedstawienia postaci na rzecz zwykłych, kolorowych plam obwiedzionych grubym, ciemnym konturem. Jednak w wyrazistości malowidła widać własny, silny temperament twórczy van Gogha i jego głęboko dramatyczne postrzeganie świata. Po przejściu przez fazę impresjonizmu, artysta poszedł dalej tworząc swój osobisty, emocjonalny język artystyczny[8].
Płótno Widzowie na arenie w Arles należy do grupy obrazów namalowanych przez van Gogha z pamięci; oprócz niego są to: Siewca III, Sala taneczna w Arles i Wspomnienie ogrodu w Etten[9].
Przypisy
- ↑ David Brooks (Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Spectators in the Arena at Arles (ang.). [dostęp 2012-05-07].
- ↑ Europe for Visitors: Arles, France (ang.). [dostęp 2012-05-07].
- ↑ D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 225. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.)
- ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 594:To Theo van Gogh. Arles, Monday, 9 April 1888. (fr.). [dostęp 2012-05-07]. Cytat: Hier j’ai encore vu un combat de taureaux où 5 hommes travaillaient le boeuf avec des banderilles et des cocardes. (...) Les arènes sont fort belles lorsqu’il y a soleil et foule.
- ↑ D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 226. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.)
- ↑ Janice Anderson: Vincent van Gogh. Bokia, 1994, s. 29. ISBN 91-7115-030-7. (szw.)
- ↑ D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 217. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.)
- ↑ State Hermitage Museum: Arena at Arles (ang.). [dostęp 2020-04-05].
- ↑ Ingo F. Walther, Rainer Metzger, Michael Hulse (tłum.): Van Gogh: The Complete Paintings. Vol. I & II. Köln: Taschen, 2010, s. 453. ISBN 978-3-8365-2299-1. (ang.)
Linki zewnętrzne
