Wieża Świętej Agaty

Wieża Świętej Agaty

nr rej. 00033
Państwo	Malta
Miejscowość	Mellieħa
Typ budynku	Wieża obserwacyjna
Rozpoczęcie budowy	1649[1]
Właściciel	Rząd Malty
Położenie na mapie Malty Wieża Świętej Agaty
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Wieża Świętej Agaty
35°58′29,00″N 14°20′34,64″E/35,974722 14,342956

Wieża Świętej Agaty (ang. St. Agatha's Tower, malt. Torri ta' Sant Agata), nazywana także Czerwoną Wieżą ze względu na kolor na jaki pomalowane są zewnętrzne ściany obiektu – jedna z tzw. wież Lascarisa, wież obserwacyjnych, zbudowana za czasów wielkiego mistrza kawalerów maltańskich Juana de Lascaris-Castellara na wyspie Malta w latach 1637 do 1650 r. Były budowane w takiej odległości od siebie, by każda była w zasięgu wzroku z sąsiedniej. Oprócz funkcji obserwacyjno-ostrzegawczych przed piratami służyły jako wieże komunikacyjne pomiędzy Gozo i Wielkim Portem. Budowle te uzupełniały zbudowany w latach 1610-1620, za panowania Alofa de Wignacourta, ciąg fortyfikacji zwanych jako wieże Wignacourta.

Wieża Świętej Agaty jest usytuowana w północno-zachodniej części Malty. Prowadzono z niej obserwacje obszaru pomiędzy Maltą a wyspami Comino oraz Gozo. Powstała w 1649 roku, w czasie gdy na wyspie pracował Vincenzo Maculani, włoski kardynał i architekt, wysłany przez papieża Innocenta X na Maltę w celu pomocy zakonowi w budowie nowych fortyfikacji^[2]. Zbudowana jest na planie kwadratu, wieńczą ją cztery niewielkie wieżyczki na każdym z rogów. Ściany osiągają grubość 4 metrów u podstawy. Obiekt stanowił jeden z kluczowych punktów obrony za czasów panowania kawalerów maltańskich. Posiadał działo i załogę składającą się z 30 żołnierzy oraz zapasy żywności i amunicji wystarczające na 40 dni obrony^[1]. W okresie panowania brytyjskiego, podobnie jak większość wież, była używana przez wojsko brytyjskie. Należała do sieci fortyfikacji obronnych w czasie oblężenia Malty podczas II wojny światowej. Po wycofaniu się Royal Navy z Malty została przejęta przez armię maltańską, która ulokowała tu stację radarową. W latach 1999-2001 zabytek odnowiono, co obejmowało m.in. odbudowę zniszczonych wieżyczek, wymianę zerodowanych kamieni, renowację wnętrza oraz wykonanie wewnętrznych schodów^[3]. Odkryto oryginalną podłogę, która obecnie jest zabezpieczona przez niszczeniem nałożoną na nią drewnianą podłogą z szybami, przez które można ją oglądać.

Wieża jest administrowana przez Din l-Art Ħelwa National Trust of Malta i jest dostępna dla zwiedzających. Została wpisana na listę National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod numerem 00033^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Charles Stephenson, The Fortification of Malta 1530-1945, Osprey Publishing, 2004, ISBN 978-1-84176-693-5.
• Fortifications – L-Ahrax Tower / White Tower. mellieha.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-11)].