Wieża Zamkowa w Golczewie

Wieża Zamkowa w Golczewie

nr rej. 331 z 12.09.1958
(c) 7alaskan, CC BY-SA 3.0
Państwo	Polska
Miejscowość	Golczewo
Ukończenie budowy	początek XV wieku
Położenie na mapie Golczewa Wieża Zamkowa w Golczewie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wieża Zamkowa w Golczewie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Wieża Zamkowa w Golczewie
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego Wieża Zamkowa w Golczewie
Położenie na mapie gminy Golczewo Wieża Zamkowa w Golczewie
53°49′15,4415″N 14°58′17,0698″E/53,820956 14,971408

Wieża Zamkowa – część dawnego zamku biskupów kamieńskich, w zachodniej części Golczewa, na przesmyku między jeziorami: Szczuczym i Okonim, przy drodze wojewódzkiej nr 108 (Parłówko–Płoty).

Sam zamek biskupów kamieńskich powstawał w dwóch fazach. Pierwsza łączona jest z okresem poprzedzającym rok 1304. Wówczas Golczewo należało do rycerzy Ekharda i Wulfekina Smellingów i nieznanego z imienia Wedelstedta. Zawarte przez nich we wspomnianym roku porozumienie z biskupem kamieńskim Henrykiem Wacholzem (1302-1317) rozpoczęło proces rozbudowy warowni, która przeszła w posiadanie kościelne. Zamek czasowo użytkowała kapituła. Potem zarządzała nim rodzina Flemingów, która w roku 1406 sprzedała go księciu Bogusławowi VIII, pretendentowi do stolca biskupa kamieńskiego. Kapituła ponownie objęła warownię w 1436 roku i władała nią z krótką przerwą do roku 1534. Po wprowadzeniu reformacji na Pomorzu (sejm trzebiatowski) Golczewo stało się własnością książęcą. Po 1684 roku zamek został opuszczony i uległ stopniowej destrukcji. Zachowana wieża zamkowa poddana została renowacji wraz z rekonstrukcją zwieńczenia w roku 1895 i 1929. Po II wojnie światowej przeprowadzono badania archeologiczne pod kierunkiem Tadeusza Nawrolskiego. Pozwoliły one ustalić położenie niektórych elementów średniowiecznego założenia.

Tablica na Wieży

Na przełomie XIII i XIV wieku wzniesiono siedzibę rycerską na kopcu o wysokości 3 m. Składała się z obwałowania i stojącego w obrębie dziedzińca murowanego domu. Obiekt ten był użytkowany i rozbudowany przez biskupów kamieńskich. W kolejnej fazie, przypadającej zapewne na lata 1406-1418, rozszerzono teren zamku nadając założeniu kształt czworoboku o wymiarach 40×40 m. Zburzeniu uległa wtedy starsza zabudowa. Nowy dom rycerski o wymiarach około 12×25 m stanął przy południowym murze obronnym. Narożnik południowo-wschodni zajęła wolnostojąca cylindryczna wieża o wysokości około 24 metrów. Jej cokół na planie zbliżonym do kwadratu (8,5×9m) wzniesiono w dolnej partii z głazów eratycznych, wyżej z cegły. W podziemnej części ulokowany został loch więzienny. Wejście do wieży umieszczono na wysokości ok. 6 metrów nad poziomem dziedzińca, przylegające do murów obwodowych. Były to w większości obiekty gospodarcze, pochodzące najpewniej z czasów nowożytnych, m.in. browar od wschodu, piekarnia i budynek bramy od północy.

Zobacz też

• Biskupi szczecińsko-kamieńscy → Biskupi diecezji pomorskiej (kamieńskiej) (1186-1545)
• zamek w Karlinie

Bibliografia

• Tadeusz Białecki, Herby miast Pomorza Zachodniego, Polskie Pismo i Książka, Szczecin 1991, ISBN 83-85360-01-8 (str. 50-51)
• Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski, Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik, Sport i Turystyka, Warszawa 2001, ISBN 83-7200-583-4. (strona 403.)

Linki zewnętrzne

• zamki.res.pl