Wieża obronna

Ruiny dwóch samodzielnych wież obronnych w Osetii

Plan zamku w Dourdan - widoczne baszty zintegrowane z obwodem muru obronnego i wolnostojąca wieża (donżon)

Widok na zamek Dourdan - na pierwszym planie baszty i mur obronny, wieża w tle

Wieża obronna – wieża służąca jako element fortyfikacji, mogąca też pełnić samodzielne funkcje obronne. Wieże wznoszono z drewna lub murowano, na rozmaitych planach (kwadratowych, wielokątnych, okrągłych). Obiekty te służyły do obrony czołowej (czyli prowadzenia ostrzału na wprost) i pionowej (z góry w dół)^[1].

Podobna w formie baszta różni się tym, że jest integralnie związana z obwodem obronnym i służy jego obronie^[1].

Budowle obronne w postaci wież są znane od bardzo dawnych czasów, jak np. pochodzące z epoki żelaza szkockie brochy. Specyficzne, w szczególności dla fortyfikacji średniowiecznej, typy wież to:

• donżon – wieża obronna zamieszkiwana podczas pokoju;
• stołp – wieża obronna niezamieszkiwana podczas pokoju, tzw. wieża ostatecznej obrony^[1];
• strażnica – element stałej fortyfikacji, w formie wolnostojącej wieży.

W fortyfikacji późnośredniowiecznej i nowożytnej pojawia się wieża artyleryjska, wyposażona w jedną lub więcej działobitnię. Wieże takie mogły być elementami systemu obronnego lub samodzielnymi dziełami, przystosowanymi do obrony okrężnej. Szczególnymi typami są:

• Wieża Martello;
• Wieża Montalemberta;
• Wieża maksymiliańska^[1].

Zobacz też

• wieża artyleryjska (na jednostkach pływających)
• wieża obserwacyjna
• wieża pancerna
• baszta

Przypisy