Wieżowiec Gazowni Łódzkiej

Ten artykuł od 2020-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wieżowiec Gazowni Łódzkiej
(c) Mietek Ł, CC BY-SA 3.0 Biurowiec w 2011
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Adres	ul. Uniwersytecka 2/4
Architekt	Andrzej Szurmak (przebudowa)
Wysokość całkowita	70 m
Wysokość do dachu	52 m
Kondygnacje	14
Ukończenie budowy	lata 60.
Położenie na mapie Łodzi Wieżowiec Gazowni Łódzkiej
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wieżowiec Gazowni Łódzkiej
Położenie na mapie województwa łódzkiego Wieżowiec Gazowni Łódzkiej
51°46′23,82″N 19°28′22,93″E/51,773283 19,473036

Wieżowiec Gazowni Łódzkiej – budynek znajdujący się przy ul. Uniwersyteckiej 2/4 w Łodzi. Powstał w latach 60. według projektu krakowskiego architekta Władysława Bryzka. Ma 52 metry wysokości (a łącznie z antenami ok. 70 m) i liczy 14 kondygnacji.

Budynek pierwotnie należał do Biura Projektów Chemitex. Był to 13-piętrowy gmach z parterem częściowo wspartym na betonowych kolumnach z charakterystyczną rurą, która stała się symbolem budynku, przez co często w potocznej mowie odkreślano go jako gmach "pod rurą".

Na początku lat 90. został zakupiony przez Gazownie Łódzką (Chemitex wynajmuje obecnie tylko dwa piętra). W 1996 roku nowy właściciel ogłosił konkurs na modernizację obiektu. Wygrało łódzkie biuro projektowe Architekton należące do Andrzeja Szurmaka, Ryszarda Zawieruchy i Leszka Rymkiewicza.

W 1998 rozpoczęto przebudowę wieżowca, którego generalnym wykonawcą zostało Leszczyńskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Remont trwał rok. Biurowiec oddano do użytku w grudniu 1999 r.

Wygląd wieżowca uległ znaczniej zmianie. Budynek zyskał szklaną elewacje. Charakterystyczna rura ocalała, choć nie widać jej już z ulicy, została zabudowana. Na górnych piętrach został dodany wykusz, fasada ostatniego piętra została zaokrąglona, a nowe okna tworzą obecnie szczelną elewacje i nie można ich już otwierać.

Zobacz też

• gazownia w Łodzi