Wieczysta adoracja

Adoracja wieczysta – nieprzerwana adoracja wystawionego Najświętszego Sakramentu oddawana przez osoby lub wspólnoty religijne w obrębie diecezji.

Zwyczaj adoracji Najświętszego Sakramentu pojawił się w Katedrze Mediolańskiej na początku XVI wieku. Wraz z upływem czasu objął swoim zasięgiem całe miasto Mediolan. Stamtąd adoracja wieczysta została przeniesiona do Rzymu przez Filipa Nereusza w 1548. Została oficjalnie wprowadzona do kościołów rzymskich przez papieża Klemensa VIII. Z upływem czasu w kościołach pojawiły się adoracje który trwały przez cały rok (adoracje wieczyste). Zwyczaj też z Rzymu przeniósł się do Europy - w Polsce wzmianki o pierwszych wieczystych adoracjach datuje się na okres XVIII wieku. Prócz organizowanej w ramach diecezji wieczystej adoracji istnieją wieczysta adoracja odbywa się również w wybranych kaplicach w trybie ciągłym. ^[1]

Przypisy

Zobacz też

• doba eucharystyczna