Wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego
Wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego – zwierzchnicy Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie.
Bractwo szpitalne (1190–1198)
W tym czasie nie było tytułu wielkiego mistrza, zwierzchnikami zgromadzenia byli przełożeni bractwa szpitalnego używający tytułu: meister, prior lub praeceptor.
Akka (1190–1209)
- 1190 – Sibrand
- 1192–1193 – Gerhard
- 1193–1194 – Heinrich
- 1195 – Ulrich
- 1196 – Heinrich [a]
Zakon rycerski (1198–1929)
Akka (1190–1229)
- 1198–1208 – Heinrich Walpot von Bassenheim
- 1208–1209 – Otto von Kerpen
- 1209–1209 – Heinrich II von Tunna (Bart)
Montfort (1229–1271)
- 1209–1239 – Hermann von Salza
- 1239–1240 – Konrad von Thüringen
- 1240–1244 – Gerhard von Malberg
- 1244–1249 – Heinrich von Hohenlohe
- 1250–1252 – Günter von Wüllersleben
- 1252–1256 – Poppo von Osterna
- 1253–1256 (?) – Wilhelm von Urenbach[b]
- 1256–1273 – Anno von Sangershausen
Akka (1271–1291)
- 1273–1282 – Hartmann von Heldrungen
- 1283–1290 – Burkhard von Schwanden
- 1291–1296 – Konrad von Feuchtwangen
Wenecja (1291–1309)
- 1297–1302 – Gottfried von Hohenlohe
- 1302–1310 – Siegfried von Feuchtwangen
Malbork (1309–1457)
- 1311–1324 – Karl Bessart von Trier
- 1324–1330 – Werner von Orseln
- 1331–1335 – Luther von Braunschweig
- 1335–1341 – Dietrich von Altenburg
- 1342–1345 – Ludolf König von Wattzau
- 1345–1351 – Heinrich Dusemer von Arfberg
- 1351–1382 – Winrich von Kniprode
- 1382–1390 – Konrad Zöllner von Rotenstein
- 1391–1393 – Konrad von Wallenrode
- 1393–1407 – Konrad von Jungingen
- 1407–1410 – Ulrich von Jungingen
- 1410–1413 – Heinrich von Plauen
- 1414–1422 – Michael Küchmeister von Sternberg
- 1422–1441 – Paul Bellitzer von Russdorff
- 1441–1449 – Konrad von Erlichshausen
- 1450–1467 – Ludwig von Erlichshausen
Królewiec (1457–1525)
- 1467–1470 – Henryk Reuss von Plauen
- 1470–1477 – Henryk Reffle von Richtenberg
- 1477–1489 – Martin Truchsess von Wetzhausen
- 1489–1497 – Jan von Tieffen
- 1498–1510 – Fryderyk Wettyn
- 1511–1525 – Albrecht Hohenzollern-Ansbach
Mergentheim (1525–1809)
Od 1525 roku zwierzchnicy zakonu urodzeni w rodach nieszlacheckich lub rycerskich nosili tytuł administratora urzędu wielkiego mistrza, a książęta z rodów panujących tytuł wielkiego mistrza.
- 1526–1543 – Walter von Cronberg[c]
- 1526–1529 – Wolter von Plettenberg[d]
- 1543–1566 – Wolfgang Schutzbar (Milchling)
- 1566–1572 – Georg Hundt von Weckheim
- 1572–1590 – Henryk von Bobenhausen
- 1590–1618 – Maksymilian III Habsburg
- 1618–1624 – Karol I Habsburg
- 1625–1627 – Jan Eustachy von Westernach
- 1627–1641 – Jan Kasper von Stadion
- 1641–1662 – Leopold Wilhelm Habsburg
- 1662–1664 – Karol Józef Habsburg[e]
- 1664–1684 – Jan Kasper von Ampringen
- 1684–1694 – Ludwik Antoni Pfalz-Neuburg
- 1694–1732 – Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg
- 1732–1761 – Klemens August Wittelsbach
- 1761–1780 – Karol Lothringen (Vaudémont)
- 1780–1801 – Maksymilian Franciszek Habsburg-Lothringen
- 1801–1804 – Karol Habsburg-Lothringen
- 1804–1835 – Antoni Wiktor Habsburg-Lothringen
Wiedeń (1809–1929)
- 1835–1863 – Maksymilian Habsburg-d’Este
- 1863–1894 – Wilhelm Franciszek Karol Habsburg-Lothringen
- 1894–1923 – Eugeniusz Ferdynand Habsburg-Lothringen
Zakon klerycki (od 1929)
W 1929 roku zakon zrezygnował z charakteru rycerskiego. Stał się zakonem kleryckim. Zwierzchnik zgromadzenia nosi zwyczajowo tytuł wielkiego mistrza i kościelną godność opata.
Wiedeń
- 1923–1933 – Norbert Klein
- 1933–1936 – Paul Heider
- 1936–1948 – Robert Schälzky
- 1948–1970 – Marian Tumler
- 1970–1988 – Ildefons Pauler
- 1988–2000 – Arnold Othmar Wieland
- 2000–2018 – Bruno Platter
- od 2018 – Frank Bayard
Uwagi
- ↑ Utożsamiany z Heinrichem I Walpot von Bassenheim.
- ↑ Uważany w niektórych źródłach za uzurpatora, wybrany w opozycji do Poppo von Osterna, rezydował w Wenecji.
- ↑ Mistrz krajowy Niemiec, samozwańczy administrator urzędu wielkiego mistrza w latach 1526–1529, od 1529 administrator urzędu wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego.
- ↑ Mistrz krajowy Inflant, samozwańczy administrator urzędu wielkiego mistrza, w latach 1526–1529 w opozycji do Waltera von Cronberga, od 1529 suwerenny mistrz zakonu inflanckiego.
- ↑ Koadiutor, w jego imieniu władze sprawowało Dyrektorium.
Bibliografia
- Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich 1198–2000, wyd. Wyd. 3 popr. i uzup, Gdańsk: [s.n.], 2003, ISBN 83-909057-7-9, OCLC 749170928 .
- Steven Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych, Jerzy Schwakopf (tłum.), Benedykt Zientara, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, ISBN 83-06-02542-3, OCLC 830086763 .
- Stanisław Franciszek Zajączkowski, Dzieje Zakonu Krzyżackiego, Łódź 1946.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC BY-SA 2.5
Posąg Hermanna von Salza na dziedzińcu zamku średniego w Malborku.
Autor: SanglierT, Licencja: CC BY-SA 3.0
Coat of arms of the Grand Master of the Clerical Teutonic Order
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC BY-SA 2.5
Posąg Winricha von Kniprode na dziedzińcu zamku średniego w Malborku.
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC BY-SA 2.5
Posąg Albrechta von Hohenzollern-Ansbach na dziedzińcu zamku średniego w Malborku.
Autor: Ipankonin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Coat of arms of the Grand Masters of the Teutonic Knights.
Blazon: Argent, on a cross sable a cross floretty Or and overall on an inescutcheon Or an eagle displayed sable.[1]Prince Charles Alexander of Lorraine (1712-1780), son of Duke Leopold I. Joseph of Lorraine and Princess Charlotte Elisabeth of France (daughter of Elisabeth Charlotte, Princess Palatine, and Duke Philipp I. of Orléans), husband of Archduchess Maria Anna of Austria
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC BY-SA 2.5
Posąg Siegfrieda von Feuchtwangen na dziedzińcu zamku średniego w Malborku.