Wielisław Krajowski
pułkownik dyplomowany artylerii | |
Data i miejsce urodzenia | 14 kwietnia 1896 |
---|---|
Data śmierci | 9 października 1973 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 4 Pułk Artylerii Polowej |
Stanowiska | kierownik referatu |
Główne wojny i bitwy | wojna polsko-ukraińska |
Odznaczenia | |
Wielisław Bohdan Krajowski, właśc. Wielisław Králíček[a] (ur. 15 kwietnia 1896 w Rzeszowie, zm. 9 października 1973) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 14 kwietnia 1896 w rodzinie Franciszka (właśc. František Králíček, 1861–1932), generała dywizji Wojska Polskiego pochodzenia czeskiego, i Teodozji z Janeczków[2][3]. Uczył się w C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w 1912 ukończył VI klasę[4]. Do października 1918 walczył na froncie włoskim jako podporucznik c. i k. 22 pułku armat polowych.
Pod koniec października 1918 roku wrócił do kraju i zgłosił się do Polskiej Organizacji Wojskowej w Przemyślu. W listopadzie wziął udział w rozbrajaniu oddziałów c. i k. armii na terenie Przemyśla. Następnie jako dowódca plutonu w baterii przemyskiej, późniejszej 1 baterii 4 pułku artylerii polowej, wziął udział w obronie i odsieczy Przemyśla, a później - do stycznia 1919 roku - w grupie płk. Sopotnickiego, w odsieczy i obronie Lwowa. W styczniu 1919 roku powierzono mu funkcję adiutanta I dywizjonu 4 pułku artylerii polowej[2]. 7 maja 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem od dnia 1 lutego 1918, zaliczony do I Rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny[5][6]. W sierpniu 1919 roku został przeniesiony do Łodzi, gdzie objął stanowisko adiutanta formującego się I dywizjonu 10 pułku artylerii polowej[7].
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W 1923 służył w Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia przy Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w garnizonie Brześć[10]. W tym stopniu ukończył V Kurs Normalny (od 1 listopada 1924 do 11 października 1926) w Wyższej Szkole Wojennej[11]. W 1923, 1924 pozostawał oficerem nadetatowym 4 pułku artylerii polowej w Inowrocławiu[12][13]. Po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do dowództwa 20 Dywizji Piechoty w Słonimie na stanowisko I oficera sztabu. 12 kwietnia 1927 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii[14]. 25 czerwca 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko I oficera sztabu 2 Brygady Ochrony Pogranicza w Baranowiczach[15]. 6 sierpnia tego samego roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu na stanowisko referenta w Oddziale Ogólnym. Następnie pełnił obowiązki kierownika Samodzielnego Referatu Mob, a później zastępcy szefa Wydziału Mob[16][7][17][18]. W 1932 z DOK IX został przeniesiony do 18 pułku artylerii polowej[19]. 27 czerwca 1935 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 36. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Do końca grudnia 1935 roku dowodził I dywizjonem 9 pułku artylerii ciężkiej detaszowanym w Brześciu. W styczniu 1936 roku został przydzielony do Szefostwa Komunikacji Wojskowych Sztabu Głównego w Warszawie na stanowisko referenta w Referacie Transportu Wydziału Komunikacji. Później został kierownikiem tego referatu[20].
W marcu 1939 roku został wyznaczony zastępcą majora Leona Nowosilskiego, szefa Wydziału Operacyjno-Transportowego Szefostwa Komunikacji Wojskowych Sztabu Głównego. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił służbę na stanowisku zastępcy szefa Wydziału Operacyjno-Transportowego I Eszelonu Szefostwa Komunikacji Naczelnego Wodza. 18 września około godz. 14.00 przekroczył granicę z Rumunią[21].
Po wybuchu II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. W stopniu pułkownika pełnił funkcję szefa Oddziału I Sztabu Naczelnego Wodza[22]. Po wojnie uchwałą z 26 września 1946 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej Edwarda Osóbki-Morawskiego, wraz z 75 innymi oficerami Wojska Polskiego, został pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu w 1971.
Zmarł 9 października 1973[23]. Był żonaty z Marią z Pawluczyków[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych (1921)[24]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 lutego 1939)[25]
- Srebrny Krzyż Zasługi (25 maja 1929)[26]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 92 z 1919 roku, poz. 3457.
- ↑ a b c Krajowski 1944 ↓, s. 332.
- ↑ Marian Zgórniak: Franciszek Krajowski. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2017-07-31].
- ↑ W 1910 określony jako Welisław Kralicek, w 1911 określony jako Velisław Kralicek, w 1912 określony jako Wielesław Kralicek. XXIX. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1909/10. Sanok: Fundusz Naukowy, 1910, s. 79. XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: 1911, s. 52. XXXI. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1911/12. Sanok: 1912, s. 56. Maria Myćka-Kril: Dorobek nauczycieli i uczniów Gimnazjum w Sanoku. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 96.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 53 z 1919 roku, poz. 1642.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 54 z 1919 roku, poz. 1678.
- ↑ a b Krajowski 1944 ↓, s. 333.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 824.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 748.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 109.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1365.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 721.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 644.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 123.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 191.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 6 sierpnia 1927 roku, s. 240.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 437, 469.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 192, 477.
- ↑ Zmiany w armji. „Kurjer Poranny”. Nr 271, s. 5, 29 września 1932.
- ↑ Kolejnictwo w polskich przygotowaniach obronnych i kampanii wrześniowej T.1/2. ksiazkihistoryczne.pl. [dostęp 2014-06-27].
- ↑ Krajowski 1944 ↓, s. 333-334, 355.
- ↑ Leon Mitkiewicz-Żołłtek: W Najwyższym Sztabie Zachodnich Aliantów 1943–1945. Londyn: Veritas, 1971, s. 130.
- ↑ Informacja o zmarłych: Wielisław Krajowski. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2014-06-27].
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2106 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1757)
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 57, poz. 100 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
Bibliografia
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2020-08-14].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wielisław Krajowski: Odpis protokołu przesłuchania ppłk. dypl. Wielisława Bohdana Krajowskiego (pol.). W: Relacje z Kampanii 1939 roku, sygn. B.I.10b [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1944-11-10. [dostęp 2020-08-14].
Media użyte na tej stronie
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wielisław Krajowski w roku 1926 – por. art., absolwent Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie