Wielka Granacka Turnia

Wielka Granacka Turnia
Ilustracja
Wielka Granacka Turnia widoczna z Doliny Sławkowskiej (wśród podpisanych formacji)
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2318 m n.p.m.

Pierwsze wejście

25 lipca 1901
Karol Englisch i Johann Hunsdorfer junior

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielka Granacka Turnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielka Granacka Turnia”
Ziemia49°10′01″N 20°09′31″E/49,166944 20,158611

Wielka Granacka Turnia (słow. Veľká Granátová veža, niem. Granatenwandturm, węg. Gránátfaltorony) – wybitna turnia w masywie Granatów Wielickich o wysokości 2318[1][2] lub 2344[3] m n.p.m., w słowackich Tatrach Wysokich. Od Małej Granackiej Turni oddzielona jest Pośrednią Granacką Szczerbiną, natomiast od Dwoistej Turni – Niżnią Granacką Szczerbiną. Należy do grupy Granackich Turni – wyższej z dwóch części Granatów Wielickich.

Wielka Granacka Turnia bywa niekiedy zwana Granacką Turnią. W kierunku Doliny Wielickiej odchodzą od niej dwa skalne żebra, w których znajduje się kilka podrzędnych obiektów jej masywu. W ramieniu znajdującym się dalej na północny zachód położona jest Wielka Granacka Baszta (oddzielona Wyżnim Granackim Przechodem), natomiast w drugim – Mała Granacka Baszta (oddzielona Niżnim Granackim Przechodem). Przez przełęcze oddzielające obie te turnie biegnie Granacka Ławka.

Wierzchołek Wielkiej Granackiej Turni nie jest dostępny dla turystów, w ścianach turni znajduje się kilka ciekawych dróg taternickich.

Dawna nazwa Wielkiej Granackiej Turni to Sławkowska Turnia. Dawne nazewnictwo niemieckie (Blásytalturm, Krukowskiturm) i węgierskie (Blásy völgyi torony, Krukowski-torony) było nadane na cześć Eduarda Blásyego i Józefa Krukowskiego. Krukowski był krakowskim kanonikiem żyjącym w latach 1828–1900.

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy

  1. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
  2. ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 382. ISBN 83-01-13184-5.
  3. ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 208–211.

Bibliografia

  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967.
Południowo-wschodnia grań Staroleśnego Szczytu – Granackie Turnie

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Granaty Wielickie 2.jpg
Autor: Rafik k, Licencja: CC BY-SA 4.0
Granaty Wielickie, widok z Doliny Sławkowskiej.
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)