Wielka Rywocińska Turnia

Wielka Rywocińska Turnia

Wielka Rywocińska Turnia (wśród podpisanych obiektów)
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	1888 m n.p.m.
Pierwsze wejście	1895 lub 1896
Położenie na mapie Tatr Wielka Rywocińska Turnia
49°10′38″N 20°12′18″E/49,177222 20,205000

Wielka Rywocińska Turnia (słow. Zadný Oštep, niem. Gant, węg. Gánt) – najwyższa i zarazem pierwsza turnia w grani Rywocin (fragment Zimnowodzkiej Grani) osiągająca wysokość ok. 1888 m n.p.m. znajdująca się w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Dziadowskiej Skały w grupie Kościołów oddziela ją Rywocińska Przełęcz, natomiast od Pośredniej Rywocińskiej Turni oddziela ją Pośrednia Rywocińska Przełęcz. Wielka Rywocińska Turnia nie jest dostępna dla ruchu turystycznego, mimo że jest wierzchołkiem dosyć łatwo dostępnym. Dla taterników stanowi najciekawszy obiekt w grani Rywocin.

Nieco na północny zachód od wierzchołka Wielkiej Rywocińskiej Turni znajdują się Rywocińskie Czuby. Od bloku szczytowego Wielkiej Rywocińskiej Turni są one oddzielone Rywocińską Szczerbiną.

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• Alfred Martin, 21 lipca 1907 r. – letnie,
• Gyula Komarnicki, 1 lutego 1912 r. – zimowe.

Już przed wejściem Alfreda Martina szczyt został zdobyty przez żołnierzy i oficerów przy okazji pomiarów kartograficznych w 1895 lub 1896 r.

Bibliografia

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 160-167.
• Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.