Wielki Atraktor

Panoramiczny widok niemal całego nieba w podczerwieni - miejsce gdzie znajduje się Wielki Atraktor jest wskazane przez długą niebieską strzałkę w prawym dolnym rogu.

Wielki Atraktor – olbrzymie skupisko gromad galaktyk, rozciągające się od gwiazdozbioru Centaura i Hydry do gwiazdozbioru Pawia, z centrum w gwiazdozbiorze Węgielnicy[1], w dużej mierze przesłonięte przez mgławice leżące w płaszczyźnie dysku naszej Galaktyki.

Wielki Atraktor został odkryty w 1987 przez zespół naukowców (nazwany grupą „siedmiu samurajów”) w składzie: Donald Lynden-Bell z Uniwersytetu w Cambridge, Sandra Faber z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz, David Burstein z Uniwersytetu Stanu Arizona, Roger Davies z Narodowych Obserwatoriów Astronomii Optycznej, Alan Dressler z Instytutu Carnegie, Robert J. Terlevich z Królewskiego Obserwatorium w Greenwich i Gary Wegner z Dartmouth College[2].

Wielki Atraktor swym oddziaływaniem grawitacyjnym powoduje ruch galaktyk z Supergromady Lokalnej ku swemu centrum z prędkością rzędu 100-300 km/s[3][4][5]. Masę Wielkiego Atraktora ocenia się na 5 × 1015 mas Słońca, czyli około 1046 kg[6][7].

Wielki Atraktor należy do wielkoskalowych struktur we Wszechświecie.

Zobacz też

  • Wielka Pustka

Przypisy

  1. ↑ P. A. Woudt i R. C. Kraan-Korteweg, A catalogue of galaxies behind the southern Milky Way. II. The Crux and Great Attractor regions, A&A 380, 441 (2001) [1]
  2. ↑ D. Lynden-Bell et al., Spectroscopy and photometry of elliptical galaxies. V - Galaxy streaming toward the new supergalactic center, ApJ 326, 19 (1988) [2]
  3. ↑ R. J. Smith et al., Bulk-flow and β from the SMAC Project w Cosmic Flows 1999: Towards an Understanding of Large-Scale Structure, red. S. Courteau, M. A. Strauss, J. A. Willick, ASP Conf. Ser. 201, 39 (2000) [3]
  4. ↑ J. L. Tonry et al., The Surface Brightness Fluctuation Survey of Galaxy Distances. II. Local and Large-Scale Flows, ApJ 530, 625 (2000) [4]
  5. ↑ D. D. Kocevski, C. R., Mullis, H. Ebeling, The Dipole Anisotropy of the First All-Sky X-Ray Cluster Sample, ApJ 608, 721 (2004) [5]
  6. ↑ L. Staveley-Smith, et al., An H I Survey of the Great Attractor Region w Mapping the Hidden Universe: The Universe Behind the Milky Way - The Universe in HI, red. R. C. Kraan--Korteweg, P. A. Henning, H. Andernach, ASP Conf. Ser. 218, 207 (2000) [6]
  7. ↑ K. Bolejko, C. Hellaby, The Great Attractor and the Shapley Concentration, GRG 40, 1771 (2008)[7]

Media użyte na tej stronie

2MASS LSS chart-NEW Nasa.jpg
Panoramic view of the entire near-infrared sky reveals the distribution of galaxies beyond the Milky Way. The image is derived from the 2MASS Extended Source Catalog (XSC)—more than 1.5 million galaxies, and the Point Source Catalog (PSC)--nearly 0.5 billion Milky Way stars. The galaxies are color coded by redshift (numbers in parentheses) obtained from the UGC, CfA, Tully NBGC, LCRS, 2dF, 6dFGS, and SDSS surveys (and from various observations compiled by the NASA Extragalactic Database), or photo-metrically deduced from the K band (2.2 μm). Blue/purple are the nearest sources (z < 0.01); green are at moderate distances (0.01 < z < 0.04) and red are the most distant sources that 2MASS resolves (0.04 < z < 0.1). The map is projected with an equal area Aitoff in the Galactic system (Milky Way at center).