Wielki Kanał (Chiny)
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
 Hutong w Pekinie i fragment Wielkiego Kanału Chińskiego | |
| Państwo |  Chiny |
|---|---|
| Typ | kulturowy |
| Spełniane kryterium | I, III, IV, VI |
| Numer ref. | 1443 |
| Region[b] | Azja i Pacyfik |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę | 2014 na 38. sesji |
Wielki Kanał – najdłuższy na świecie sztuczny kanał transportowy, budowany w Chinach od V w. p.n.e. Zaczyna się w Hangzhou i dociera do Pekinu. Liczy ok. 1800 km długości i 20–350 m szerokości. Przecina pięć większych rzek: Jangcy, Rzekę Żółtą, Hai He, Huai He i Qiantang Jiang. Na kanale są 24 śluzy. W 2014 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Historia
Pierwszy odcinek kanału, liczący 85 kilometrów, został przekopany w 495 p.n.e. i połączył Suzhou z Jangcy. Dziewięć lat później przekopano następny odcinek, który przebiegał przez Yangzhou i kończył się Huai’an nad Huai He.
Właściwe roboty przy Wielkim Kanale rozpoczęły się dopiero za czasów dynastii Sui. W 605 cesarz Yangdi nakazał przekopać nowy odcinek kanału, łączący ówczesną stolicę Luoyang z dotychczasowym końcem kanału w Huai He. Według źródeł chińskich do robót zaangażowano milion osób. Ten etap prac zakończono w 611[1]. Wkrótce Yangdi dla usprawnienia manewrów podczas wojen z Koreą nakazał przekopać kolejny odcinek, łączący Luoyang przez Linqing i Dezhou z terenami dzisiejszego Pekinu. Po robotach za czasów Yangdi długość kanału wynosiła łącznie 2700 kilometrów.
W okresie dynastii Yuan przekopano 70-kilometrowy odcinek z Jining do Dongpingu, a także 125-kilometrowy odcinek z Dongpingu do Linging. W ten sposób drogę z Pekinu do Hangzhou skrócono o prawie 1000 kilometrów. Mongołowie nie wykorzystywali jednak w pełni Wielkiego Kanału, ponieważ preferowali zaopatrywanie Pekinu drogą morską[2]. Ważność kanałowi przywrócili cesarze dynastii Ming i Qing[3].
W 1855 na skutek zmiany biegu rzeki Huang He część kanału przebiegająca przez prowincję Shandong stała się bezużyteczna. W 1981 roku rząd Chińskiej Republiki Ludowej podjął decyzję o rekonstrukcji kanału na długości od Hangzhou do Jiningu.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ian Johnson. Kanał wielki jak Mur. „National Geographic Polska”. 164, s. 82, maj 2013. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& co. spółka komandytowa. ISSN 1507-5966.
- ↑ Robert Temple, Geniusz Chin, Ars Polona, Warszawa, 1994, ISBN 83-85889-35-6; str. 196-197
- ↑ Ian Johnson. Kanał wielki jak Mur. „National Geographic Polska”. 164, s. 83, maj 2013. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& co. spółka komandytowa. ISSN 1507-5966.
Bibliografia
- Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.
Media użyte na tej stronie
(c) Tomtom08 z angielskojęzycznej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0
Author - Tomtom08, user's own work 2006.
Autor: user:Kwz, Licencja: CC BY-SA 3.0
Beijing: hutong and Grand Canal of China
Autor: Groverlynn, Licencja: CC BY-SA 4.0
Courses of Grand Canal of China. Including Tonghui River, Northern Canal, Southern Canal, Huitong Canal, Yongji Canal, Tongji Canal, Middle River, Huai-Yang Canal, Jiangnan Canal, and East Zhejiang Canal.