Wielki Kolaps

Wielki Kolaps

Schemat przebiegu Wielkiego Wybuchu. Wielki Kolaps stanowi odwrócenie tego procesu.

Wielki Kolaps (Wielka Zapaść, Wielki Kres i Wielki Krach, Wielki Skurcz^[1], z ang. Big Crunch) – hipoteza kosmologiczna opisujących koniec istnienia Wszechświata. Zakłada ona, że proces rozszerzania Wszechświata nie będzie przebiegać wiecznie. Pod wpływem grawitacji jego rozszerzanie będzie zwalniało aż ustanie i rozpocznie się proces do niego odwrotny – „kurczenie się Wszechświata”. Przebieg kurczenia się Wszechświata, zgodnie z hipotezą Wielkiego Kolapsu, podzielić będzie można na etapy:

• zbliżania się do siebie galaktyk,
• scalanie się galaktyk,
• scalania się gwiazd i planet,
• pod wpływem ogromnej siły grawitacji nastąpi rozbicie atomów i scalenie do plazmy jąder atomowych i elektronów (które scalą się w neutrony),
• w materii neutronowej zanikną granice między poszczególnymi neutronami i powstanie materia kwarkowa.

Każdy kolejny etap przebiegać będzie coraz szybciej, z powodu wzrastającej grawitacji, a co za tym idzie, wzrostu temperatury i gęstości.

Wielki Kolaps stanowi odwrócony proces Wielkiego Wybuchu – Wszechświat znów zapadnie się do stanu o skrajnie wysokiej gęstości lub wręcz osobliwości.

Zobacz też

• Wielkie Rozdarcie
• Śmierć cieplna Wszechświata
• Wszechświat pulsujący

Przypisy

Bibliografia

• Dr. Gary F. Hinshaw, WMAP Introduction to Cosmology. NASA (2008) [1]
• Jennifer Bergman, The Big Crunch, Windows to the Universe (2003) [2]
• Y Wang, J M Kratochvil, A Linde, and M Shmakova, Current Observational Constraints on Cosmic Doomsday. JCAP 0412 (2004) 006, astro-ph/0409264