Wielki głód 1315–1317
Wielki głód 1315–1317 (datowany również na lata 1315–1322) – pierwszy z serii kryzysów na wielką skalę, które uderzyły w Europę na początku XIV wieku, powodując śmierć milionów ludzi na przestrzeni lat i znacząc wyraźny koniec wcześniejszego okresu rozwoju i dostatku między XI a XIII wiekiem. Zaczęło się od złej pogody w 1315, później klęski nieurodzaju trwały przez cały kolejny rok aż do lata 1317. Europie udało się podźwignąć z tego kryzysu dopiero w 1322. W tym okresie na niespotykaną skalę szerzyły się przestępstwa, choroby, dzieciobójstwo, a ludzie umierali masowo. Miało to wpływ na Kościół katolicki, państwa, społeczeństwa oraz kolejne klęski, które miały nastąpić w XIV wieku[1].
Przypisy
- ↑ Cantor, Norman L.: In the wake of the plague: the Black Death and the world it made. New York: Free Press, 2001. ISBN 978-0-684-85735-0.
Media użyte na tej stronie
Great famine.jpg
From the Apocalypse in a Biblia Pauperum illuminated at Erfurt around the time of the Great Famine of 1315–1317. Death ("Mors") sits astride a lion whose long tail ends in a ball of flame (Hell). Famine ("Fames") points to her hungry mouth.
From the Apocalypse in a Biblia Pauperum illuminated at Erfurt around the time of the Great Famine of 1315–1317. Death ("Mors") sits astride a lion whose long tail ends in a ball of flame (Hell). Famine ("Fames") points to her hungry mouth.