Wielkie Bombardowanie

Wizja artysty porównująca Księżyc w późnej fazie Wielkiego Bombardowania z jego stanem dzisiejszym

Wielkie Bombardowanie – okres w początkowej historii Układu Słonecznego, tuż po uformowaniu się planet, około 3,8 do 4,1 miliarda lat temu, podczas którego powstała większość kraterów uderzeniowych na Księżycu. Z tego okresu pochodzi około 1700 kraterów księżycowych o średnicach powyżej 20 km. Uważa się, że proces ten musiał też zajść dla wszystkich ciał wewnętrznej części Układu Słonecznego.

Dowody na to wydarzenie pochodzą głównie z datowania próbek księżycowego gruntu, które wskazują, że większość skał wypełniających kratery krystalizowała się w bardzo wąskim odstępie czasu.

Przyczyna wystąpienia Wielkiego Bombardowania nie jest znana. Być może w tym czasie doszło do dużych zmian orbit planet lub też zaszło nieznane zjawisko w odległych rejonach Układu Słonecznego. Skutkiem tego zjawiska było skierowanie dużej liczby planetoid bądź obiektów pasa Kuipera w stronę Słońca i planet wewnętrznych. Szczególnie silnie z tego powodu bombardowany był Merkury. Okres ten trwał ponad 200 milionów lat.

Bibliografia

• Paul Murdin: Tajemnice Wszechświata. Jak odkrywaliśmy kosmos, Albatros, Warszawa 2010, s. 120, 121, ​ISBN 978-83-7659-067-7​

Linki zewnętrzne

• Ker Than: New Insight into Earth’s Early Bombardment (ang.). W: Space.com [on-line]. 2006-04-17. [dostęp 2014-07-27].
• Barbara A. Cohen: Lunar Meteorites and the Lunar Cataclysm (ang.). W: Planetary Science Research Discoveries (PSRD) [on-line]. 2001-01-24. [dostęp 2014-07-27].
• Robert Roy Britt: Evidence for Ancient Bombardment of Earth (ang.). W: Space.com [on-line]. 2002-07-24. [dostęp 2014-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-21)].