Wielkie Solisko
![]() | |
Państwo | ![]() |
---|---|
Położenie | powiat Poprad |
Pasmo | Tatry, Karpaty |
Wysokość | 2414 m n.p.m. |
Wybitność | 99 m |
Pierwsze wejście | Karol Englisch, Paul Spitzkopf |
![]() |
Wielkie Solisko, Solisko (słow. Veľké Solisko, niem. Großer Solisko węg. Nagy-Szoliszkó[1]) – szczyt w słowackich Tatrach Wysokich o wysokości 2414 m[2]. Jest to najwyższa kulminacja w Grani Soliska, oddzielającej Dolinę Młynicką od Doliny Furkotnej i odchodzącej od tzw. głównej grani odnogi Krywania w szczycie Furkotu. Wielkie Solisko wznosi się w tej grani pomiędzy Skrajną (Wielką) Soliskową Kopą (Predná solisková kopa), od której oddziela je Skrajny Soliskowy Karb (Predný soliskový zárez), a Pośrednim Soliskiem (Prostredné Solisko), od którego oddziela je Wyżnia Soliskowa Ławka (Solisková lávka)[3][4].
Zachodnia ściana Wielkiego Soliska ma wysokość około 200 metrów i opada w stronę Wyżniego Wielkiego Furkotnego Stawu. Ściana wschodnia mierzy około 300 metrów, jest rozległa, mało stroma, składająca się z żeber i żlebów. Wraz ze wschodnimi ścianami Wyżniej Soliskowej Ławki i Pośredniego Soliska tworzy wspólny kompleks opadający do Doliny Młynickiej[3].
Na szczycie Wielkiego Soliska znajduje się duży, dwumetrowej wysokości blok skalny w kształcie grzyba[5]. Wcześniejsze pomiary określały wysokość wierzchołka na 2404[3], 2412[4], 2413[6] lub 2414[3] metrów. Za niższy, południowy wierzchołek uważane było niegdyś Pośrednie Solisko, obecnie wyodrębniane jako osobny szczyt[3]. Na stokach Wielkiego Soliska występuje licznie jaskier karłowaty[1].
Na szczyt nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny[6]. Opisane w przewodnikach drogi wspinaczkowe należą do relatywnie łatwych, mają trudności od 0+ do II w skali tatrzańskiej[5][3]. Pierwsze odnotowane wejścia:
- latem – Karol Englisch, Paul Spitzkopf senior – 19 lipca 1903 r.
- zimą – Gyula Hefty, Lajos Rokfalusy – 21 stycznia 1912 r.[5]
Wielkie Solisko i Wyżni Wielki Furkotny Staw |
Przypisy
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 .
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania .
- ↑ a b c d e f Arno Puškáš, Vysoké Tatry, horolezecký sprievodca monografia, diel IX, Bratislava: Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, 1988 .
- ↑ a b Jarosław Januszewski , Grzegorz Głazek , Witold Fedorowicz-Jackowski , Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8 .
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań, Warszawa: Sport i Turystyka, 1956 .
- ↑ a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8 .
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Tatry mapa 2.png: ToSter 2 września 2008
- Poland location map white.svg:
- Poland location map.svg: NordNordWest
- derivative work: Mareklug
Mapa Tatr
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wyżnie Solisko i Wyżni Wielki Furkotny Staw
Autor: Rafał Kozubek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grań Soliska – widok od wschodu (polskie podpisy).
Autor: Rafał Kozubek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odcinek Grani Soliska od Pośredniego Soliska po Soliskowe Kopy – widok z Grani Baszt (z Pośredniej Baszty).