Wielkopolska Unia Socjaldemokratyczna

Wielkopolska Unia Socjaldemokratyczna
Liderpoczątkowo Michał Karoński, następnie Wiesława Ziółkowska
Data założeniamarzec 1990
Data rozwiązania7 czerwca 1992
Adres siedzibyul. Fredry 7,
61-702 Poznań
Ideologia politycznasocjaldemokracja
Poglądy gospodarczespołeczna gospodarka rynkowa
Barwy     czerwony

Wielkopolska Unia Socjaldemokratyczna (WUS) – ugrupowanie polityczne, powstałe na początku 1990 w efekcie likwidacji i podziału środowiska Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Unia powstała w marcu 1990, początkowo jako regionalna organizacja Polskiej Unii Socjaldemokratycznej, podejmując działalność na terenie historycznej Wielkopolski: województw poznańskiego, leszczyńskiego i konińskiego. Z definicji PUS była federacją unii regionalnych, ale jedynie oddział wielkopolski uzyskał osobowość prawną. WUS została zarejestrowana przez sąd w styczniu 1991 PUS w tym samym roku się rozwiązała.

Członkowie partii występowali przeciwko tendencjom populistycznym, które pojawiły się w 1990 w polskiej polityce, podkreślali wagę czynnika menedżerskiego w zarządzaniu przedsiębiorstw. Występowali przeciwko upośledzeniom podatkowym i prawnym. Partia deklarowała dążenie do powstania w Polsce klasy średniej na wzór zachodnioeuropejski. W programie podkreślano świecki charakter państwa, neutralność światopoglądową i tolerancję. Partia była przeciwna zakazowi przerywania ciąży, a także wprowadzeniu religii do szkół.

Przewodniczącym Unii był Michał Karoński, później zastąpiła go w tej roli Wiesława Ziółkowska[1], wśród jej znanych członków znaleźli się posłowie Andrzej Aumiller, Wiesława Ziółkowska, Marek Pol i Marek Król.

WUS funkcjonowała jeszcze przez kilka miesięcy po zaprzestaniu działalności przez Polską Unię Socjaldemokratyczną (lipiec 1991)[2]. W wyborach w 1991 uzyskała jeden mandat z utworzonego na jej bazie komitetu wyborczego „Wielkopolsce i Polsce”, który objęła Wiesława Ziółkowska. W 1992 WUS weszła w skład Unii Pracy[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Kowalczyk, Jerzy Sielski, Polskie partie i ugrupowania parlamentarne, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2005, s. 77.
  2. ↑ Krystyna Anna Paszkiewicz, Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004, s. 88.
  3. ↑ Andrzej Krupa, Prawie biała księga polskiej sceny politycznej, Ars Print, Warszawa 1997, s. 130.

Źródła

  • Barbara Biegajska, Vademecum polskich partii politycznych, Wydawnictwo Alfa, Warszawa 1993, s. 48