Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 3 września 2003 (przejęcie kontroli nad strefą) |
| Rozformowanie | 4 października 2008 (oddanie kontroli nad strefą) |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. Andrzej Tyszkiewicz |
| Ostatni | gen. Andrzej Malinowski |
| Działania zbrojne | |
| Stabilizacja Iraku | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Camp Babilon (sztab do 2004) |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | Kombinowane Połączone Siły Zadaniowe 7 (do 2004) |
| Skład | 3 brygady i 6 batalionów (2003) |
Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (WDC-P) (ang. Multinational Division Central-South – MND C-S) – związek taktyczny utworzony w 2003 roku do administrowania centralno-południowym sektorem Iraku po zakończeniu II wojny w Zatoce, dowodzona przez dowództwo Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku.
I zmiana
W maju 2003 Stany Zjednoczone zaprosiły Polskę do operacji wojskowej w Iraku, gdzie miała objąć dowództwo nad organizowaną Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe. Pierwsze oddziały I zmiany PKW przybyły w czerwcu, a po nich kolejne z 20 różnych krajów.
3 września, licząca 8500 żołnierzy (w tym 2500 z Polski) WDC-P oficjalnie rozpoczęła działalność. W jej skład wchodziły:
Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (12 DZ) – gen. Andrzej Tyszkiewicz- 1 Brygadowa Grupa Bojowa (12 BZ) – gen. Marek Ojrzanowski
2 Brygadowa Grupa Bojowa (5 BZ) – gen. Serhij Bezłuszczenko- 4 Grupa Bojowa (51 sbz)
- 5 Grupa Bojowa (52 sbz)
3 Brygadowa Grupa Bojowa (B Plus-Ultra) – gen. Alfredo Cardona Torrez- 6 Grupa Bojowa (lbp)
7 Grupa Bojowa (SGT)
8 Grupa Bojowa (6 bpg)
9 Grupa Bojowa (b Cuscatlan)
- Samodzielna Grupa Powietrzno-Szturmowa (25 BKPow, 1 psk)
- Batalion Dowodzenia (12 bdow)
- Batalion Logistyczny (10 BLog)
Batalion Inżynieryjny (96 binż)
Batalion Inżynieryjny
Batalion Transportowy
Jednostki wsparcia ogólnego
Ponadto w polskiej strefie stacjonował 2,5-tysięczny kontyngent Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych[a]. Nie wchodził on w skład dywizji, ale był do dyspozycji jej dowódcy[1].
Były one rozlokowane w 5 prowincjach, o obszarze łącznie 64 058 km² i zamieszkanych przez 3 600 000 Irakijczyków:
- Camp Babilon, Camp Charlie – Babilon
- Camp Lima – Karbala
- Camp Echo – Al-Kadisijja
- Camp Golf – An-Nadżaf
- Camp Delta – Wasit
Dywizja wykonywała głównie zadania stabilizacyjne, czyli:
- konwoje, patrole
- rozbrojenie ludności, rozminowanie terenów
- pomoc humanitarna
- szkolenie irackich sił bezpieczeństwa
II zmiana
II zmiana oficjalnie działała od 13 lutego 2004, kontynuując zadania stabilizacyjne. W tym czasie, po zamachu bombowym w Madrycie, wycofana została Brygada Plus-Ultra (3 BGB), czyli kontyngenty z: Hiszpanii, Hondurasu i Dominikany (salwadorski pozostał). Nowe OdeB MNDC-S, liczącej 6500 żołnierzy, wyglądało następująco:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (11 DKPanc) – gen. Mieczysław Bieniek
- 1 Brygadowa Grupa Bojowa (6 BDSz) – gen. Edward Gruszka
- 2 Brygadowa Grupa Bojowa (6 BZ) – gen. Serhij Ostrowski
- 4 Grupa Bojowa (61 sbz)
- 5 Grupa Bojowa (62 sbz)
- Samodzielna Grupa Powietrzno-Szturmowa (25 BKPow, 1 psk)
- Grupa Bojowa (b Cuscatlan)
- Batalion Dowodzenia (11 bdow)
- Batalion Logistyczny (10 BLog)
- Batalion Inżynieryjny
- Batalion Inżynieryjny
- Batalion Transportowy
- Jednostki wsparcia ogólnego
Dywizja kontrolowała już tylko 4 prowincje (An-Nadżaf przejęli Amerykanie, a Al-Kadisijję Polacy), o powierzchni 40 079 km² i zamieszkanych przez 3 100 000 Irakijczyków:
- Camp Babilon, Camp Charlie – Babilon
- Camp Echo – Al-Kadisijja
- Camp Lima, Camp Juliet – Karbala (rejon stoczenia bitwy o ratusza)
- Camp Delta – Wasit
III zmiana
III zmiana rozpoczęła działalność 18 lipca 2004, wciąż wykonując te same zadania, co poprzednie. Zmianą było przeniesienie siedziby dowództwa z Obozu Babilon do Obozu Echo pod koniec roku.
Struktura Dywizji, po wycofaniu się kontyngentów z Tajlandii i Węgier, wyglądała następująco:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (16 DZ) – gen. Andrzej Ekiert
- 1 Brygadowa Grupa Bojowa (16 BZ) – gen. Włodzimierz Potasiński
- 2 Brygadowa Grupa Bojowa (7 BZ) – płk Jurij Toropow
- 4 Grupa Bojowa (71 sbz)
- 5 Grupa Bojowa (72 sbz)
- Samodzielna Grupa Powietrzno-Szturmowa (25 BKPow, 1 psk)
- Grupa Bojowa (b Cuscatlan)
- Batalion Dowodzenia (16 bdow)
- Batalion Logistyczny (10 BLog)
- Batalion Inżynieryjny
- Jednostki wsparcia ogólnego
Po przekazaniu Amerykanom Karbalii (gdzie pozostał jedynie polski szpital wojskowy), pod kontrolą Polaków znajdowały się 3 prowincje, o obszarze 31 944 km² i liczące 2 200 000 mieszkańców:
- Camp Babilon, Camp Charlie – Babilon
- Camp Juliet – Karbala
- Camp Echo – Al-Kadisijja
- Camp Delta – Wasit
IV zmiana
IV zmiana, realizująca działania stabilizacyjno-szkoleniowe (przekazywanie odpowiedzialności Irakijczykom, ograniczone zadania operacyjne), działała od 1 lutego 2005. W skład zmniejszonej do 5500 żołnierzy (w tym 1700 polskich) Wielonarodowej Dywizji wchodziły:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (11 DKPanc) – gen. Waldemar Skrzypczak
Dywizja kontrolował wciąż te same trzy prowincje:
- Camp Charlie – Babilon
- Camp Echo – Al-Kadisijja
- Camp Delta – Wasit
V zmiana
V zmiana, mająca tym razem charakter szkoleniowo-stabilizacyjny (postawiono większy nacisk na szkolenie irackiej 8 Dywizji Piechoty), rozpoczęła działalność 26 lipca 2005. W związku z tym w WDC-P służyło już tylko 3500 żołnierzy (1400 polskich), podzielonych na następujące formacje:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (1 DZ) – gen. Piotr Czerwiński
Po koniec roku odpowiedzialność za prowincję Babilon przekazano Amerykanom, więc polska strefa liczyła 24 263 km² powierzchni i 1 100 000 mieszkańców:
- Camp Echo – Al-Kadisijja
- Camp Delta – Wasit
VI zmiana
VI zmiana, rozpoczęta 6 lutego 2006, realizowała zadania szkoleniowo-doradcze (szkolenie i wsparcie wojsk irackich). Przez to PKW został zmniejszony do 900 żołnierzy (jego liczebność już się nie zmieniła do października 2008), podczas gdy cała MNDC-S liczyła ich 3800, a jej skład przedstawiał się następująco:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (12 DZ) – gen. Edward Gruszka
Dywizja wciąż kontrolowała tylko 2 prowincje:
- Camp Echo – Al-Kadisijja
- Camp Delta – Wasit
VII zmiana
VII zmiana, doradczo-szkoleniowa, działała od 18 lipca 2006. Wielonarodową Dywizja liczyła wtedy 1800 żołnierzy w składzie:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (16 DZ) – gen. Bronisław Kwiatkowski
Strefa odpowiedzialności pozostała taka sama:
- Camp Echo – Al-Kadisijja
- Camp Delta – Wasit
VIII zmiana
VIII zmiana, rozpoczęta 24 stycznia 2007, wciąż realizowała działania doradczo-szkoleniowe. Także stan osobowy WDC-P pozostał taki sam (1800), zmiany zaszły w strukturze organizacyjnej:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (11 DKPanc) – gen. Paweł Lamla
Strefa kontrolowana przez Polaków pozostała niezmienna:
- Camp Echo – Al-Kadisijja (rejon operacji Czarny Orzeł)
- Camp Delta – Wasit
IX zmiana
25 lipca 2007 był początkiem działalność IX zmiany.
Dywizja, zmniejszona do 1200 żołnierzy miała w składzie:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (1 DZ) – gen. Tadeusz Buk
Wojska te dalej były rozlokowane w:
- Camp Echo – Al-Kadisijja
- Camp Delta – Wasit
X zmiana
X, ostatnia zmiana działała od 30 stycznia 2008 roku. Głównym zadaniem Dywizji (liczącej 1200 żołnierzy), oprócz doradztwa i szkolenia 8 DP, było teraz przekazanie całości kontroli Irakijczykom, co nastąpiło 4 października i zabezpieczenie wycofania oddziałów koalicyjnych (ostatnie, salwadorskie powróciły w styczniu 2009). Do tego momentu tworzyły ją:
- Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe (12 DZ) – gen. Andrzej Malinowski
Do października Polacy kontrolowali już tylko 1 prowincję, o powierzchni 8153 km² i zamieszkanej przez 925 000 mieszkańców:
- Camp Echo – Al-Kadisijja
Państwa uczestniczące
W chwili przejęcia kontroli na strefą w MNDC-S służyli żołnierze z następujących krajów:
| oraz wydzieleni oficerowie z:
|
W następnych latach doszły jeszcze kontyngenty z Armenii oraz Bośni i Hercegowiny, zaś w chwili oddawania kontroli nad strefą Dywizję tworzyły:
|
|
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Dwa bataliony policji wojskowej, siły szybkiego reagowania, ochrony i rozpoznania, śmigłowce ewakuacji medycznej oraz kompania medyczna.
Przypisy
Bibliografia
- Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego; Polski Kontyngent Wojskowy w Iraku 2003-2008. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2011. ISSN 1734-2317.
- Oficjalna strona PKW Irak. pkwirak.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-26)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
.svg)
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Soldiers from the Polish Civilian Military Cooperation (CIMIC) unit, in a Honker Type 4x4 assault vehicle, leave Camp Echo in route to Al Diwaniyah, Iraq, to assess CMIC projects.
A Polish soldier from Task Force LYNX checks his field of engagement for potential hostile activity at a checkpoint in Ad Diwaniyah, Iraq June 6, 2008. The checkpoint is part of operations designed to disrupt weapons smuggling into the city.
Autor: Kpalion, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Map: occupation (stabilization) zones in Iraq, September 2003