Wiera Kietlinska

Wiera Kazimirowna Kietlinska

Вера Казимировна Кетлинская

Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia (11 maja st. stylu) 1906 Sewastopol
Data i miejsce śmierci	23 kwietnia 1976 Petersburg
Narodowość	rosyjska/ radziecka
Język	rosyjski
Epoka	socrealizm
Odznaczenia

Wiera Kazimirowna Kietlinska (ros. Вера Казимировна Кетлинская) (ur. 28 kwietnia 1906, zm. 23 kwietnia 1976) – radziecka pisarka, przedstawicielka stylu socrealistycznego, laureatka nagrody stalinowskiej trzeciego stopnia w 1948 za powieść W osadie (W oblężeniu).

Życiorys

Była córką polskiego oficera marynarki w służbie rosyjskiej, Kazimierza Kietlińskiego. Od 1923 mieszkała w Leningradzie. Pracowała w Państwowym Wydawnictwie RFSRR (Gosizdacie). Od 1927 należała do Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii. W 1929 debiutowała powieścią o robotniczej młodzieży Natka Miczurina^[1]. Wraz z m.in. Michaiłem Zoszczenką i Jewgienijem Szwarcem należała do redakcji leningradzkiego pisma dla pionierów "Joż"^[2]. W 1936 została wykluczona ze Związku Pisarzy ZSRR (przywrócona w 1939). Od 1941 do 1942 pełniła funkcję sekretarz odpowiedzialnej Leningradzkiego oddziału Związku Pisarzy ZSRR. Jej najbardziej znane powieści to W osadie o blokadzie Leningradu w czasie II wojny światowej i Mużestwo (Męstwo) o budowniczych Komsomolska nad Amurem, zekranizowana w 1981 przez Borisa Sawczenkę. W 1938 została wystawiona wersja operowa Mużestwo z muzyką Niny Makarowej. W 1967 na podstawie jej scenariusza Grigorij Roszal nakręcił film Oni żywut riadom (Oni mieszkają obok)^[3]. Pochowana na cmentarzu Komarowskim w aglomeracji Sankt-Petersburga.

W 1956 została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.

Jej drugim mężem był malarz i grafik Jewgienij Kibrik, trzecim (od 1942) - pisarz i krytyk Aleksandr Zonin^[4].

Przypisy