Wierzba płożąca

Wierzba płożąca

Pędy z kotkami męskimi
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	malpigiowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	wierzba
Gatunek	wierzba płożąca
Nazwa systematyczna
Salix repens L. Sp. pl. 2:1020. 1753

Wierzba płożąca (Salix repens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie. W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym niżu. Roślina rzadka.

Morfologia

Pokrój

Mały, szeroko rozpostarty krzew wysokości do 100 cm. Nie wytwarza czołgających się pod ziemią pędów.

Pędy

Brązowe, cienkie i nagie gałęzie, wznoszące się i zwisające na końcach. Pączki nagie, słabo zaostrzone, nieco owłosione.

Liście

Wąskolancetowate, o długości 1,5-3 cm i 0,5-0,8 cm szerokości. Na spodniej stronie przylegająco jedwabiście owłosione, górą nagie, lub owłosione, czasami łysiejące. Mają krótkie ogonki, całobrzegą, płaską blaszkę z zagiętym wierzchołkiem i 4-7 niewystającymi nerwami bocznymi, przylistków zwykle brak (szybko odpadają, czasami tylko można je obserwować, są nieduże, lancetowate).

Kwiaty

Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o jedwabiście owłosionych i dwubarwnych przysadkach; górą czarniawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie siedzące, mają jajowato-podługowaty kształt i długość 1,5-2 cm. Ich nagie słupki o rozdwojonych znamionach osadzone są na trzonku (krótszym od zalążni). Kotki męskie również mają dwubarwne przysadki. Mają okrągły, lub jajowaty kształt, są gęstokwiatowe i wyrastają na pędach niemal bez szypułki. Ich kwiaty z jednym miodnikiem mają pręciki u nasady owłosione, o wolnych nitkach i pylnikach początkowo czerwonych, w czasie dojrzewania żółtych, a po przekwitnięciu brunatnych.

Owoc

Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.

• 

  Liście

• 

  Kwiaty męskie

• 

  Kwiaty żeńskie

• 

  Owoce (wierzba płożąca piaskowa)

Biologia i ekologia

• Rozwój: roślina wieloletnia, chamefit lub fanerofit. Kwitnie od kwietnia do maja, jest rośliną owadopylną i miododajną. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
• Siedlisko: wilgotne łąki, torfowiska, wrzosowiska.

Systematyka i zmienność

• Podgatunki według Krytycznej listy roślin naczyniowych Polski^[3]:
  • wierzba płożąca typowa (Salix repens L.subsp. repens)
  • wierzba płożąca piaskowa (Salix repens L.subsp. arenaria (L.) Ser.)
  • wierzba rokita (Salix repens L. subsp. rosmarinifolia (L.) Hartm.)
• Tworzy mieszańce z gatunkami: wierzba borówkolistna, w. czerniejąca, w. iwa, w. purpurowa, w. śniada, w. uszata, w. wawrzynkowa, w. wiciowa^[4].

Zastosowanie

• Roślina uprawna: uprawiana jako roślina ozdobna, szczególnie polecana jako roślina okrywowa, czasami szczepiona na pniu (na pędzie innego gatunku wierzby) jako forma pienna. Istnieją też odmiany o srebrzystych liściach.
• Sposób uprawy: nie wymaga specjalnej gleby, ani specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, konieczne jest jedynie systematyczne przycinanie zwieszających się pędów, by roślina zagęszczała się i ładnie wyglądała.

Przypisy

Bibliografia

• W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
• Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.