Wierzba rokita
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | rośliny zielone | ||
| Nadgromada | rośliny telomowe | ||
| Gromada | rośliny naczyniowe | ||
| Podgromada | rośliny nasienne | ||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | różopodobne | ||
| Rząd | malpigiowce | ||
| Rodzina | wierzbowate | ||
| Rodzaj | wierzba | ||
| Gatunek | wierzba płożąca | ||
| Podgatunek | wierzba rokita | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Salix repens L. subsp. rosmarinifolia (L.) Hartm. | |||
| Synonimy | |||
| |||
Wierzba rokita, rokita (Salix repens L. subsp. rosmarinifolia (L.) Hartm.) – podgatunek wierzby płożącej z rodziny wierzbowatych. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to odrębny gatunek Salix rosmarinifolia L. Sp. pl. 2:1020. 1753[3]. Występuje w Europie i w Azji[3]. W Polsce głównie na niżu. Roślina pospolita.
Morfologia
- Pokrój
- Krzew osiągający do 1 m wysokości, słabo rozgałęziony, z pędami częściowo czołgającymi się pod ziemią.
- Pędy
- Gałązki wzniesione prosto do góry, cienkie i elastyczne, koloru czerwonobrunatnego. Pączki oraz zeszłoroczne pędy nieco omszone. Pączki drobne, okrągławe, nieco zaostrzone.
- Liście
- Podłużnie eliptyczne lub wąskolancetowate, o długości 15-45 mm, szerokość 4-8 razy mniejsza od długości. Pod spodem, a czasami i z wierzchu przylegająco, jedwabiście owłosione, płaskie, lub słabo podwinięte. Są całobrzegie i posiadają 8-16 par nerwów bocznych, słabo wystających po spodniej stronie. Przylistków zwykle brak (szybko odpadają). Liście nie czernieją podczas schnięcia.
- Kwiat
- Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Kotki jajowato-kuliste, o długości 5-12 mm, bez szypułek (siedzące). Ich dwubarwne przysadki mają jasną lub purpurową nasadę, a górną część rdzawą lub czarną. W kotkach żeńskich owłosione słupki o czerwonych znamionach wyrastają na trzoneczku krótszym od zalążni. Szyjki słupka brak, lub jest bardzo krótka. W kotkach męskich pręciki o czerwonych, wolnych i zwykle nagich nitkach, miodniki (po 1 w każdym kwiatku) złocistożółte, jajowatego kształtu. Młode pylniki czerwone lub purpurowe, w czasie pylenia przybierają żółty kolor, potem stają się brunatne lub czarniawe.
Biologia i ekologia
Krzew, chamefit, nanofanerofit. Kwiaty pojawiają się przed rozwojem liści – od kwietnia do maja. Roślina owadopylna, miododajna i wiatrosiewna[4]. Rośnie na terenach wilgotnych, torfowiskach, mokrych łąkach, rzadziej na piaskach i w widnych lasach sosnowych. Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl./O/All. Alnetea glutinosae i Ass. Betulo-Salicetum repentis[5]. Liczba chromosomów 2n =38.
Zmienność
Tworzy liczne mieszańce z : wierzbą iwą, w. pięciopręcikową, w. purpurową, w. siwą, w. szarą, w. uszatą, w. wawrzynkową, w. wiciową.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
- ↑ a b Taxon: Salix rosmarinifolia L.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
- ↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Bibliografia
- W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.