Wierzbica Górna

Wierzbica Górna

wieś
Kościół św. Jacka w Wierzbicy Górnej
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Powiat	kluczborski
Gmina	Wołczyn
Liczba ludności	1141
Strefa numeracyjna	77
Kod pocztowy	46-255[1]
Tablice rejestracyjne	OKL
SIMC	0505332
Położenie na mapie gminy Wołczyn Wierzbica Górna
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wierzbica Górna
Położenie na mapie województwa opolskiego Wierzbica Górna
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego Wierzbica Górna
51°01′40″N 17°58′46″E/51,027778 17,979444

Wierzbica Górna (niem. Polnisch Wuerbitz, 1936–1945 Oberweiden O.S^[2], „Wierzbica Polska”^[3]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Wołczyn^[4].

W latach 1945-54 siedziba gminy Wierzbica Górna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Do wsi należą przysiółki: Międzybrodzie i Leśnicówka (Wałda), osada Cegielnia i kolonia Kołaczek.

Nazwa

W 1295 w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Wirzbicze superiori we fragmencie Wirzbicze superiori et inferiori. Podaje również nazwę Wirbicz polonicalis oznaczającą, że miejscowość została lokowana na prawie polskim iure polonico^[5][6].

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie wieś występuje pod niemiecką nazwą Polnisch Wuerbitz^[7]. Topograficzny podręcznik Górnego Śląska z 1865 roku wymienia miejscowość jako Polnisch Wuerbitz oraz polska Wierzbica notując, że w miejscowym kościele odbywają się msze w języku polskim^[8]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany na przełomie XIX i XX wieku notuje nazwę miejscowości pod polską nazwą „Wierzbica Polska” oraz niemiecką Polnisch Wuerbitz^[3]. Niemiecki leksykon geograficzny Neumanna wydany w 1905 roku notuje nazwę miejscowości jako Polnisch Wurbitz^[9]

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[10]:

• kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicka filia pw. św. Jacka, wybudowany w latach 1719–22 – na początku XVIII w., szachulcowy – konstrukcji szkieletowej (mur pruski) – jedyny tego typu obiekt w powiecie. Kościół salowy z transeptem i kwadratową wieżą od zachodu, kryty gontem. Wewnątrz późnobarokowy ołtarz ambonowy, empory
• zespół dworski, k. XVIII, XIX:
  • dwór – pałac to obiekt późnobarokowy, zbudowany w 1791 roku. Odnowiony i przebudowany w 1911 roku. Obecnie doprowadzony do ruiny przez państwowe gospodarstwo rolne; zamieniony częściowo w spichlerz, pokryty eternitem
  • park, powstały około 1791 roku, o powierzchni około 4,24 ha, znajduje się w rejestrze Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków
  • ogrodzenie przed pałacem, ze słupami zwieńczonymi kulami.

Przypisy

Bibliografia

• Max Broesike: Neumans Orts- und Verkehrs-Lexi des Deutschen Reichs. Leipzig und Wien: Verlog des Bibliographischen Instituts, 1905.
• Johann GeorgJ.G. Knie Johann GeorgJ.G., Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, OCLC 751379865  (niem.).
• Felix Triest: Topographisches handbuch von Oberschlesien. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865.